آبسه یا جوش پوستی برآمدگی روی یا زیر سطح پوست است. آبسه ها معمولاً دارای چرک یا مایع شفاف هستند و می توانند در هر نقطه از بدن ظاهر شوند.
بیشتر آبسه های پوستی بی ضرر بوده و به خودی خود بهبود می یابند. با این حال، در برخی موارد، آنها نیاز به مداخله پزشکی دارند.
جوش پوستی که به آن فورونکل نیز گفته می شود به تشکیل گره های کوچک و قرمز در منافذ پوست اشاره دارد. این جوش ها ممکن است به عنوان یک ساختار گره ای دردناک در فولیکول مو یا غده چربی وجود داشته باشد.
جوش ها به طور کلی در نواحی در معرض پوست مانند بازوها، دست ها، گردن و صورت ایجاد می شوند. با این حال، آنها می توانند به شانه ها و پشت نیز گسترش پیدا کنند. جوش حتی می تواند روی پلک ها ایجاد شود و به این بیماری جوش می گویند.
جوش همراه با التهاب و تجمع چرک است. آنها کوچکتر از آبسه هستند اما اگر درمان نشوند در نهایت جوش به یک آبسه بزرگتر تبدیل می شود.
آبسه پوست چیست؟
آبسه پوستی تقریباً شبیه جوش است اما بزرگتر است. همچنین معمولاً زیر پوست عمیق تر است.
آبسه ها حاوی چرک یا مایع شفاف هستند و به طور معمول سلامتی فرد را تهدید نمی کنند. آبسه های بزرگتر ممکن است به مداخله پزشکی نیاز داشته باشند اما لزوما خطرناک نیستند.
با این حال، در برخی موارد، بدون درمان آبسه پوست می تواند منجر به عوارض شدید شود.
آبسه های پوستی می توانند در سراسر بدن رخ دهند اما در مناطق زیر در بدن شایع هستند:
زیر بغل
در قسمت پایین کمر
اطراف دستگاه تناسلی و مقعد
علت جوش و آبسه
شایعترین علت جوش و آبسه عفونت پوستی ناشی از باکتریها از جمله:
استافیلوکوک
استرپتوکوک
کلامیدیا (در موارد جوش واژن)
این باکتری ها بخشی از فلور میکروبی طبیعی موجود در سطح پوست مانند زیر بغل، سوراخ های بینی و محل اتصال بالای ران هستند.
با این حال، بریدگی پوست می تواند راهی برای ورود باکتری ها به فولیکول های مو و غدد چربی است جایی که سیستم ایمنی بدن قوی نیست. این باعث التهاب در فولیکول های مو می شود که به عنوان فولیکولیت شناخته می شود.
باکتری ها پس از ورود به داخل منافذ پوست، باعث ایجاد عفونت می شوند و حدود 10 روز ادامه می یابد. در این دوره، سیستم ایمنی بدن گلبول های سفید خون را به محل عفونت اختصاص می دهد.
WBC ها همراه با بقایای سلول می توانند در زخم جمع شده و منجر به تشکیل چرک و در نتیجه ایجاد آبسه دردناک شوند.
علائم مرتبط با جوش و آبسه
جوش ها به صورت برجستگی هایی به رنگ قرمز و برجسته به نظر می رسند که اغلب به دلیل تجمع چرک دارای یک رویه سفید مایل به زرد هستند.
از طرف دیگر، آبسه ها در مرکز برجستگی از جایی که چرک می تواند خارج شود یک نقطه مشخص دارند.
علاوه بر این، جوش و آبسه ممکن است با علائم زیر همراه باشد:
تب
اریتم
حالت تهوع
تورم غدد لنفاوی
درمان پزشکی برای جوش و آبسه
گزینه های درمانی برای جوش و آبسه
درمان جوش و آبسه به شدت آنها بستگی دارد. گزینه های مختلف درمانی عبارتند از:
1. آنتی بیوتیک های موضعی
در صورت وجود جوش های شدید و بزرگ که دردناک باشد ممکن است آنتی بیوتیک های موضعی تجویز شود. ممکن است برای شما تجویز شود که کرم اسید فوزیدیک fusidic 2٪ یا کرم موپیروسین mupirocin 2٪ را دو بار در روز استفاده کنید. اینها معمولاً در ترکیب با سایر روشهای درمانی استفاده می شوند.
در صورت مقاومت باکتریها در برابر درمان آنتی بیوتیکی، ممکن است جوش، فولیکولیت یا آبسه عود کند. در چنین مواردی، پزشک ممکن است کلیندامایسین را تجویز کند که داروی موضعی دیگری است که عمدتاً برای هدف قرار دادن باکتری های استافیلوکوک مقاوم در برابر آنتی بیوتیک یا استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) استفاده می شود.
