خطر ابتلا به زخم پا در بیماران مبتلا به دیابت (نوع 1 یا 2) ممکن است تا 25 درصد باشد زخم های پای دیابتی یک علت عمده مرگ و میر هستند که تقریباً دو سوم از همه آمپوتاسیون غیر متعارف انجام شده در ایالات متحده را تشکیل می دهند.
زخم های پای دیابتی عفونی یا ایسکمیک حدود 25 درصد از کل بیماران بستری در بیماران مبتلا به دیابت را تشکیل می دهند. این مشاهدات اهمیت درمان سریع و مناسب زخم های پا را در بیماران دیابتی نشان می دهد. مدیریت زخم های پای دیابتی، از جمله مراقبت از زخم محلی، استفاده از تخلیه مکانیکی، درمان عفونت و نشانه های عروق مجدد در اینجا بررسی شده است. ارزیابی پای دیابتی و مدیریت خاص تهدید اندام به طور جداگانه بررسی می شود.
زخم های پا، یک عارضه رایج از دیابت کنترل نشده هستند که در اثر شکستن بافت پوست در معرض لایه های زیر قرار می گیرند آنها در زیر انگشتان بزرگ و مفصل های گرزی پای شما رایج هستند و می توانند پای شما را به استخوان ها برسانند.
همه افراد مبتلا به دیابت می توانند زخم های پا و درد پا را ایجاد کنند اما مراقبت خوب از پا می تواند به جلوگیری از آن کمک کند درمان زخم های پای دیابتی و درد پا، بسته به علل آنها متفاوت است درد و ناراحتی پا را با پزشک خود در نظر بگیرید تا اطمینان حاصل شود که مشکل جدی نیست زیرا زخم های آلوده می توانند منجر به قطع عضو شوند.
تشخیص علائم زخم پای دیابتی
یکی از اولین نشانه های زخم پا، درناژ از پای شماست که ممکن است جوراب هایتان را لکه دار کند یا در کفش شما نشت کند تورم غیر معمول، تحریک، قرمزی و بو از یک یا هر دو پا نیز علائم اولیه زخم پا است.
نشانه قابل ملاحظه ای از یک زخم پای دیابتی بافت سیاه (اسکار) است که در اطراف زخم قرار دارد این به خاطر عدم وجود جریان خون سالم در ناحیه اطراف زخم است گانگرن جزئی یا کامل، که به مرگ بافت به علت عفونت اشاره دارد می تواند در اطراف زخم ظاهر شود در این حالت، ترشحات متعفن، درد و بی حسی می تواند رخ دهد.
نشانه های زخم پای همیشه آشکار نیستند گاهی اوقات علائم زخم حتی تا زمانی که عفونی نشود نشان نمی دهد اگر شما شروع به دیدن هر تغییر رنگ پوست، به ویژه بافتی که سیاه شده، یا احساس درد در اطراف ناحیه ای که به نظر می رسد مورد استفاده قرار گرفته یا تحریک شده است با پزشک خود صحبت کنید.
دکتر شما به احتمال زیاد بطور جدی زخم شما را در مقیاس 0 تا 3 با استفاده از معیارهای زیر تشخیص می دهد:
0. بدون زخم، اما در معرض خطر است.
1. در حال حاضر زخم وجود دارد اما هیچ عفونتی ندارد.
2. زخم عمیق، در معرض مفاصل و تاندون ها.
3. زخم های گسترده یا آبسه هایی از عفونت.
علل درد و زخم پای دیابتی
زخم های دیابتی اغلب به علت:
گردش خون ضعیف
قند خون بالا (هیپرگلیسمی)
آسیب عصبی
پای تحریک شده یا زخمی شده
گردش خون ضعیف نوعی از بیماری های عروقی است که در آن خون به طور موثر به پاهای شما جریان نمی یابد گردش خون ضعیف می تواند مشکلات بهبود زخم ها را بیشتر نماید.
سطح بالای قند خون می تواند روند بهبود زخم پا را کاهش دهد بنابراین مدیریت قند خون حیاتی است افراد مبتلا به دیابت نوع 2 اغلب زمان بیشتری را برای مبارزه با عفونت زخم ها می گذرانند.
خسارت عصبی یک اثر طولانی مدت است و حتی می تواند منجر به از دست دادن احساس در پاهای شما شود اعصاب آسیب دیده ممکن است در ابتدا احساس سوزن سوزن و دردناکی داشته باشند آسیب عصبی حساسیت به درد را در پا کاهش می دهد و موجب زخم های دردناك می شود كه می تواند باعث زخم شود.
زخم ها می توانند توسط درناژ از منطقه آسیب دیده شناسایی شوند و گاهی اوقات یک توده قابل توجه است که همیشه دردناک نیست.
پوست خشک در دیابت شایع است در پای شما ممکن است ترک خوردن، پینه، میخچه و خونریزی از زخم ها رخ دهد.
