بافت اسکار مجموعه ای از سلول ها و کلاژن است که محل آسیب را در بر می گیرد. افراد می توانند به دلیل آسیب دیدگی، جراحی یا آکنه، بافت اسکار روی پوست خود ایجاد کنند.
سایر نواحی بدن مانند عضله قلب پس از سکته قلبی نیز می توانند بافت اسکار ایجاد کنند.
جای اسکار به علائم قابل مشاهده بر روی پوست اشاره دارد که در اثر بهبودی از آسیب یا زخم ظاهر می شود. آنها به طور معمول از طریق افزایش مقدار كلاژن معمولی، به عنوان بخشی از روند بهبود طبیعی، تشکیل می شوند.
اسکارها به رنگ قرمز مایل به صورتی شروع می شوند و با گذشت زمان از بین می روند و به رنگی تیره تر یا روشن تر از پوست شما تبدیل می شوند.
نوع اسکار بستگی به آسیب، محل اسکار، نوع پوست، سن فرد، وضعیت تغذیه ای آنها، تمایل به اسکار ارثی و بسیاری از عوامل دیگر دارد.
شایع ترین علل اسکارها شامل جراحی، عفونت و آسیب دیدگی است. جلوگیری از ایجاد زخم می تواند به جلوگیری از ایجاد اسکار کمک کند.
اسکارها چقدر شایع هستند؟
جای اسکار بسیار متداول است و تقریباً 100 میلیون بیمار در سال در کشورهای توسعه یافته وجود دارد. بیشتر این زخم ها عوارض ایجاد می کنند که به 55 میلیون عملیات الکتیو و 25 میلیون عملیات پس از تروما نیاز دارند.
انواع اسکارها
اسکار ممکن است در هر نقطه از بدن ایجاد شود و بسته به ترکیب آنها تا حدود زیادی متفاوت است. آنها انواع مختلفی دارند از جمله:
1. زخم های کلوئیدی
تولید بیش از حد کلاژن، که حتی پس از بهبود زخم ادامه می یابد منجر به رشد بافت بالاتر از سطح پوست می شود و به اسکارهای کلوئیدی معروف است.
اسکارهای کلوئیدی در ابتدا بنفش یا قرمز هستند و به تدریج با گذشت زمان محو می شوند. آنها خارش دار و دردناک هستند و ممکن است حرکت را در نزدیکی مفصل محدود کنند.
2. اسکار کنتراکچر (انقباضی)
اسکار انقباضی به طور کلی به دلیل آسیب دیدگی مانند (سوختگی یا آسیب دیدگی در مفاصل) ایجاد می شوند که باعث از بین رفتن قابل توجه بافت می شود. اغلب باعث محدود شدن حرکات می شود.
3. اسکار هایپرتروفیک
اسکار هایپرتروفیک در محل زخم به صورت کلاستر برآمده، بی رنگ و ضخیم ظاهر می شود. به طور کلی، آنها ناراحت کننده و قرمز هستند و اغلب با گذشت زمان پهن می شوند.
4- زخم های آتروفیک
اسکارهای آتروفیک در زیر سطح پوست ایجاد می شوند و ظاهری فرورفته ایجاد می کنند. آنها با گذشت زمان به دلیل پیری برجسته تر می شوند.
شایع ترین علل اسکارهای آتروفیک آبله مرغان و آکنه شدید است.
5- استرچ مارک یا ترک های پوستی
استریا یا استرچ مارک به دلیل ایجاد شکستگی در بافت پیوندی ایجاد می شود که در اثر کوچک شدن سریع یا بزرگ شدن پوست ایجاد می شود. این بیماری با کاهش سریع وزن، پیری، بارداری و بدنسازی شایع است.
6. اسکار Adhesions
Adhesions اسکارهایی هستند که می تواند بین اندامهای داخلی غیر متصل ایجاد شود. آنها اغلب مشکلاتی هستند که در حین عمل جراحی ایجاد می شوند.
7. اسکار آکنه
جوش ها یا آکنه ها به دلیل گرفتگی منافذ پوست توسط سلول های مرده پوست و روغن، باعث رشد باکتری ها و تشکیل چرک می شوند. وقتی به طور مناسب درمان نشوند جوش ها می توانند جای اسکار ایجاد کنند.
چه عواملی باعث ایجاد زخم می شود؟
اسکارها در درجه اول نتیجه فرایند بهبود طبیعی است که در آن بدن برای کمک به ترمیم بافت های شکسته کلاژن تولید می کند.
دلمه خشک یا دله برای محافظت روی زخم شکل می گیرد. این دله پس از بهبود زخم از بین می رود تا پوست ترمیم شده، اغلب تنها با یک اسکار ظاهر شود.
علائم اسکارها
علائم مرتبط با تشکیل اسکار شامل موارد زیر است:
درد
خارش یا سیخ زدن
سرخی
برآمدگی روی پوست
حرکت محدود بدن
درمان پزشکی برای اسکارها
گزینه های مختلف درمانی می تواند به درمان اسکارهای غیر طبیعی کمک کند.
1. درمان سطحی
این روشها همچنین به عنوان روشهای مقاومت در برابر پوست شناخته می شوند این لایه ها به از بین بردن لایه آسیب دیده پوست کمک می کند و باعث می شود پوست جدید و سالم شکل بگیرد:
درم ابریژن: در این روش از یک ماشین الکتریکی برای خراش دادن لایه بالایی پوست استفاده می شود تا پوست جدید، بهبود یافته و نرم تر پیدا کنید. معمولاً برای بی نظمی های جزئی در سطح پوست، زخم های کوچک، جای زخم آکنه و جای زخم های جراحی استفاده می شود.
