برآورد شده است که ناتوانی جنسی مردان (اختلال نعوظ، ED) روی 140 میلیون در سراسر جهان تاثیر دارد تصورمی شود که بیش از نیمی از تمام مردان مبتلا به ناتوانی جنسی مشکلات پزشکی دارند علل ناتوانی جنسی پزشکی شامل دیابت و گردش خون، عصبی و یا شرایط اورولوژی می باشد.
نعوظ توسط تراکم خون در آلت تناسلی مرد ایجاد می شود این تراکم خون هنگامی رخ می دهد که عروق خونی تحویل دهنده خون به آلت تناسلی مرد افزایش یابد در شرایط عادی، تحریک جنسی منجر به تولید و انتشار اکسید نیتریک در آلت تناسلی مرد می شود سپس آنزیم اکسید نیتریک، سیکلاز گوانیلاز که عامل تولید گوانوزین منوفسفات حلقوی cGMP است این cGMP در درجه اول مسئول نعوظ های موثر بر مقدار خون که عروق خونی ارائه و از آلت تناسلی مرد دور می کند.
سیلدنافیل همچنین فشار در شریان ریوی در یک بیماری جدی به نام فشار خون بالا درشریان ریوی را کاهش می دهد.
سیلدنافیل آنزیم 5 فسفودی استراز (PDE5)، از بین برنده cGMP را مهار می کند بنابر این، سیلدنافیل مانع از تخریب cGMP می شود و اجازه می دهد تا cGMP افزایش یافته و پافشاری cGMP سبب طولانی کردن بیشتر تراکم خون در آلت تناسلی مرد می شود.
سیلدنافیل برای درمان اختلال نعوظ در اثر هر دو ارگانیک ( وضعیت پزشکی ) و یا روانی ( روان شناختی ) علت فشار خون شریان ریوی استفاده می شود.
در حدود 15 درصد از افراد اثرات جانبی سیلدنافیل را تجربه می کنند شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از:
گرگرفتگی صورت (1 در 10)،
سردرد (1 در 6)،
دل درد،
گرفتگی بینی،
تهوع،
اسهال،
عدم توانایی افتراق در بین رنگ های سبز و آبی.
سایر عوارض جانبی مهم، شامل موارد نادر از دست دادن ناگهانی شنوایی با مهارکننده های فسفودی استراز مانند سیلدنافیل گزارش شده است گاهی اوقات زنگ در گوش و سرگیجه همراه است بیماران باید سیلدنافیل را قطع و به دنبال توجه فوری پزشکی باشند
سیلدنافیل اثرات کاهش فشار خون داروها را افزایش می دهد آن نیز اثرات کاهش فشارخون نیتراتها را افزایش می دهد برای مثال، ایزوسورباید دی نیترات (Isordil)، ایزوسورباید مونونیترات (Isordil، Ismo، Monoket)، نیتروگلیسیرین (Nitro-Dur, Transderm-Nitro ) که در درجه اول برای درمان آنژین استفاده می شود بیمارانی که از نیترات استفاده می کنند نباید سیلدنافیل دریافت کنند.
بیماران نباید سیلدنافیل را با Revatio نوع دیگری از سیلدنافیل و یا دیگر مهارکننده های PDE5 برای مثال (vardenafil [Levitra], tadalafil [Cialis] ) ترکیب کنند.
سایمتیدین (تاگامت)، اریترومایسین، کتوکونازول (Nizoral )، ایتراکونازول (Sporanox) و mibefradil (Posicor) می تواند باعث افزایش مقدار سیلدنافیل در بدن شود بیمارانی که از این داروها استفاده می کنند باید اگر سیلدنافیل استفاده می کنند باید به دقت مشاهده شوند.
انتظار می رود که ریفامپین سطح خونی سیلدنافیل را کاهش داده و احتمالاً اثر آن را نیز کاهش می دهد.
حاملگی: اگر چه آزمایش های گسترده در حیوانات بدون اثرات منفی بر جنین نشان داده شده است سیلدنافیل در زنان باردار مطالعه نشده است و هیچ تاثیری در تعداد اسپرم و یا تحرک اسپرم در مردان وجود ندارد.
مادران شیرده: وارد شدن سیلدنافیل در شیر مادر معلوم نیست.
در حدود 15 درصد از افراد اثرات جانبی سیلدنافیل را تجربه می کنند شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از:
گرگرفتگی صورت (1 در 10)،
سردرد (1 در 6)،
دل درد،
گرفتگی بینی،
تهوع،
اسهال،
عدم توانایی افتراق در بین رنگ های سبز و آبی.
سایر عوارض جانبی مهم، شامل موارد نادر از دست دادن ناگهانی شنوایی با مهارکننده های فسفودی استراز مانند سیلدنافیل گزارش شده است گاهی اوقات زنگ در گوش و سرگیجه همراه است بیماران باید سیلدنافیل را قطع و به دنبال توجه فوری پزشکی باشند
تمامي كالاها و خدمات سایت رژیم سلامتی، حسب مورد داراي مجوزهای لازم از مراجع مربوطه می باشند و فعاليتهای اين سايت تابع قوانين و مقررات جمهوری اسلامی ايران است.