حاملگی و پرکاری تیروئید
این مقاله در مورد پرکاری تیروئید در بارداری و اثرات آن بر هر دو مادر و کودک صحبت کنید.
در طول دوران بارداری، HCG هورمون ( گنادوتروپین جفتی انسان ) تولید می شود. HCG در حدود هفته 12 به حداکثر افزایش می یابد. این هورمون محرک تیروئید و سبب اثرات خفیف و در نتیجه، می تواند سبب برخی از علائم پرکاری تیروئید شود. HCG مسئول تهوع در سه ماهه اول است. در شرایط حاملگی متعدد ( دوقلوها، سه قلو ) سطح HCG حتی بالاتر هم می رود و علائم می تواند برجسته تر شود. پرکاری تیروئید در 10-20٪ از زنان باردار نرمال در طول مدت حاملگی رخ می دهد و این زنان به طور معمول نیاز به درمان ندارند.
سندرم تهوع و استفراغ شدید که با از دست دادن وزن بیشتر از 5٪ در اوایل بارداری مرتبط است. و این با سطوح بالایی از HCG همراه است. شصت درصد از این زنان بدون علائم ظاهری و یا علائم خفیف پرکاری تیروئید که معمولا پس از سه ماهه اول برطرف می شود.
زنان که پرکاری تیروئید دارند و در حال حاضر باردار هستند و در بارداری پرکاری تیروئید کنترل نشود ممکن است منجر نتایج زیر شود
سقط ( سقط جنین )
زایمان زودرس
نوزادان کم وزن
مرده زایی
عوارض بارداری، از جمله پره اکلامپسی ( یک بیماری مرتبط با فشار خون بالا، تعداد کم پلاکت خون، پروتئین در ادرار و تغییرات ذهنی ) و نارسایی قلبی.
اگر چه هر نوع پرکاری تیروئید کنترل نشده می تواند بارداری را پیچیده نماید رایج ترین شکل آن بیماری گریوز است.
تشخیص پرکاری تیروئید در بارداری با سطح بالایی از هورمون های تیروئید T3 و T4 و سطح پایین هورمون محرک تیروئید (TSH) است.
درمان پرکاری تیروئید در بارداری محدود است زیرا ایمنی کودک نیز باید در نظر گرفته شود. معمولا، مواد دارویی مانند پروپیل (PTU) و متی مازول (MMI) استفاده می شود. در حالی که هر دو از این داروها از جفت عبور و می توانند وارد سیستم نوزاد شوند ولی PTU ترجیح داده می شود.
داروها برای کاهش ضربان قلب مادر نیز ممکن است لازم باشد. دسته ای از داروها که توصیه می شود شامل بتا بلاکرها ( متوپرولول، پروپرانولول ) می باشد.
نوزادان متولد شده از زنان مبتلا به بیماری گریوز، در حدود 1٪ پرکاری تیروئید در هنگام تولد دارند. علت انتقال آنتی بادی که باعث تحریک گیرنده TSH در سراسر جفت نوزاد می شود این آنتی بادی باید در مادر در سه ماهه دوم بارداری اندازه گیری شود قبل از تولد نوزاد، بالا بودن میزان ضربان قلب ( بیشتر از 160 ضربه / دقیقه )، گواتر در جنین در طول سونوگرافی، رشد ضعیف و اختلالات استخوانی نشانه پرکاری تیروئید در نوزاد می باشد. در هنگام تولد، پرکاری تیروئید ممکن است با یک آزمایش خون تشخیص داده شود. در معاینه فیزیکی، وزن کم هنگام تولد، بزرگ شدن کبد یا طحال و اختلالات در شکل جمجمه ( سر نسبتاً کوچک، صورت مثلثی ) می تواند سرنخ برای پرکاری تیروئید در نوزادان باشد.
بهترین راه برای جلوگیری از عوارض ناشی از پرکاری تیروئید در بارداری است این است که قبل از لقاح مطمئن شوید که بیماری کنترل می شود. توجه داشته باشید که در طول بارداری باید هورمون تیروئید کنترل شود زیرا کنترل ضعیف پرکاری تیروئید در دوران بارداری با افزایش خطر سقط جنین و تولد نوزاد مرده، فشار خون بالا در دوران بارداری، تولد زودرس و نارسایی قلبی مادر همراه است.
پیگیری دقیق با دکتر، قبل و در دوران بارداری می تواند به بهترین نتیجه ممکن کمک کند.