لایه برداری شیمیایی: این روش درمانی با استفاده از مواد شیمیایی که به از بین بردن لایه سطحی پوست کمک می کند باعث کاهش آسیب آفتاب، زخم های سطحی و رنگدانه های نامنظم پوست می شود.
لیزر ریسورفیسینگ: از نور متمرکز استفاده می شود به طور کلی برای کاهش ظاهر اسکارهای آکنه استفاده می شود. این عمل با استفاده از لیزرهای زخم یا ابلیتیو انجام می شود که لایه بالایی پوست یا لیزرهای غیر زخم یاغیر ابلیتیو که با القای تولید کلاژن کار می کنند را برطرف می کند.
2. درمان تزریق
سه نوع تزریق مختلف برای کاهش ظاهر اسکار استفاده می شود:
پرکننده های پوستی: از این تزریق ها می توان برای چاق کردن اسکارهای فرورفته استفاده کرد و شامل پرکننده های نیمه دائمی، محلول های مصنوعی و اسید هیالورونیک است.
تزریق کورتیزون: کورتیکواستروئیدها به طور مستقیم در یک اسکار کلوئیدی یا هیپرتروفیک تجویز می شوند تا با شکستن فیبرهای کلاژن به کاهش اندازه آن کمک کنند. علاوه بر این، خاصیت ضد التهابی آنها به کاهش تورم، خارش، حساسیت و قرمزی کمک می کند.
تزریق کلاژن: از این تزریق ها برای پر کردن موقت مناطق فرورفته با کلاژن، یک پروتئین طبیعی استفاده می شود. این مهم است که اطمینان حاصل کنید که قبل از انجام این درمان به کلاژن حساسیت ندارید.
3. جراحی
مداخلات مختلف جراحی می تواند اسکارهای اصلی را درمان کند که شامل موارد زیر است:
جراحی کرایو: لایه سطحی پوست با نیتروژن مایع منجمد می شود تا به کاهش اندازه جای زخم یا از بین بردن ضایعات سطحی پوستی مانند کراتوز اکتینیک کمک کند.
گرافت های پانچ: پوست اسکار برای درمان زخم های پوستی عمیق با پیوندهای کوچک پوست جایگزین می شود.
اصلاح جای زخم جراحی: جای زخم که به دلیل بهبودی نادرست یا سایر شرایط ایجاد شده است ممکن است با استفاده از تکنیک های جراحی پلاستیک برداشته شود تحت بی حسی موضعی ترمیم شود و سپس مجاز به بهبودی مجدد به روش کنترل شده می باشد.
4- پرتودرمانی
اگر جای زخم در برابر سایر روشهای درمانی مقاوم باشد ممکن است از تشعشعات استفاده شود.
تشخیص اسکار
شناسایی علت و نوع جای اسکار در تعیین درمان و مدیریت مناسب اسکار ضروری است.
روش تشخیصی برای بیشتر زخم ها شامل یک معاینه فیزیکی ساده است که شامل معاینه بینایی و لمس، به خصوص برای کلوئیدها و زخم هایپرتروفیک است.
با این حال، اگر علت اسکار ناشناخته باشد یا شکل غیرمعمول داشته باشد پزشک ممکن است بیوپسی را پیشنهاد کند.
همچنین، اسکارهای خود را توسط متخصص پوست بررسی کنید زیرا به ندرت ممکن است جای اسکارها شبیه به سرطان پوست به ویژه اسکارهایی باشد که بدون آسیب و اسکار ایجاد می شوند. در چنین مواردی، پزشک ممکن است از آزمایشات تشخیصی مانند MRI ،CT یا سونوگرافی و بیوپسی برای تأیید استفاده کند.
اثرات جانبی اسکارها
ایجاد اسکار ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند از جمله:
درد
تندرنس
خارش شدید
اضطراب یا افسردگی ناشی از خودآگاهی
خواب پریشان
مختل کردن کارهای روزمره
عفونت
سرخی
ترک های پوستی
عوامل خطر برای ایجاد اسکار
برخی عوامل شانس ابتلا به اسکارها را افزایش می دهد از جمله:
قومیت لاتین، آسیایی یا سیاه
سن بالای 30 سال
بارداری
نوجوان بودن
تاریخچه اسکارها در خانواده
شرایط پزشکی مانند اپیدرمولیز بولوزا و hidradenitis suppurativa
عوارض مرتبط با اسکار
غالباً، اسکارها می توانند منجر به ایجاد موارد زیر شوند:
حساسیت پوست
تغییر رنگ پوست
تورم
بی نظمی های کانتور پوست
درد مداوم
ترومبوز سیاهرگ عمقی
عوارض قلبی و ریوی
مشکلات بینایی، تغذیه و گفتار (اگر جای اسکار نزدیک چشم یا دهان باشد)
بعضی مواقع ممکن است اسکارها فراتر از حاشیه های اسکار رشد کنند و حتی ممکن است پس از برداشتن دوباره ظاهر شوند.
چه موقع باید یک دکتر را ببینید
در صورت وجودعلائم زیر توصیه می شود
نوع پوستی که به راحتی اسکار می شود
تاریخچه ای از داشتن جای اسکار مشکل ساز
تأخیر در بهبود زخم (بیش از 3 هفته)
خلاصه:
اسکارها به عنوان بخشی از بهبود زخم ایجاد می شوند و اغلب با گذشت زمان محو می شوند. بنابراین، اگر جای اسکار هیچ عارضه ای برای سلامتی شما ایجاد نکند درمان همیشه ضروری نیست.
با این حال، اگر از اسکار خود ناراحت هستید یا خودآگاهی نسبت به آن دارید برای روشنگری، راهنمایی و معالجه با والدین یا پزشک خود صحبت کنید.
نظرات (0)