2. آنتی بیوتیک خوراکی
در صورت وجود چندین جوش یا آبسه، پزشک ممکن است استفاده از آنتی بیوتیک های خوراکی را نیز پیشنهاد کند.
3. ضد عفونی کننده های موضعی
اینها به صورت کرم های حاوی بنزوئیل پراکسید، صابون ها و محلول های هیپوکلریت موجود است. برای عفونت های مکرر، از آنتی بیوتیک ها به همراه مواد ضد عفونی کننده موضعی استفاده می شود.
4. داروهای ضد درد
داروهایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن برای کمک به کنترل درد ممکن است تجویز شود.
5. جراحی
این شامل ایجاد برش در آبسه های بزرگتر برای کمک به تخلیه چرک است. این روش به عنوان برش جراحی یا بازکردن جوش نیز شناخته می شود. ممکن است از گاز برای کمک به باز نگه داشتن آبسه برای ادامه تخلیه استفاده شود.
تشخیص علت جوش و آبسه
در حالی که جوش ها و آبسه ها فقط بر اساس شکل ظاهری آنها قابل تشخیص است پزشک ممکن است با بررسی دقیق تری منبع آن را پیدا کند. معاینه فیزیکی شامل جستجوی موهای زائد یا آسیب دیدگی است.
بعلاوه، پزشک ممکن است کشت سلولهای پوستی را برای شناسایی وجود باکتریهای عامل عفونت سفارش دهد. برای جوش های مکرر و آبسه، ممکن است به آزمایش خون و مدفوع نیاز داشته باشید.
عوامل خطر جوش و آبسه
عوامل زیر می توانند شما را مستعد ابتلا به عفونت های باکتریایی و در نتیجه ایجاد جوش و آبسه با تضعیف یا آسیب رساندن به لایه محافظ پوست ایجاد می شود:
دیابت
آندوکاردیت
مشکلات پوستی مانند اگزما
نارسایی کلیه
چاقی
سیستم ایمنی ضعیف
تغذیه ضعیف
کمبود آهن
بهداشت ضعیف
شیمی درمانی
تماس با مواد شیمیایی سخت
داروهایی مانند آنتی بیوتیک و کورتیزون
تماس با یک فرد مبتلا به استاف
عدم تعادل هورمونی در دوران بلوغ
سیگار کشیدن
سابقه جوش یا آبسه
آب شنا کلر دار
سن جوانی یا کودکی
عوارض جوش یا آبسه درمان نشده
در صورت عدم درمان، عفونت باعث جوش و آبسه می تواند عوارض زیر را ایجاد کند:
آبسه دندان
سلولیت
خستگی
اسکار دائمی
قرمزی دور چشم یا ناحیه آلوده
عفونت در استخوان ها، نخاع یا حتی مغز
سپسیس
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
جوش ها معمولاً خود به خود یا با مراقبت از خود درست برطرف می شوند اما در موارد شدید می توانند دردسرساز شوند.
بهتر است در موارد زیر با پزشک مشورت کنید:
جوش ها به صورت خوشه ای ظاهر می شوند که به عنوان کربنکل شناخته می شود.
جوش و آبسه مداوم که در عرض 2 هفته بهبود نمی یابد.
جوش ها در حال گسترش هستند.
غدد لنفاوی متورم هستند.
پیشگیری
اگر آبسه به دلیل عفونت باشد فرد می تواند اقدامات زیر را برای جلوگیری از تشکیل بیشتر آبسه در آینده انجام دهد:
رعایت بهداشت شخصی، از جمله شستن دستها
اجتناب از استفاده از تجهیزات و موارد مشترک مانند حوله ها برای محدود کردن انتقال عفونت
دفع صحیح باند و بافت
با دقت اصلاح کنید تا از ایجاد لک و بریدگی در پوست جلوگیری شود
پیروی از یک رژیم غذایی سالم
ترک سیگار
حفظ وزن سالم
حرف آخر
جوش یا آبسه یک برجستگی قرمز چرکی روی پوست است و خصوصاً در هنگام لمس باعث درد می شود.
اگرچه به طور کلی مشکل جدی نیست اما عفونت باکتریایی که باعث جوش می شود ممکن است گسترش یابد و عوارضی ایجاد کند. بنابراین، اگر جوش یا آبسه به خودی خود ظرف یک یا دو هفته برطرف نشد بهتر است با پزشک مشورت کنید.
نظرات (0)