حدود 1 نفر از 3 نفر افراد بالاتر از 65 سال بیماری آلزایمر یا نوعی دیگر از دمانس (زوال عقل) راتجربه می کنند. بیش از 5 میلیون نفر در ایالات متحده، در حال حاضر مبتلا به آلزایمر هستند
علائم هشدار دهنده آلزایمر:
1- حافظه و صحبت کردن
در مراحل اولیه ی آلزایمر، از دست دادن حافظه،به خصوص حافظه ی کوتاه مدت،مشهود است. فراموش کردن مکالمات اخیر و مطرح کردن مکرر سوالات مشابه، بیشتر تکرار می شود تغییر در یک کلام، مانند به خاطر نیاوردن کلمات رایج، در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، بسیار قابل توجه است. هرچند ممکن است این اتفاق برای افراد عادی نیز بیفتد، اما چنین مشکلات حافطه ای، دربیماران مبتلا به آلزایمر،شایع تر است و به تدریج نیز بدتر می شود.
2- رفتار
نوسانات خلقی، قضاوت های ضعیف و تغییرات در ظاهر (بهداشت نامناسب،پوشیدن لباس هاس کثیف) و سردرگمی در مورد کارهایی که قبلا به صورت روزمره انجام می شده،تغییرات رفتاری هستند که در بیماران آلزایمری مشاهده می شود. به خصوص در مراحل پیشرفته ی بیماری.
نشانه ها را نادیده نگیرید.
اگر نشانه های آلزایمر در فردی دیده شد،آن شخص باید علائم را در مراحل اولیه ی پیدایش،توسط پزشک خود ارزیابی کند.دکتر می تواند برای تشخیص بیماری آلزایمر از دیگر مشکلات بهداشتی قابل درمان مثل مشکلات تیروئید یا عدم تعادل الکترولیتی که ممکن است علائم مشابه آلزایمر داشته باشند،به بیمار کمک کند.
تشخیص آلزایمر
درحال حاضر هیچ آزمون قطعی برای تشخیص بیماری آلزایمر وجود ندارد. آزمون وضعیت روانی می تواند به ارزیابی عملکرد ذهنی و حافظه ی بیمار کمک کند. سایر آزمایشات خون، اسکن های مغزی (CT,MRI,PETیا SPECT،EEG ) و سایر آزمون ها برای تعیین علل دیگری ( متابولیک،سکته مغزی،تومور مغزی )که می توانند باعث بروز علائم بیماری آلزایمر شوند،به کار می روند.
آلزایمر و مغز
بیمار ی الزایمر بر اثر مرگ سلولهای عصبی مغز ایجاد می شوند. این از دست رفتن سلول ها در سراسر مغز، در اسکن های مغزی قابل رویت است. نتیجه اختلال در حافظه، گفتار، درک مطلب و دیگر تغییرات فرد مشهود است.
بیماری آلزایمر پیشرفت می کند .اما پیشرفت آن از بیماری به بیمار دیگر متفاوت است. زمان بقای بیماری از 3 - 9 سال متغیر است. برخی از بیماران حدود 20 سال با علائم پیشرفت آهسته ی بیماری،زندگی می کنند.
تاثیر الزایمر بر زندگی روزمره
پیشرفت آلزایمر منجر به تغییراتی در زندگی روزمره ی فرد می شود. بیماران دچار مشکلاتی مثل تنظیم چک می شوند و یا ممکن است به آسانی راه خود را گم کنند. پیشرفت بیماری می تواند منجر به عدم توانایی در شناخت عزیزان، از دست دادن مهارت های زبانی و مشکلات جسمی مثل از دست دادن تعادل یا بی اختیاری ادرار فرد شود.
آلزایمر و رانندگی
همانطور که در بالا ذکر کردیم،توانایی های ذهنی و جسمی بیماران مبتلا به آلزایمر، با پیشرفت بیماری،کمتر می شود.کار سختی است که چنین بیماری را قانع کنیم که رانندگی دیگر برای او ایمن نیست. بسیاری از بیماران متوجه نمی شوند که بیماری آنان در حال پیشرفت است و ممکن است دربرابر تلاش های شما،مقاومت نشان دهند. عزیز شما،می تواند از حمل ونقل جایگزین استفاده کند. اگر بیمار هنوز برای رانندگی اصرار می ورزد،با دپارتمان وسایل نقلیه ی موتوری تماس بگیرید تا توانایی های او را ارزیابی کنید.
آلزایمر و فعالیت های ورزشی
بیماران مبتلا به آلزایمر را باید به ورزش تشویق کرد.زیرا ورزش قدرت عضلانی و هماهنگی بدنی آنان را بهبود می دهد و ممکن است در بهبود خلق و خوی آنان و کاهش اضطراب شان مفید واقع شود. با این حال،نباید به فرد استرس وارد شود تا علائم بیماری اش بدتر نشود. پیاده روی، باغبانی، و یا بازدید از موزه و پارک نمونه ای از فعالیت های ورزشی خفیف یا متوسط است که می تواند به بهبود قدرت و کاهش اضطراب کمک کند.
منبع: sedanmed.com
