چرا مراقبت تغذیه ای برای بیماران مبتلا به COVID-19 در سراسر مراقبت های بهداشتی مهم است؟
غربالگری سوء تغذیه و مداخله به موقع تغذیه باید جزء لاینفک مراقبت از بیماران مبتلا به COVID-19 باشد زیرا سوء تغذیه بر پیامدهای سلامتی تأثیر می گذارد و هزینه های مراقبت های سلامتی را افزایش می دهد.
در این اینفوگرافیک، ما توصیه هایی را برای متخصصان مراقبت های سلامت، تصمیم گیرندگان و بیماران ارائه می دهیم که چرا مراقبت تغذیه ای برای بیماران مبتلا به COVID-19 در سراسر مراقبت های سلامتی مهم است.
راهنمایی و توصیه ها
راهنمایی و توصیه هایی در مورد مراقبت های تغذیه ای بیماران مبتلا به COVID-19 توسط انجمن های علمی اروپایی، بین المللی و ملی مربوطه و سازمان های بیمار.
مکمل غذایی اولیه در بیماران غیر بحرانی بستری شده در بیماری کروناویروس جدید (COVID-19): منطقی و امکان پذیر بودن یک پروتکل عملگرا مشترک
از دسامبر 2019، بیماری جدید کروناویروس 2019 (COVID-19) باعث همه گیری ذات الریه شده است که در ووهان چین آغاز شده و به سرعت در سراسر جهان در حال گسترش است. ایتالیا بعد از چین سخت ترین کشور است. با توجه به پیامدهای مخرب سوءتغذیه، که مطمئناً می تواند بر بیماران مبتلا به COVID-19 تأثیر بگذارد هدف این مقاله ارائه یک پروتکل عملگرا برای مکمل های غذایی اولیه بیماران است که برای بیماری COVID-19 بستری شده اند. بر اساس این مشاهدات است که اکثر بیماران هنگام مراجعه با التهاب شدید و بی اشتهایی منجر به کاهش شدید مصرف غذا می شوند و درصد قابل توجهی از نارسایی تنفسی ایجاد می کند که نیاز به تهویه غیر تهاجمی یا حتی فشار مداوم مثبت راه هوایی دارد.
رژیم های غذایی پر کالری در انواع مختلف با انواع غذاها و میان وعده های بسیار قابل هضم برای همه بیماران در دسترس است. مکمل خوراکی پروتئین های آب پنیر و همچنین تزریق داخل وریدی محلول های مولتی ویتامین، عناصر کمیاب چند معدنی هنگام پذیرش اجرا می شود. در صورت کمبود 25 - هیدروکسی ویتامین D، کوله کلسیفرول به سرعت تامین می شود. در صورت تشخیص خطر تغذیه، دو تا سه بطری مکمل های خوراکی با کالری پروتئین (ONS) ارائه می شود. اگر <2 بطری در روز ONS برای 2 روز متوالی مصرف شود و یا شرایط تنفسی بدتر شود مکمل یا تغذیه تزریقی کل تجویز می شود.
نتیجه گیری: ما آگاه هستیم که رویکرد مستقیم ما قابل بحث است. با این حال، برای مقابله با بحران اضطراری فعلی، هدف آن پیاده سازی سریع و عملگرا مراقبت های تغذیه ای در بیماران مبتلا به COVID-19 است که ممکن است با وجود بالقوه سودمند برای نتایج بالینی و موثر در پیشگیری از عواقب سوء تغذیه در این بیماران، نادیده گرفته شود.
وضعیت تغذیه نامناسب، خطر ابتلا به سارکوپنی و شکایات مربوط به تغذیه در بیماران مبتلا به COVID-19 در طول و پس از بستری شدن در بیمارستان شایع است.
بیماران مبتلا به عفونت COVID-19 طیف وسیعی از علائم و عوارض بالینی را نشان می دهند. در نتیجه الزامات تغذیه ای برآورده نشده و منجر به کاهش وزن و ماهیچه ها و سوء تغذیه می شود. هدف از این مطالعه توصیف شکایات تغذیه ای، وضعیت تغذیه و خطر سارکوپنی بیماران کووید -19، در طول بستری و پس از ترخیص است.
مواد و روش ها
در این مطالعه مشاهده ای آینده نگر در 407 بیمار بستری در بیمارستان COVID-19 در چهار بیمارستان دانشگاهی و محیطی، داده ها در طول مشاوره رژیم غذایی جمع آوری شد. وجود شکایات مرتبط با تغذیه (کاهش اشتها، از دست دادن بویایی، تغییر طعم، از دست دادن طعم، مشکلات جویدن و بلع، حالت تهوع، استفراغ، احساس سیری، دفعات و قوام مدفوع، احتباس معده، نیاز به کمک در مصرف غذا به دلیل ضعف و تنگی نفس و وضعیت تغذیه ای (کاهش وزن، BMI، خطر سارکوپنی با SARC-F-4 امتیاز) قبل، در طول بستری در بیمارستان و بعد از ترخیص، در صورت امکان، جمع آوری شد.
