همانند ستون مهره ها، مفاصل در ستون فقرات گردنی می تواند دژنره شده و منجر به ورم مفاصل در گردن شود. که به آن آرتروز گردن می گویند علاوه بر آرتروز گردن، از واژه های اسپوندیلوز گردن، بیماری دژنراتیو مفصل و یا آرتریت گردن نیز استفاده می شود. که این وضعیت شامل تغییر در استخوان، دیسک و مفاصل گردن است و به حالت عادی در اثر سایش و پارگی ناشی از پیری ایجاد می شود
با افزایش سن، دیسک های ستون فقرات گردن به تدریج شکسته شده و مایع از دست داده و سخت تر می شود اسپوندیلوز گردن معمولا در افراد میانسال و سالمند رخ می دهد و با افزایش سن بدتر می شود همچنین به نظر می رسد که یک جزء ژنتیکی در برخی از خانواده ها این تغییرات را در طول زمان بوجود می آورد در حالی که در خانواده های دیگر کمتر توسعه پیدا کرده است بیش از 90 درصد از افراد بالای 65 سال شواهدی از اسپوندیلوز گردن و آرتروز را دارند که می تواند با انجام اشعه X در گردن دیده شود بسیاری از این افراد تجربه هیچ نشانه ای از این مشکلات را تا هنگامیکه علایم رخ دهد نداشته اند و درمان های غیر جراحی اغلب موثر هستند.
علائم آرتروز گردن
درد و خشکی است که برای اولین بار در صبح بدتر و پس از بلند شدن و حرکت در اطراف بهبود پیدا می کند
درد و سفتی در گردن ایجاد می شود.
به طور کامل ناتوانی در خم کردن سر و گردن، که گاهی اوقات با رانندگی تداخل دارد.
دردی که به شانه یا بین تیغه شانه کشیده می شود.
درد که دوباره در پایان روز بدتر می شود.
ممکن است با سردرد، به خصوص سردرد در پشت سر همراه باشد.
استخوان گردن ( استئوفیت ) یک علامت شایع آرتروز گردن است استئوفیت های گردن ممکن است به یک عصب تجاوز و علائمی که به داخل بازوی دست کشیده شود ایجاد می کند.
اگر استئوآرتریت به طناب نخاعی تجاوز کند می تواند منجر به اختلال در عملکرد طناب نخاعی شده که به آن بیماری میلوپاتی گردن گفته می شود.
گاهی اوقات، اسپوندیلوز گردن سبب باریک شدن فضای مورد نیاز نخاع و ریشه های عصبی است زیرا از نخاع منشاء گرفته و از ستون فقرات به دیگر قسمت های بدن عبور می کند. اگر طناب نخاعی و یا ریشه های عصبی تحت فشار قرار گیرند شما ممکن است علائمی مانند:
سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف در ( بازوها، دست ها، پاها و کف پا )، عدم هماهنگی و اشکال در راه رفتن، از دست دادن کنترل مثانه یا روده رخ می دهد.
تشخیص آرتروز گردن
پزشک طیف وسیعی از حرکات را بر روی گردن برای پیدا کردن فشار بر اعصاب نخاعی یا نخاع انجام می دهد همچنین رفلکس ها و قدرت ماهیچه ها را بررسی می کند.
و سپس دستور انواع تصویر برداری و آزمایشات لازم را برای تشخیص می دهد برای مثال:
X-ray گردن - اشعه X ممکن است اختلالاتی مانند استخوان اضافی در گردن، اسپوندیلوز گردن، تومور، عفونت یا شکستگی را نشان دهد.
توموگرافی کامپیوتری (CT اسکن) - سی تی اسکن می تواند جزئیات بسیار ظریف استخوان ها فراهم کند.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی MRI - MRI با استفاده از امواج مغناطیسی می تواند تصاویر با جزئیات و مقطعی از هر دو استخوان و بافت نرم را نشان دهد.
