گیاهی است که معمولا به صورت خودرو در میان کشتزارهای گندم و ذرت یافت می شود و در ایران در دامنه کوههای البرز – چالوس و نقاط غرب ایران زیاد می روید.
نام دیگر آن علف چای است. گل های این گیاه به رنگ سفید و یا زرد است که در بالای ساقه به صورت مجتمع به چشم می خورد.
چای کوهی گرم و خشک است این چای که به صورت دم کرده مورد استفاده قرار می گیرد ضد انگل های روده و معده می باشد. خوردن این چای برای گرفتگی صدا بسیار موثر است.
این گیاه برای درمان زخم ها بسیار مفید است. چای کوهی درمان کننده بیماری مننژیت است. دم کرده این چای درد پشت و گردن و خشکی گردن را درمان می کند و ضد افسردگی است. این چای اشتهاآور است بنابراین می توان آن را به بچه ها و افراد مسن که اشتها ندارند، داد.
موارد منع مصرف چای کوهی
کسانی که از داروهای آسم و ضد سرماخوردگی و حساسیت استفاده می کنند نمی توانند چای کوهی مصرف کنند.
این گیاه دارای ماده ای به نام هایپرسین است که این فرآورده خاصیت ضد افسردگی دارد.
طرز تهیه چای کوهی
نحوه تهیه چای کوهی همانند چای سبز است.
مصرف این چای با مهار رادیکال های آزاد در بدن خاصیت آنتی اکسیدانی (ضد سرطانی) دارد.
مصرف این چای را به افراد سالمند جهت درمان آلزایمر (فراموشی) توصیه می کنیم
سارا فوضی – کارشناس تغذیه
