تیامین، همچنین به عنوان ویتامین B1 شناخته شده است یکی از هشت ویتامین ضروری B است که دارای بسیاری از توابع مهم در سراسر بدن است.
این تقریباً در تمام سلول های شما مورد استفاده قرار می گیرد و مسئول کمک به تبدیل مواد غذایی به انرژی است. از آنجا که بدن انسان قادر به تولید تیامین نیست باید از طریق غذاهای غنی از تیامین مانند گوشت، آجیل و غلات کامل مصرف شود. کمبود تیامین در کشورهای توسعه یافته بسیار کم است. با این حال، عوامل مختلف ممکن است خطر ویتامین برای شما را افزایش دهند از جمله:
وابستگی الکلی
کهنسالی
اچ آی وی / ایدز
دیابت
جراحی بارداری
دیالیز
مصرف زیاد دیورتیک
بسیاری از مردم متوجه نمی شوند که کمبود دارند چرا که بسیاری از علائم ظریف هستند و اغلب نادیده گرفته می شوند.
در اینجا 11 نشانه و علائم کمبود تیامین آورده شده است.
1. از دست دادن اشتها
یکی از علائم اولیه زودرس کمبود تیامین از دست دادن اشتها و یا بی اشتهایی است.
دانشمندان بر این باورند که تیامین نقش مهمی در تنظیم تنوع دارد.
این به کنترل "مرکز سیری" واقع در هیپوتالاموس مغز کمک می کند.
هنگامی که کمبود اتفاق می افتد عمل طبیعی "مرکز سیری" تغییر می کند و باعث می شود بدن احساس خستگی و یا سیر شدن کند حتی زمانی که ممکن است آن را نداشته باشد. این می تواند منجر به فقدان اشتها شود.
یک مطالعه در موش های صحرایی که دارای کمبود تیامین در رژیم های غذایی برای 16 روز بودند دریافتند که غذا به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. پس از 22 روز، موش ها کاهش 69-74٪ در مصرف غذا را نشان دادند.
مطالعه دیگری در موش های صحرایی که دارای رژیم غذایی کمبود تیامین بودند نیز کاهش قابل توجهی در مصرف غذا داشت.
در هر دو مطالعه، با دریافت مجدد مکمل تیامین مصرف غذا به سرعت افزایش می یابد.
2. خستگی
خستگی ممکن است به تدریج یا ناگهانی رخ دهد. این می تواند از کاهش اندک انرژی تا خستگی شدید، به احتمال زیاد بسته به شدت کمبود باشد.
از آنجایی که خستگی همچنین علائم مبهم با علل متعدد است به طور معمول می تواند به عنوان نشانه ای از کمبود تیامین نادیده گرفته شود.
با این حال، با توجه به نقش حیاتی تیامین در تبدیل مواد غذایی به سوخت، جای تعجب نیست که خستگی و عدم انرژی یک نشانه شایع از کمبود است.
در واقع، بسیاری از مطالعات موارد خستگی را به کمبود تیامین مرتبط کرده اند.
3. تحریک پذیری
تحریک پذیری احساس آشفتگی و ناامیدی است. هنگامی که شما تحریک پذیر هستید اغلب خیلی سریع ناراحت می شوید.
تحریک پذیری می تواند ناشی از شرایط مختلف جسمی، روحی و پزشکی باشد.
یکی از اولین نشانه های کمبود تیامین، یک حالت تحریک پذیری است. این ممکن است در عرض چند روز یا هفته ای از کمبود رخ دهد.
تحریک پذیری به ویژه در موارد نوزادان مبتلا به بری بری، بیماری ناشی از کمبود تیامین، گزارش شده است.
4. رفلکس های کاهش یافته
کمبود تیامین ممکن است بر اعصاب حرکتی تاثیر بگذارد.
اگر درمان نشود آسیب به سیستم عصبی شما ناشی از کمبود تیامین می تواند باعث تغییر رفلکس ها شود.
کاهش یا عدم رفلکس در زانو، مچ پا و تریسپس اغلب مشاهده می شود و پیشرفت کمبود می تواند بر هماهنگی و توانایی شما در راه رفتن تاثیر بگذارد.
این علائم اغلب در کمبود تشخیصی تیامین در کودکان گزارش شده است.
5. احساس گزگز در بازو و پاها
سوزش غیرطبیعی، خارش، سوزش یا حس «سنجاق و سوزن» در اندام فوقانی و اندام، نشانه شناخته شده به عنوان بی حسی است.
اعصاب محیطی که به دست ها و پاها می رسند به شدت بر عملکرد تیامین اثر می گذارد. در موارد کمبود، آسیب عصبی محیطی و پارستزی می تواند رخ دهد.
در حقیقت، بیماران در فازهای اولیه کمبود تیامین در ابتدا بی حسی را تجربه کرده اند .
همچنین مطالعات در موش صحرایی نشان داده است که کمبود تیامین باعث آسیب عصبی محیطی می شود.
6. ضعف عضلانی
ضعف عضلانی به طور کلی شایع نیست و به این دلیل آن اغلب سخت تعیین می شود.
ضعف عضلانی موقت، کوتاه مدت تقریباً در برخی نقاط و تقریباً همه اتفاق می افتد. با این حال، ضعف عضلانی مداوم و طولانی مدت بدون علت و علت روشن ممکن است نشانه ای از کمبود تیامین باشد.
در موارد متعدد، بیماران مبتلا به کمبود تیامین دارای ضعف عضلانی بوده اند.
علاوه بر این، در این موارد ضعف عضلانی پس از تامین مجدد با مکمل تیامین به میزان قابل توجهی بهبود می یابد.