عوامل خطر برای زخم های پای دیابتی
همه افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر زخم های پا هستند که می توانند علل مختلفی داشته باشند برخی از عوامل می تواند خطر زخم پا را افزایش دهد از جمله:
کفش های ضعیف و یا با کیفیت پایین
بهداشت ضعیف (به طور منظم یا کامل شستشو ندادن)
اصلاح نادرست ناخن پا
مصرف الکل
بیماری چشم از دیابت
بیماری قلبی
بیماری کلیوی
چاقی
مصرف دخانیات (مهار گردش خون)
زخم های پای دیابتی نیز در مردان مسن بیشتر است.
درمان زخم های پای دیابتی
ضایعات پای دیابتی مسئولیت بستری شدن بیشتر از سایر عوارض دیابت است. دیابت عامل اصلی عدم قطع عضو در اندام تحتانی در ایالات متحده است و تقریبا 5٪ مبتلایان به دیابت هر سال زخم های پا را تشکیل می دهند و 1٪ نیاز به قطع عضو دارند.
معاینه فیزیکی اندام هایی که دارای زخم های دیابتی هستند را می توان به بررسی زخم و وضعیت کلی اندام، ارزیابی احتمال نارسایی عروقی و ارزیابی امکان نوروپاتی محیطی تقسیم کرد.
درمان زخم های پای دیابتی بر اساس عمق بافت نرم و درگیری استخوان است. شمارش گلبول کامل باید همراه با ارزیابی میزان گلوکز سرم، گلیکوهموگلوبین و کراتینین انجام شود.
مدیریت زخم های پای دیابتی نیاز به تخلیه زخم با استفاده از کفش های مناسب درمانی، روزانه سالین یا مرهم های مشابه تا یک محیط مرطوب زخم، دبریدمان در صورت لزوم، درمان آنتی بیوتیک در صورت استئومیلیت یا سلولیت نیاز است کنترل مطلوب قند خون، ارزیابی و تصحیح نارسایی شریان محیطی کافی انجام شود. یک جراح عروق باید همه بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی را ارزیابی کند تا بتواند نیاز به عمل جراحی، جراحی مجدد بر روی معماری استخوان، بازسازی عروق یا پوشش بافت نرم را تعیین کند.
اداره غذا و داروی ایالات متحده یک محصول جدید برای درمان زخم های دیابتی را تأیید کرد. ماتریکس Regeneration Dermal Omnigraft Integra یا Omnigraft از سیلیکون، کلاژن گاو و غضروف کوسه ساخته شده است. Omnigraft بر زخم قرار می گیرد محیطی ایجاد می کند که در آن پوست و بافت جدید برای التیام زخم ایجاد می شود.
این مطالعه نشان داد که 52 درصد از بیماران مبتلا به زخم در طی 16 هفته با Omnigraft بهبود یافتند در مقایسه با 32 درصد کسانی که مراقبت های استاندارد را دریافت می کردند.
برخی از موارد منع مصرف وجود دارد Omnigraft در بیماران دارای آلرژی به کلاژن گاو و یا کندرویتین نمی تواند بر روی زخم های آلوده استفاده شود.
استاندارد طلا برای درمان زخم پای دیابتی شامل برداشتن زخم، مدیریت هر گونه عفونت، مراحل تشکیل عروق مجدد است. روش های دیگری نیز پیشنهاد شده است که به عنوان درمان های اضافی مانند درمان اکسیژن با فشار بالا، استفاده از محصولات مراقبت زخم پیشرفته و درمان زخم های فشاری منفی (NPWT) سودمند می باشد.
پای خود را برای جلوگیری از درد و زخم پا استراحت دهید و برای تمام انواع زخم های پای دیابتی مفید است فشار راه رفتن می تواند عفونت را بدتر کند و زخم گسترش یابد برای افرادی که دارای اضافه وزن هستند فشار اضافی ممکن است باعث درد پای مداوم شود.
پزشکتان ممکن است توصیه کند که موارد خاصی را برای محافظت از پاهای خود استفاده کند:
کفش های دیابتی.
استفاده از گچ.
بستن فشاری.
درج کفش برای جلوگیری از میخچه و پینه.
پزشکان می توانند زخم های پای دیابتی را با دبریدمان، حذف پوست مرده، اشیای خارجی یا عفونت هایی که ممکن است باعث زخم شود درمان کنند.
عفونت یک عارضه جدی زخم پا است و نیاز به درمان فوری دارد همه عفونت ها به همان شیوه درمان نمی شوند بافت اطراف زخم ممکن است به یک آزمایشگاه ارسال شود تا مشخص شود کدام یک از آنتی بیوتیک ها کمک خواهد کرد اگر پزشک شما به یک عفونت جدی سوء ظن داشته باشد ممکن است یک اشعه ایکس برای یافتن علائم عفونت استخوانی را سفارش دهد.
عفونت زخم پا را می توان با:
حمام پا.
ضد عفونی کردن پوست در کنار زخم.
زخم را با تغییرات پانسمان مکرر خشک نگه دارید.
درمان آنزیم.
مخلوط حاوی آلژینات های کلسیم برای مهار رشد باکتری ها.
