بیهوشی عمومی باعث از بین رفتن آگاهی و درد شدید می شود تا جراحان بتوانند بیمار را عمل کنند. استفاده از آنها شایع است اما این که چگونه آنها تولید اثر می کند هنوز کاملاً درک نشده است.
بیهوشی عمومی با قطع کردن سیگنال های عصبی در مغز و بدن شما کار می کند. این باعث می شود مغز شما از پردازش درد و از یادآوری آنچه در عمل جراحی اتفاق افتاده است جلوگیری کند.
بیهوشی عمومی اساساً یک کمای القا شده پزشکی است نه خواب. مواد دارویی یک عدم پاسخ و عدم هوشیاری را به بیمار ارائه می دهد.
آنها به طور معمول تزریق داخل وریدی (IV) یا استنشاق می شوند. تحت بیهوشی عمومی، بیمار ناتوان به احساس درد و همچنین ممکن است آمنیزی داشته باشد.
داروها توسط یک متخصص بیهوشی یا یک پزشک یا پرستار مخصوص آموزش دیده که همچنین در طی مراحل علائم حیاتی بیمار و میزان تنفس نظارت خواهند کرد انجام می شود.
بیهوشی عمومی از سال 1842 به طور گسترده ای در جراحی استفاده شده است زمانی که کرافورد لانگ دیتیل اتر را به بیمار تجویز کرد و اولین عمل بدون درد را انجام داد.
در طول جراحی، تیم بیهوشی این موارد و دیگر عملکردهای بدن را بررسی می کند:
نفس کشیدن
درجه حرارت
ضربان قلب
فشار خون
سطح اکسیژن خون
سطح مایع
تیم پزشکی شما از این اندازه گیری ها برای تنظیم داروهای شما استفاده می کند و اگر به آنها نیاز دارید مایعات بیشتری به شما می دهد. آنها همچنین اطمینان حاصل خواهند کرد که در تمام مراحل، خواب و بدون درد بمانید.
در این مقاله، ما تعدادی از موضوعات از جمله عوارض بالقوه بیهوشی عمومی، خطرات مرتبط و برخی نظریات مربوط به نحوه عمل آنها را ارائه می دهیم.
حقایق سریع در بیهوشی عمومی
در اینجا برخی از نکات کلیدی در بیهوشی عمومی وجود دارد. جزئیات بیشتر و حمایت از اطلاعات در مقاله اصلی است.
یک بیهوشی یا به طور معمول بیهوشی عمومی قبل از عمل انجام می شود
برخی از خطرات ناشی از مصرف داروهای بیهوشی عمومی وجود دارد اما در صورتی که به درستی مصرف شوند نسبتاً ایمن هستند.
به ندرت، یک بیمار ممکن است آگاهی ناخواسته در هنگام عمل داشته باشد.
عوارض جانبی بیهوشی عمومی می تواند شامل سرگیجه و حالت تهوع باشد.
مکانیسم هایی که داروهای بیهوشی کار می کنند هنوز تنهاً تا حدی درک شده اند.
اثرات جانبی
تهوع یک عارضه جانبی معمول بیهوشی عمومی است.
تعدادی از عوارض جانبی احتمالی بیهوشی وجود دارد.
بعضی از افراد ممکن است هیچ کدام از اینها را تجربه نکرده باشند هیچکدام از عوارض جانبی به خصوص طولانی مدت نیستند و معمولاً پس از بیهوشی اتفاق می افتند.
عوارض جانبی بیهوشی عمومی عبارتند از:
سردرگمی مداوم و از دست دادن حافظه، اگر چه این در افراد سالمند رایج است.
سرگیجه.
مشکل در عبور ادرار .
کبودی یا درد از نشت IV.
تهوع و استفراغ.
لرز و احساس سردی.
گلو درد، به علت لوله تنفس.
خطرات بیهوشی عمومی
به طور کلی، بیهوشی عمومی بسیار ایمن است. حتی بیماران بد حال می توانند با خیال راحت بیهوش شوند. این روش جراحی است که بیشترین خطر را ارائه می دهد.