نتایج
بیماران شامل اکثر مردان (69)، میانگین سن 64.8 ± 12.4 سال، 60 درصد در هر زمان در حین بستری در ICU بستری بودند با LOS متوسط 15 روز و میزان مرگ و میر در بیمارستان 21. شایع ترین شکایات گزارش شده عبارتند از: کاهش اشتها (58٪)، احساس سیری (49٪) و تنگی نفس (43٪). از هر سه بیمار یک نفر طعم تغییر کرده، از دست دادن طعم ویا از دست دادن بویایی را تجربه کرده است. قبل از بستری شدن در بیمارستان، 67٪ بیماران دارای اضافه وزن (BMI> 25 کیلوگرم بر متر مربع) بودند 35٪ از بیماران دچار سوءتغذیه بودند که عمدتا به دلیل کاهش وزن قابل توجه ایجاد می شد. کاهش شدید حاد وزن (> 5 کیلوگرم) در 22 درصد در طول مدت بستری در بیمارستان نشان داده شد. اکثر این بیماران (85٪) در هر زمان در بخش مراقبت های ویژه بستری شدند. خطر بالای سارکوپنی (SARC-F ≥ 4 امتیاز) در 73٪ از بیماران در حین بستری شدن در بیمارستان ثبت شد.
نتیجه
در نتیجه، از هر پنج بیمارستان یک نفر بستری شد که بیماران مبتلا به کووید 19 از کاهش شدید حاد رنج می بردند و 73 درصد آنها در معرض خطر بالای سارکوپنی بودند. علاوه بر این، تقریباً همه بیماران یک یا چند شکایت تغذیه ای داشتند. از بین این شکایات، کاهش اشتها، احساس سیری، تنگی نفس و تغییر طعم و از دست دادن طعم بیشترین شکایات مربوط به تغذیه بود. این علائم پیامدهای جدی بر وضعیت تغذیه دارد. اگرچه شکایات تغذیه ای مدت ها پس از ترخیص همچنان ادامه داشت تنها گروه کوچکی از بیماران پس از ترخیص از بیمارستان در مرحله بهبودی رژیم درمانی دریافت کردند.
پزشکان باید خطرات سوءتغذیه حاد و سارکوپنی را در بیماران مبتلا به COVID-19 در نظر بگیرند و درمان چند رشته ای شامل رژیم درمانی را در طول بستری در بیمارستان و بعد از ترخیص بررسی کنند.
مدیریت تغذیه در بیماران کووید 19
توصیه های ESPEN 10 "مدیریت تغذیه در افراد در معرض خطر شدید COVID-19، در افراد مبتلا به COVID-19، و در بیماران ICU COVID-19 که نیاز به تهویه دارند"
بررسی سوء تغذیه: بیماران در معرض خطر بدترین پیامدها و مرگ و میر بیشتر به دنبال عفونت با SARS-Cov-2، یعنی افراد مسن و افراد پلی موربید، باید با استفاده از معیارهای MUST یا، برای بیماران بستری، معیارهای NRS-2002 بررسی شوند.
بهینه سازی وضعیت تغذیه: افراد مبتلا به سوء تغذیه باید تحت مشاوره رژیم از متخصصان مجرب قرار گیرند.
مکمل ویتامین ها و مواد معدنی: افراد مبتلا به سوء تغذیه باید از مکمل ویتامین A، ویتامین D و سایر ریزمغذی ها اطمینان حاصل کنند.
فعالیت بدنی منظم: بیماران در قرنطینه باید ضمن انجام اقدامات احتیاطی به فعالیت بدنی منظم خود ادامه دهند.
مکمل های غذایی خوراکی (ONS :(ONS باید در صورت امکان برای برآوردن نیازهای بیمار مورد استفاده قرار گیرد هنگامی که مشاوره رژیم غذایی و تقویت غذا برای افزایش مصرف رژیم غذایی و رسیدن به اهداف تغذیه کافی نیست.
تغذیه روده ای (EN): در بیمارانی که نیازهای تغذیه ای آنها به صورت خوراکی برآورده نمی شود EN باید تجویز شود. تغذیه تزریقی (PN) زمانی باید در نظر گرفته شود که EN مشخص نشده یا کافی نیست.
تغذیه پزشکی در بیماران ICU بدون لوله گذاری: اگر با رژیم غذایی خوراکی به هدف انرژی نرسید ابتدا باید ONS و سپس درمان EN در نظر گرفته شود. اگر محدودیت هایی برای مسیر روده وجود داشته باشد می توان توصیه کرد که PN محیطی در جمعیتی که از طریق تغذیه خوراکی یا روده ای به هدف پروتئین انرژی نمی رسند تجویز شود.
تغذیه پزشکی در بیماران ICU لوله گذاری I: EN باید از طریق لوله بینی معده شروع شود. تغذیه پس از پیلور باید در بیماران مبتلا به عدم تحمل معده یا در بیماران با خطر بالای آسپیراسیون انجام شود.
تغذیه پزشکی در بیماران ICU لوله گذاری II: در بیماران ICU که دوز کامل EN را در هفته اول در ICU تحمل نمی کنند شروع تغذیه تزریقی (PN) باید به صورت موردی سنجیده شود.
تغذیه در بیماران ICU مبتلا به دیسفاژی: غذای سازگار با بافت را می توان بعد از لوله گذاری در نظر گرفت. در صورت عدم ایمنی بلع، EN باید تجویز شود.
نظرات (0)