7. تاری دید
کمبود تیامین ممکن است یکی از علل بسیاری از تاری دید باشد.
کمبود تیامین شدید باعث ایجاد تورم عصب بینایی می شود که موجب نوروپاتی اپتیک می شود. این می تواند منجر به تار شدن یا حتی از بین رفتن دید.
چندین موارد مستند تاری دید را با کمبود شدید تیامین مرتبط بوده است.
علاوه بر این، دیدگاه بیماران پس از تامین مکمل تیامینی بهبود می یابد.
8. تهوع و استفراغ
اگرچه نشانه های دستگاه گوارش در کمبود تیامین کمتر شایع است هنوز هم ممکن است رخ دهد.
دقیقا نمی فهمیم چرا علائم گوارشی با کمبود تیامین می تواند ظاهر شود اما موارد ثبت شده است که علائم گوارشی بعد از مصرف مکمل های تیامین از بین رفته است.
استفراغ ممکن است در نوزادان مبتلا به کمبود شایع باشد.
9. تغییرات ضربان قلب
ضربان قلب شما اندازه گیری می شود که چند بار قلب شما در هر دقیقه ضربان دارد.
جالب توجه است سطح تیامین می تواند روی ضربان قلب اثر بگذارد. تیامین ناکافی می تواند باعث کندی ضربان قلب عادی شود.
ضربان قلب کاهش یافته در مطالعات موش های صحرایی با کمبود تیامین ثبت شده است.
ضربان قلب ناخوشایند و آهسته ناشی از کمبود تیامین می تواند باعث خستگی، سرگیجه شود.
10. ضعف نفس
با توجه به اینکه کمبود تیامین ممکن است بر عملکرد قلب تاثیر بگذارد تنگی نفس ممکن است به خصوص در اثر تقلا ایجاد شود.
این به این دلیل است که کمبود تیامین ممکن است گاهی اوقات به نارسایی قلبی منجر شود که وقتی که قلب در پمپاژ خون کارآیی کمتری دارد اتفاق می افتد. در نهایت این می تواند به تجمع مایع در ریه ها منجر شود و نفس کشیدن دشوار باشد.
مهم است که توجه داشته باشید که تنگی نفس می تواند علل زیادی داشته باشد لذا این علائم تنها نشانه کمبود تیامین نیست.
11. هذیان
مطالعات متعدد، کمبود تیامین، هذیان را در پی داشته است.
دلیریم یک وضعیت جدی است که منجر به سردرگمی، کاهش آگاهی و ناتوانی در فکر کردن واضح می شود.
در موارد شدید، کمبود تیامین می تواند سبب ایجاد سندرم Wernicke-Korsakoff شود که شامل دو نوع از آسیب مغزی مرتبط می شود.
علائم اغلب شامل هذیان، از دست دادن حافظه، سردرگمی و توهم است.
سندرم Wernicke-Korsakoff اغلب با کمبود تیامین در اثر سوء مصرف الکل ارتباط دارد. با این حال، کمبود تیامین نیز در بیماران سالمند رایج است و ممکن است در ایجاد هذیان نقش داشته باشد.
غذاهای غنی از تیامین Thiamine
خوردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل شامل غذاهای غنی از تیامین می تواند به جلوگیری از کمبود تیامین کمک کند.
نیاز خوراکی روزانه (RDI) برای مردان 1.2 میلی گرم و برای زنان 1.1 میلی گرم است.
در زیر لیستی از منابع خوب تیامین و همچنین RDI در 100 گرم یافت می شود:
جگر گاو: 13٪ از RDI
لوبیا سیاه، پخته شده: 16٪ RDI
عدس، پخته شده: 15٪ RDI
آجیل Macadamia، خام: 80٪ از RDI
ادامامه، پخته شده: 13٪ از RDI
مارچوبه: 10٪ از RDI
غلات صبحانه غنی شده: 100٪ RDI
بسیاری از غذاها حاوی مقدار کمی از تیامین هستند از جمله ماهی، گوشت، آجیل و دانه ها. اکثر مردم قادر به رفع نیاز تیامین بدون مکمل هستند.
علاوه بر این، در بسیاری از کشورها غلات، نان و دانه ها با تیامین غنی شده هستند.
درمان کمبود تیامین:
در موارد مشکوک به کمبود تیامین، تزریق تیامین انجام می شود دوز توصیه شده 50 میلی گرم به مدت چند روز به صورت عضلانی است. مدت زمان درمان بستگی به علائم دارد و تا زمانی که همه علائم ناپدید نشود ادامه می باید. دوز نگهداری 2.5 - 5 میلی گرم در روز توصیه می شود مگر اینکه یک سندرم سوءجذب مظنون باشد.
تیامین، حتی در غلظت های بالا، در فردی با عملکرد طبیعی کلیوی سمی نیست. از مصرف تیامین در دوزهای مشخص شده هیچ موردی از سمیت با تیامین گزارش نشده است حتی در بیمارانی که در شرایط بحرانی قرار دارند.
برای درمان طولانی مدت هر بیمار، یک روش بهینه برای تحویل تیامین مورد نیاز که در فرم بیوفیزیکی باید تعیین شود. بسته به علت کمبود ویتامین، ممکن است مورد ارجاع به درمانگاه وابستگی به الکل نیاز باشد.
بیشتر مراقبت های سرپایی در جهت ارائه تامین در فرم زیستی قابل دسترس، برای بیماران بازسازی شده است. پیگیری های بالینی با اندازه گیری فعالیت دی فسفات تیامین ممکن است ضروری باشد اگر عود یا عدم بروز مشکوک باشد.
نظرات (4)