بیهوشی عمومی مدرن یک مداخلات فوق العاده ایمن است.
با این حال، افراد مسن و کسانی که در معرض روشهای طولانی هستند بیشتر در معرض خطر منفی قرار دارند. این نتایج می تواند شامل سردرگمی پس از عمل، حمله قلبی، پنومونی و سکته مغزی باشد.
برخی از شرایط خاص، خطر ابتلا به بیمار تحت بیهوشی عمومی را افزایش می دهد، از جمله:
آپنه انسدادی خواب، وضعیتی که افراد در هنگام خواب دچار توقف تنفس می شوند.
تشنج.
بیماری قلب، کلیه یا ریه داشته باشد.
فشار خون بالا.
مشروبات الکلی.
سیگار کشیدن.
سابقه واکنش به بیهوشی.
داروهایی که می توانند خونریزی را افزایش دهند به عنوان مثال آسپرین.
داروهای آلرژی.
دیابت.
چاقی یا اضافه وزن.
مرگ به علت نتیجه بیهوشی عمومی رخ می دهد اما تنها بسیار نادر است - تقریباً 1 در هر 100،000 تا 200،000.
آگاهی ناخواسته در حین عمل
این اشاره به موارد نادر است که در آن بیماران بعد از نقطه ای که بیهوشی تمام حواس را از بین می برد وضعیت آگاهی را طی عمل جراحی گزارش می کنند. برخی از بیماران در حین عمل هوشیار هستند و برخی حتی می توانند درد را احساس کنند.
آگاهی ناخواسته در طی عمل فوق العاده نادر است که یک نفر از هر 19000 بیمار تحت بیهوشی عمومی برآورد می شود.
به علت شل کننده های عضلانی که در کنار بیهوشی قرار می گیرند بیماران قادر به نشان دادن به جراح یا بیهوشی خود نیستند که هنوز از آنچه اتفاق می افتند آگاهی دارند.
آگاهی ناخواسته در طی عمل جراحی اضطراری بیشتر احتمال دارد.
بیمارانی که آگاهی ناخواسته در طی عمل را تجربه می کنند می توانند از مشکلات روانشناختی درازمدت رنج ببرند. در اغلب موارد، آگاهی چند روزه و فقط برای صداها است و قبل از عمل اتفاق می افتد.
با توجه به تحقیقات اخیر در مورد این پدیده، بیماران در میان احساسات دیگر، تقلا کردن، بخیه کردن، درد، فلج و خفگی را تجربه کردند.
از آنجاییکه آگاهی ناخواسته عمل جراحی خیلی نادر است، دقیقاً مشخص نیست که چرا این اتفاق می افتد.
موارد زیر شامل عوامل خطر بالقوه هستند:
مشکلات قلب و ریه.
استفاده روزانه الکل.
جراحی اضطراری.
بخش سزارین.
خطای پزشک بیهوشی.
استفاده از بعضی از داروهای اضافی.
افسردگی.
سه نوع اصلی بیهوشی وجود دارد. بیهوشی عمومی تنها یکی از آنهاست.
بیهوشی موضعی گزینه دیگری است. این عمل قبل از اعمال جراحی جزئی، مانند حذف انگشت دست و پا انجام می شود. این احساسات درد را در ناحیه های کوچک و متمرکز بدن کاهش می دهد اما فردی که این درمان را دریافت می کند آگاه است.
بیهوشی منطقه ای نوع دیگری است. این قسمتی از بدن را بی حس می کند نیمه پایین تر، مثلاً در حین زایمان بی حس می شود. دو فرم اصلی بیحسی منطقه ای وجود دارد: بی حس کننده نخاعی و بی حسی اپیدورال.
