همانژیومها معمولا کوچک و بدون علامت هستند. آنها در 1 تا 5 درصد از بزرگسالان رخ می دهد. علائم به احتمال زیاد اگرهمانژیوم ها > 4 سانتی متر باشند رخ می دهد علائم شامل ناراحتی، احساس پری وعلائم با شیوع کمتر مانند بی اشتهایی، تهوع، سیری زودرس و درد ثانویه به خونریزی یا ترومبوز است. همانژیوم کبدی رایج ترین نوع تومور کبدی است که به دلیل سرطان نیست است. این ممکن است یک نقص مادرزادی باشد.

همانژیومهای کبدی می تواند در هر زمان رخ می دهد. آنها اغلب در 30 تا 50 سالگی شایع تر هستند. این تومورها در زنان بزرگتر و شایعتر از مردان است.
نوزادان ممکن است یک نوع همانژیوم کبدی به نام همانژیواندوتلیومای خوش خیم کودکانه توسعه یابد که به آن نیز hemangiomatosis ندولر کبد نامیده می شود. این یک تومور نادر غیر سرطانی است که به نرخ بالای نارسایی قلبی و مرگ در نوزادان مرتبط است. نوزادان معمولا در زمان تشخیص 6 ماهه می باشد.

علائم همانژیوم

برخی از همانژیومها ممکن است باعث خونریزی یا تداخل با عملکرد ارگان داشته باشند و در موارد نادر، همانژیوم ممکن است پاره شود.
به ندرت، تومور های بزرگ خود به خود و یا بعد از ترومای بلانت پاره می شوند و بیماران ممکن است با نشانه هایی از شوک گردش خون و خون در پریتوان مراجعه نمایند.
ضایعات بزرگ ممکن است با فشرده سازی معده، انسداد خروجی معده، سبب سیری زودرس، تهوع و استفراغ شوند.
یک مورد ادم اندام تحتانی ناشی از فشرده سازی ورید اجوف تحتانی توسط یک همانژیوم کاورنو از لوب caudate کبد گزارش شده است
در همانژیوم های بزرگ، درد ربع فوقانی راست و یا احساس پری شایع ترین شکایت است.

تشخیص همانژیوم

این تومورها اغلب ظاهر بسیار عروقی مشخصی دارند. همانژیومهاها اتفاقاً در طول سونوگرافی، CT و یا MRI یافت می شوند. CT به طور معمول به خوبی جرم هیپودنس مشخصی را نشان می دهد
همانژیوم کبدی معمولا با تصاویر پزشکی از کبد برای پیدا کردن برخی از بیماریها مشخص می شود در صورت پارگی همانژیوم، تنها علامت ممکن است یک کبد بزرگ باشد.
نوزادان با همانژیومای خوش خیم کودکانه ممکن است دارای علائم:
بزرگی شکم
کم خونی
علائم نارسایی قلبی
تست های زیر ممکن است انجام شود:
آزمایش خون
سی تی اسکن از کبد
آنژیوگرام کبدی
MRI
انتشار تک فوتون توموگرافی کامپیوتری (SPECT)
سونوگرافی از شکم

درمان همانژیوم کبد

در اغلب این تومورها، درمان تنها در صورتی انجام می شود که درد مداوم وجود داشته باشد.
درمان برای همانژیواندوتلیومای کودکانه بستگی به رشد و توسعه کودک دارد. از درمان های زیر ممکن است مورد نیاز:
در نوزادان، همانژیومها اغلب تا سن 2 سالگی خود به خود خوب می شوند با این حال، همانژیومهای بزرگ، گاه موجب بروز شنتنج های شریانی به علت نارسایی قلبی و گاهی اوقات اختلال انعقادی می شود. در این موارد، درمان ممکن است شامل کورتیکواستروئیدها با دوز بالا، گاهی اوقات دیورتیک ها و دیگوکسین است.
برای بهبود عملکرد قلب، آلفا اینترفرون (SC ) داده می شود جراحی برای برداشتن تومور، آمبولیزاسیون انتخابی شریان کبدی و به ندرت، پیوند کبد می باشد.