دیابت نوع 1 ( همچنین به عنوان دیابت ملیتوس وابسته به انسولین یا دیابت نوجوانان یا دوران کودکی شناخته می شود ) و هنگامی رخ می دهد که پانکراس انسولین کافی را ندارد. هنگامی که انسولین کافی نباشد و یا وقتی که انسولین به درستی عمل نکند (دیابت نوع 2) وجود دارد سطح قند در خون می تواند بالا باشد زیرا انسولین مسئول حمل و نقل قند از خون به سلول است. این منجر به وضعیتی به نام دیابت می شود.
از آنجا که انسولین به اندازه کافی ایجاد نشده است بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 باید تزریق انسولین را در طول زندگی خود برای تنظیم سطح قند خون داشته باشند.
انسولین چیست؟
انسولین هورمونی است که در پانکراس یک اندام درون شکم ساخته می شود. سلول های ویژه ای به نام "سلول های بتا" انسولین را می سازد این سلول ها در یک قسمتی از پانکراس به نام "جزایر" قرار دارند. هنگامی که یک شخص دیابت نوع 1 دارد این سلول ها تخصصی برای ساخت انسولین از دست رفته اند. تقریباً سه ماه پس از تشخیص، یک دوره "ماه عسل" که در طی آن مردم ممکن است به انسولین بسیار کمی نیاز داشته باشند وجود دارد متاسفانه، تولید انسولین 30 درصد اضافی در هر دو سال کاهش می یابد. این است که به احتمال زیاد با تخریب خود ایمنی جزایر سازنده انسولین رخ می دهد. بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 1 به تولید مقدار کمی از انسولین برای چندین سال ادامه می دهند. اعتقاد بر این است توانایی ادامه به تولید مقداری انسولین برای کمک به جلوگیری از هر دو عوارض حاد و مزمن دیابت است.
اعمال انسولین چیست؟
یک عمل نخست انسولین این است که اجازه می دهد قند برای سوخت و تولید انرژی به سلول وارد شود سلول ها مانند یک کوره هستند که سوخت را برای تولید انرژی می سوزانند. بدن ما به طور مداوم برای همه توابع بدن مانند قلب برای ضربان و ریه برای نفس کشیدن نیاز به انرژی دارد. قند از دو مکان می آید قند "داخلی" از تولید در کبد و یا از انتشار از قند ذخیره شده در کبد می آید. این قند وارد جریان خون می شود. قند "خارجی" از غذایی که می خوریم بدست می آید. غذا وارد معده و سپس به داخل روده حرکت و در آنجا جذب می شود. زمانی که مردم دیابت ندارد انسولین لوزالمعده اجازه می دهد تا هر دو قند داخلی و خارجی به سلول های بدن حرکت کنند. در دیابت نوع 1، انسولین کافی در دسترس نیست و قند ساخته شده در جریان خون بالا می رود و به داخل ادرار نشت پیدا می کند.
عمل دوم انسولین، مسدود کردن تولید "داخلی" قند بدن است. قند داخلی عمدتاً از کبد می آید. هنگامی که سطح انسولین بیش از حد پایین است قند داخلی در کبد اضافه ساخته می شود. انسولین کافی برای "مسدود کردن" تولید قند کبد و افزایش قند خون وجود ندارد.
مقاومت به انسولین
در حال حاضر، بسیاری از مردم که مبتلا به دیابت نوع 1هستند و یا برای یک دوره از زمان داشته اند اضافه وزن یا چاق هستند. این نتایج در مقاومت به انسولین (معمولا در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ) ممکن است نیاز انسولین افزایش یابد.
از آنجا که مرگ و میر ناشی از دیابت در دهه های اخیر کاهش یافته است در نتیجه طول عمر طولانی تر شده است.
نظرات (0)