ایا می دانید بیمارانی که در اثر سکته های مغزی، تصادفات یا کهولت سن مجبور به سپری کردن اوقات زیادی در بستر هستند، و نمی توانند موقعیت خود را تغییر دهند، به میزان زیادی در معرض خطر ابتلا به زخم بستر هستند.
زخم بستر ازنوع زخم های فشاری یا دکوبتیوس بوده و در اثر کاهش جریان خون در بخش های استخوانی بدن مثل پاشنه ی پا،سر و آرنج ،کتف،طرفین ران، استخوان دنبالچه و سایر محل های مماس با تخت، رخ می دهد.
افراد مبتلا به مشکلات عصبی که حس درد در آنها کم شده، سالمندان یا کاربران ویلچر و افرادی که دوران نقاهت بعد از جراحی شان طولانی شده است،مستعد ابتلا به زخم بستر هستند.
معمولا آسیب های پوستی براثر فشار در بالای برجستگی های استخوانی آغاز می شود. زمانی که پوست بین سطح ثابت داخل استخوان و سطح ثابت بیرونی واقع شود، جریان خون عبوری از پوست کاهش یافته و موجب رنگ پریدگی آن خواهد شد.
استفاده از تشک های مواج به عنوان بهترین راه حل برای جلوگیری از این آسیب ها، تاکید می شود. این تشک ها خون رسانی به اندام های تحتانی و اندام های درگیر زخم بستر را به خوبی انجام خواهد داد.پمپ الکتریکی که کنترل فشار هوا در بخش های متفاوت تشک، را برعهده دارد،سطح متفاوتی از فشار را در قسمت های مختلف تشک مواج اعمال می کند.
زخم بستر برطبق شدت آن به 4 رده دسته بندی می شود.به این ترتیب که رده ی اول شامل زخم های سطحی و رده ی 4 نیز عفونت و خطر مرگ است.استفاده از تشک های مواج برقی، از بروز زخم های رده اول جلوگیری کرده و مانع از پیشرفت زخم به سطوح بالاتر می شود.زخم بستر به دلیل تماس لایه ای نازک از پوست، با یک سطح سفت،مثل تخت خواب ،ویلچر و غیره،پدید می آید. افراد مسن پوست نازکتری دارند و بیشتر در معرض زخم بستر هستند. پس نیاز بیشتری هم به تخت های مواج خواهند داشت.
روش های مطرح شده برای اصلاح نحوه ی توزیع فشار برای بیماران در بستر، بیشتر مبتنی بر اصل تئوری کاهش فشار در بستر است. یکی از روشهای پیشرفته ای که در ساخت تشک های مواج استفاده شده است،الگوی دینامیکی است. بستر این الگو ،فیزیولوژی طبیعی بدن انسان است.
افراد در زمان خواب به طور معمول هر 10 دقیقه یک بار به جهت خون رسانی به مویرگ های تحت فشار،حرکت می کنند.تشک های مواج نیز از همین مکانیزم بهره می برند.سلول های به کار رفته در تشک مواج، به صورت سیکلی پر و خالی می شوند.دوره ی تکرار این حرکت متناسب با فیزیولوژی طبیعی بدن،یعنی هر 10 دقیقه یک بار، صورت می گیرد.
نباید از تشک هایی استفاده شود که تحمل وزن بیماررا ندارند.این کار به تخریب سلول های بادی و تضعیف عملکرد آنان منجر خواهد شد. درصورت سوراخ شدن بخشی از تشک مواج،اقدام به تعمیر آن با چسب های موجود در بازار نکنید. استفاده از لوازم مخصوص تعمیر تشک مواج برای این کار ضروری است. درصورت عدم دسترسی به این لوازم،کارِ تعمیر را به شرکت فروشنده ی تشک مواج واگذار کنید.
تشک های مواج براساس شدت زخم بستر طبقه بندی می شوند.
براساس شکل ظاهری نیز می توان تخت های مواج را به صورت زیر تقسیم بندی کرد:
تشک مواج تخم مرغی شکل: حباب های روی تشک ظاهری شبیه به تخم مرغ را برای آن تصویرخواهند کرد. و هرچه این حباب ها درشت تر باشند،کارآیی تخت بهتر خواهد بود.
تشک مواج سلولی شکل: این تشک از سلول های استوانه ای حاوی هوا تشکیل شده است. مزیت این تشک قابل تفکیک بودن سلول هایش است. بدین صورت در شرایط لزوم و نیاز به تعویض یک سلول، کار راحت تر و ارزان تر تمام خواهد شد. دوام این تشک ها از نوع قبلی بیشتر است (در برابر سوراخ شدن) و به گفته ی محققان، این نوع از تشک های مواج تاثیر به سزایی در پیشگیری از زخم بستر دارند.
برای کاربران ویلچرنیز تشک های مواج به خصوصی وجود دارد که روی نشیمنگاه ویلچرشان قرار می گیرد.
منبع-sedanmed.com