میلوگرام - این آزمون شامل تولید تصاویر با استفاده از اشعه X یا CT اسکن پس از تزریق ماده حاجب به داخل کانال نخاعی می باشد. این رنگ باعث می شود زمینه های ستون فقرات بیشتر قابل مشاهده شود.
تست های عملکرد عصب - در برخی موارد، ممکن است برای تعیین اینکه آیا سیگنال های عصبی به درستی به ماهیچه ها می رسد مفید است تست های عملکرد عصب عبارتند از:
الکترومایوگرام (EMG) - این تست فعالیت الکتریکی در اعصاب برای انتقال پیام به ماهیچه ها زمانی که عضلات در انقباض و زمانی که آنها در حال استراحت هستند را نشان می دهد. هدف از EMG ارزیابی سلامت عضلات و اعصاب است.
مطالعه هدایت عصبی - برای این آزمون، الکترودها به پوست در بالای عصب مورد مطالعه قرار داده می شود و سپس شوک کوچکی می دهند و قدرت و سرعت سیگنال های عصبی را اندازه گیری می کنند.
درمان آرتروز گردن
درمان اسپوندیلوز گردن بستگی به شدت علائم و نشانه های شما دارد. هدف از درمان، رفع درد برای کمک به حفظ فعالیت های معمول تا حد ممکن و جلوگیری از آسیب دائمی به طناب نخاعی و اعصاب می باشد.
درمان های استئوآرتریت گردن معمولا غیر جراحی است و ممکن است شامل یک یا ترکیبی از موارد زیر باشد.
زمانی که درد شدید است استراحت کنید
از گردن بند برای محدود کردن حرکات و ارائه پشتیبانی از گردن استفاده کنید.
درمان های فیزیکی - شامل استفاده از حرارت و سرما، کشش و ورزش می باشد
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی ( NSAIDs ) - مانند ( ایبوپروفن، ناپروکسن، celebrex ) برای از بین بردن درد ناشی از التهاب همراه با آرتریت استفاده می شود.
درمان فیزیکی و ورزش های گردن برای تقویت گردن، برای کمک به حفظ دامنه حرکات و جلوگیری از سفتی گردن انجام می شود.
اگر مسکن ها بیش از حد کمک کننده نبود دکتر شما ممکن است از داروهای زیر استفاده کند.
شل کننده های عضلانی - داروهایی مانند cyclobenzaprine (Flexeril، Amrix) و متوکاربامول (Robaxin) اگر شما دارای اسپاسم عضلانی در گردن باشید کمک کننده است
داروهای ضد تشنج - برخی از انواع داروهای صرع، مانند گاباپنتین (Neurontin، Gralise، Horizant)، و پرگابالین (Lyrica)، نیز به خوبی در رفع درد ناشی از اعصاب آسیب دیده موثر است.
داروهای مخدر - برخی از داروهای مسکن تجویزی حاوی مواد مخدر از قبیل هیدروکدون (Vicodin، Lortab و غیره ) و یا اکسی کدون (Percocet، Roxicet و غیره ) موثر است.
تزریق استروئید - در برخی موارد، تزریق پردنیزولون و یک عامل بیحس کننده در منطقه آسیب دیده از اسپوندیلوز گردن ممکن است کمک کند.
جراحی - اگر درمان محافظه کارانه با شکست مواجه شود و یا اگر نشانه های و علائم عصبی مانند ضعف در دستها و پاها، در حال بدتر شدن است شما ممکن است به جراحی برای ایجاد فضای بیشتری برای طناب نخاعی و ریشه های عصب داشته باشید این ممکن است شامل از بین بردن یک دیسک یا استخوان اضافی در گردن یا می تواند حذف بخشی از یک مهره باشد.
اگر شما متوجه شروع ناگهانی بی حسی یا ضعف، و یا از دست دادن کنترل مثانه یا روده شدید سریعاً به به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانس باشید.
مطالب مرتبط
نظرات (0)