بیهوشی نخاعی برای جراحی اندام های پایینی و شکم مورد استفاده قرار می گیرد. این به پشت کمر تزریق می شود و پایین تر بدن را بی حس می کند. بیهوشی اپیدورال اغلب برای کاهش درد زایمان و جراحی اندام تحتانی استفاده می شود. این به جای تزریق سوزن، به داخل ناحیه اطراف نخاع از طریق یک کاتتر کوچک تزریق می شود.
بیهوشی محلی در مقابل عمومی
دلایل متعددی وجود دارد که چرا بیهوشی عمومی می تواند بالای بیهوشی محلی انتخاب شود. در برخی موارد، از بیمار خواسته می شود بین بیهوشی عمومی و محلی را انتخاب کنید.
این انتخاب به سن، وضعیت سلامت و ترجیح شخصی بستگی دارد.
دلایل اصلی انتخاب بیهوشی عمومی عبارتند از:
احتمالاً زمان زیادی برای عمل نیاز باشد.
احتمال خونریزی قابل توجهی باشد.
تنفس ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد مانند در طول عمل قفسه سینه.
با عمل بیمار احساس ناراحتی کند.
بیمار ممکن است جوان باشد و ممکن است مشکل باقی مانده داشته باشد.
هدف بیهوشی عمومی شامل:
تخفیف درد، یا از بین بردن پاسخ طبیعی به درد است.
آمنیازیس یا از دست دادن حافظه.
بی حرکتی و یا حذف رفلکس های حرکتی.
غیر هوشیار.
آرامش ماهیچه اسکلتی.
با این حال، استفاده از بیهوشی عمومی باعث افزایش خطر عوارض بیشتر از بیهوشی محلی می شود. اگر جراحی جزئی تر باشد فرد ممکن است به عنوان یک نتیجه بی هوشی محلی را انتخاب کند به خصوص اگر شرایط زیر مانند آپنه خواب را شامل شود.
ارزیابی قبل از جراحی
قبل از بیهوشی عمومی، بیماران قبل از عمل جراحی برای تعیین مناسب ترین داروها برای مصرف، مقادیر این داروها و ترکیب آنها ارزیابی می شوند.
برخی از عوامل مورد بررسی در پیش ارزیابی جراحی عبارتند از:
شاخص توده بدنی (BMI).
تاریخچه پزشکی.
سن.
داروهای جاری.
زمان ناشتا.
مصرف الکل یا دارو.
مصرف داروی فارماکولوژیکال.
بازرسی دهان، دندان ها و راه هوایی.
مشاهده انعطاف پذیری گردن و کشش سر.
ضروری است که این سوالات به درستی پاسخ داده شوند. به عنوان مثال، اگر سابقه مصرف الکل یا داروی مصرفی را ذکر نکنید ممکن است مقدار ناکافی بیهوشی به شما داده شود که می تواند منجر خطرات فشار خون بالا یا هوشیاری ناخواسته در هنگام عمل شود.
مراحل بیهوشی عمومی
طبقه بندی Guedel، طراحی شده توسط آرتور ارنست گوئدل در سال 1937، چهار مرحله بیهوشی را توصیف می کند. بیهوشی مدرن و روش های تحویل به روز رسانی شده سبب بهبود سرعت شروع، ایمنی عمومی و بهبودی می شود اما چهار مرحله در اصل عبارتند از:
مرحله 1، یا القا: این فاز بین تزریق دارو و از دست دادن هوشیاری رخ می دهد. بیمار از بی حسی بدون آمنیازیس به بی حسی با آمنیازی حرکت می کند.
مرحله 2 و یا مرحله هیجان: دوره پس از از دست دادن هوشیاری، با فعالیت هزیانی و برانگیخته مشخص می شود. تنفس و ضربان قلب نامنظم و حالت تهوع، گشادی مردمک و وقفه تنفس ممکن است رخ دهد.
به علت تنفس نامنظم و خطر استفراغ، خطر خفگی وجود دارد. داروهای مدرن و سریع اقدام به محدود کردن زمان صرف شده در مرحله 2 بیهوشی می کنند.