داروها
پزشک شما ممکن است آنتی بیوتیک ها، آنتی پلاکت ها یا داروهای ضد انعقاد را برای درمان زخم شما تجویز کند اگر عفونت حتی پس از درمانهای ضد فشار یا پیشگیری نیز پیشرفت کند بسیاری از این آنتی بیوتیک ها به استافیلوکوک اورئوس، باکتری هایی که علت ایجاد عفونت های استافیله یا استرپتوكوک همولیتیک β است و معمولاً در روده شما یافت می شوند حمله می كنند.
با پزشک خود در رابطه با سایر شرایط سلامت خود که احتمالاً عفونت با این باکتری های مضر را افزایش می دهد از جمله HIV و مشکلات کبدی، صحبت کنید.
درمان های بدون نسخه
بسیاری از درمان های موضعی برای زخم های پا موجود است از جمله:
پانسمان حاوی نقره یا کرم سیلور سولفادیازین.
ژل پلی هگزامتیل بیگونید (PHMB)یا محلول های حاوی ید (یا پوویدون یا کادکسومر(.
عسل پزشکی در فرم پماد یا ژل.
روش های جراحی
پزشک شما ممکن است توصیه کند که به دنبال جراحی برای زخم هایتان باشید یک جراح می تواند به کاهش فشار در اطراف زخم شما کمک کند با اصلاح کردن استخوان یا از بین بردن ناهنجاری های پا مانند پینه پا یا شست چنبری.
به احتمال زیاد نیازی به جراحی در زخم شما نیست با این حال، اگر هیچ روش درمان دیگری نمی تواند به بهبود زخم شما کمک کند یا عفونت بیشتر پیشرفت کند جراحی می تواند باعث جلوگیری از بدتر شدن زخم و یا قطع عضو شود.
جلوگیری از مشکلات پای دیابتی
طبق گزارش انجمن پزشکی پدی آتریک آمریکا، 14 تا 24 درصد آمریکایی ها با زخم های پای دیابتی آمبولیزه می کنند مراقبت پیشگیرانه بسیار مهم است گلوکز خون خود را به طور دقیق کنترل کنید زیرا احتمال ابتلاً به عوارض دیابت هنگامی که قند خون شما پایدار است کم می شود شما همچنین می توانید برای جلوگیری از مشکلات پای دیابتی کمک بگیرید با:
شستن پا هر روز.
ناخن انگشتان پای خود را به اندازه کافی کوتاه کنید اما نه خیلی کوتاه.
پای خود را خشک نگه دارید.
اغلب جوراب خود را تغییر دهید.
برای حذف میخچه و پینه podiatrist را ببینید.
پوشیدن کفش مناسب.
زخم های پا می توانند پس از درمانشان بازگردانده شوند بافت اسکار می تواند دوباره عفونی شود در صورتی که ناحیه دوباره آلوده شود بنابراین ممکن است پزشک شما به شما توصیه کند که کفش های دیابتی بپوشید تا زخم ها از بین بروند.
چه وقت با یک دکتر ملاقات کنید
اگر شما شروع به دیدن گوشت سیاه در اطراف ناحیه بیحسی کنید به زودی دکتر خود را برای درمان زخم پا آلوده ببینید اگر درمان نشوند زخم ها می توانند آبسه ها را ایجاد کنند و در نواحی دیگر روی پاها و پاهای شما گسترش پیدا کنند در این مرحله، زخم ها اغلب می توانند توسط جراحی، قطع عضو یا جایگزینی پوست از دست رفته توسط جایگزین های مصنوعی پوست درمان شوند.
چشم انداز
هنگام زخمی شدن، زخم های پا قابل درمان هستند اگر دچار درد زانو بر روی پای خود می شوید پزشک را بلافاصله مشاهده کنید زیرا احتمال عفونت بیشتر طول می کشد عفونت های غیر قابل درمان ممکن است قطع شود.
در حالی که زخم های شما بهبود می یابند روی پای خود نایستید و برنامه درمان خود را دنبال کنید زخم های پای دیابتی می تواند چندین هفته طول بکشد زخم ها ممکن است طول بکشد تا بهبود یابد اگر قند خون شما بالا باشد و فشار ثابت روی زخم ایجاد شود باقی ماندن در رژیم سخت و فشار ناگهانی از پاهای شما، موثرترین راه برای جبران زخم های پا است هنگامی که زخم بهبودی پیدا کرده است مراقبت های پیشگیرانه ی سازگار به شما کمک می کند تا زخم را تا متوقف کنید.
آیا هیچ گونه داروهای خانگی وجود دارد که بتواند زخم های پا را کاهش دهد؟
تعدادی از داروهای هومیوپاتی برای درمان زخم های پای مرطوب وجود دارد عسل (همانطور که در مطالعات متعددی ذکر شده است) نشان داده شده است که باکتری ها را می کشد و زخم ها را بهبود می بخشد و به همین ترتیب می تواند زخم های ضعیف پا را درمان کند عصاره دانه انگور - که حاوی پروانتوسیانیدین است - همچنین می تواند در درمان زخم های پا کمک کند سایر داروهای گیاهی یا طبیعی شامل ژل آلوئه ورا، جینگو بلوبیا و کرم کالندولا می باشد.
بیشتر بخوانید: درمان زخم بستر | درد پای دیابتی، علائم دیگر، علل و درمان
نظرات (0)