مرحله 3، یا بی حسی جراحی: عضلات آرام است استفراغ متوقف می شود و تنفس کاهش می یابد. حرکات چشم آهسته و سپس متوقف می شود. بیمار آماده عمل است.
مرحله 4 و یا تجویز بیش از حد: تجویز بیش از حد دارو ، منجر به ساپرس کردن ساقه مغز و یا مدولار می شود. این باعث کلاپس تنفس و قلب و عروقی می شود.
اولویت بیهوشی است که بیمار را به مرحله سوم بیهوشی برسانیم و در طول مدت عمل جراحی در این مرحله نگه داریم.
کار بیهوشی عمومی چگونه انجام می شود؟
مکانیسم دقیق که برای تولید حالت بیهوشی عمومی به خوبی شناخته نشده است. نظریه عمومی این است که اثر آنها با تغییر فعالیت پروتئین های غشایی در غشای عصبی، احتمالاً با ایجاد پروتئین های خاصی گسترش می یابد.
از داروهای مورد استفاده در پزشکی، بیهوشی عمومی یک مورد غیر معمول است. به جای یک مولکول تک در یک محل واحد برای تولید واکنش، انواع مختلفی از ترکیبات وجود دارد که همه آنها باعث ایجاد عوارض بسیار مشابه اما گسترده می شوند، از جمله ضد درد، آمنیزی و بی حرکتی.
داروهای عمومی بیهوشی به سادگی از الکل (CH3CH2OH) تا پیچیدگی سووفلوران (1،1،1،3،3،3- hexafluoro -2- propane) (فلورومتوکسی) می باشد. بعید است که تنها یک گیرنده خاص توسط چنین مولکول های مختلف فعال شود.
بیهوشی عمومی شناخته شده است در تعدادی از محل های درون سیستم عصبی مرکزی (CNS) عمل می کنند. اهمیت این محل ها بر القای بیهوشی به طور کامل درک نشده است اما شامل موارد زیر می شود:
محل های متعددی وجود دارند که بیهوشی عمومی می تواند در مغز کار کند.
قشر مغزی: لایه بیرونی مغز درگیر وظایف مربوط به حافظه، توجه، درک در میان دیگر توابع است.
تالاموس: نقش آن شامل انتقال اطلاعات از حواس به قشر مغزی و تنظیم خواب، بیداری و آگاهی است.
سیستم فعال رتیکولار: مهم در تنظیم چرخه خواب و بیداری
نخاع: انتقال اطلاعات از مغز به بدن و برعکس. این همچنین مدارهایی را ایجاد می کند که رفلکس و سایر مدل های موتور را کنترل می کند.
تعدادی از انتقال دهنده های عصبی و گیرنده های مختلف نیز در بیهوشی عمومی دخیل هستند:
گیرنده های N - متیل دی اسید آسپاراتات (NMDA): بعضی از بیهوشی های عمومی به گیرنده های NMDA، از جمله کتامین و اکسید نیتروژن (N2O) پیوند دارند. آنها شناخته شده هستند در کنترل پلاستیسیته سیناپسی و توابع حافظه مهم است.
گیرنده های 5 - هیدروکسی تیرامین (5-HT): به طور معمول توسط سروتونین انتقال دهنده عصبی فعال می شوند، آنها نقش مهمی در کنترل انتشار برخی از عصب های دیگر و هورمون ها دارند.
گیرنده گلیسین: گلیسین می تواند به عنوان یک انتقال دهنده عصبی عمل کند و دارای چندین نقش است. نشان داده شده است که بهبود کیفیت خواب را بهبود بخشد.
اگر چه بیهوشی عمومی بسیاری از اسرار را حفظ می کند آنها در عمل جراحی و زمینه های پزشکی بسیار مهم هستند.
مطالب مرتبط:
- سردرد بعد از بی حسی نخاعی
- شایعترین عوارض جراحی پلاستیک
- علل احساس بی حسی در انگشتان
- تشخیص درست برای بی حسی انگشتان
نظرات (0)