فیبروم ها روز به روز در سراسر جهان شایع تر می شوند. آنها حدود 50 درصد از زنان را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهند.
آنها در دوران میانسالی رخ می دهند، یعنی زمانی که زنان در اواسط 30 سالگی یا اوایل 40 سالگی هستند، اگرچه ممکن است زودتر یا دیرتر نیز رخ دهند.
فیبروم ها می توانند یک پیوند ژنتیکی داشته باشند زیرا زنان با سابقه خانوادگی فیبروم بیشتر مستعد ابتلا به فیبروم در آینده هستند.
فیبروم چیست؟
فیبروم ها را می توان به عنوان توده هایی که شکل گرد و تقریباً شبیه تومور هستند اما خوش خیم یا غیرسرطانی هستند تعریف کرد. آنها در رحم رشد می کنند و می توانند اندازه های مختلفی داشته باشند، از بسیار کوچک، تقریباً مانند نخود تا بسیار بزرگ، مانند خربزه (قطر 1 میلی متر تا 20 سانتی متر).
گاهی اوقات، آنها با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند و در رحم می نشینند. در موارد دیگر، آنها می توانند در توده های بزرگ رشد کنند که در نهایت باعث انحراف و بزرگ شدن رحم می شود.
فیبروم ها در زبان علمی به عنوان میوم یا لیومیوم نیز شناخته می شوند. رشد آنها ثابت است، به این معنی که آنها به تدریج در دوران بلوغ یا مرحله تولید مثل رشد می کنند. با این حال، برخی ممکن است بدون هیچ گونه رشد قابل توجهی به همان اندازه باقی بمانند.
اکثر میوم ها در بیش از نیمی از زنان هیچ علامتی ندارند و پس از یائسگی رشدشان متوقف می شود. اگر این کار را نکردند، مراقبت فوری پزشکی لازم است.
علائم هشدار دهنده فیبروم
از آنجایی که فیبروم ها عموماً بدون علامت هستند، ممکن است تشخیص دقیق این وضعیت دشوار باشد. اما آنها گاهی اوقات نشانه هایی را نشان می دهند.
اگر علائم یا نشانه های زیر را تجربه کردید، فیبروم را به عنوان یک گزینه علت در نظر بگیرید.
1. خونریزی شدید واژن
تجربه خونریزی طولانی یا شدید در طول قاعدگی یکی از علائم رایج فیبروم است.
زنان ممکن است لخته های خون از انها خارج شود و به دلیل جریان شدید پریود دچار کم خونی شوند. این می تواند بیشتر منجر به:
خستگی
سبکی سر
سردرد
درد منتشر
2. ناراحتی لگن
اگر فیبروم‌های شما به توده‌های بزرگ تبدیل شوند، ممکن است فشار بیشتری بر ناحیه تحتانی شکم وارد کنند و باعث ناراحتی در ناحیه لگن شوند. این ممکن است بیشتر منجر به درد شود.
به دلیل این بزرگ شدن رحم، ممکن است مشکلات زیر را داشته باشید:
دراز کشیدن به صورت
خم شدن زیاد
ورزش کردن
در حال دویدن
3. درد لگن
درد لگن بسیار نادر است زیرا فقط زمانی اتفاق می افتد که فیبروم شروع به تحلیل رفتن کند. درد فقط در یک نقطه ایجاد می شود و در عرض یک ماه برطرف می شود.
درد ممکن است گاهی مزمن باشد و در همان ناحیه ادامه داشته باشد، که برای آن می توانید مسکن مصرف کنید.
4. مشکلات مثانه
افرادی که از فیبروم رنج می برند به سختی می توانند مثانه خود را کنترل کنند. این منجر به مسائلی مانند:
تکرر ادرار
شب ادراری (اصرار به ادرار کردن در شب)
اصرار مداوم برای ادرار کردن
این علائم به دلیل فشاری است که بر روی مثانه توسط فیبروم های در حال رشد اعمال می شود که ظرفیت مثانه برای نگه داشتن ادرار را کاهش می دهد.
5. کمر درد
کمردرد نیز یک علامت نادر است که زمانی رخ می دهد که فیبروم ها شروع به فشار دادن عضلات و اعصاب در قسمت پایین کمر می کنند.
6. حرکات نامنظم روده
فیبروم ها گاهی اوقات تمایل دارند به راست روده شما فشار بیاورند و باعث ایجاد مشکل در حرکات روده و منجر به یبوست می شوند.
همچنین ممکن است هنگام اجابت مزاج درد را تجربه کنید. در موارد نادر، این می تواند باعث هموروئید شود.
7. درد هنگام آمیزش جنسی
داشتن فیبروم ممکن است باعث شود که زن در هنگام آمیزش جنسی درد داشته باشد. این به این دلیل است که فیبروم ها یک احساس فشار ایجاد می کنند که در لذت جنسی اختلال ایجاد می کند.
اگر فیبروم ها به دهانه رحم نزدیکتر باشند، نه تنها باعث درد می شوند، بلکه باعث خونریزی نیز می شوند. آنها همچنین می توانند باعث عدم تعادل هورمونی شوند که میل جنسی شما را کاهش می دهد.
علل فیبروم
هنوز از نظر علمی ثابت نشده است که چه چیزی باعث رشد و توسعه فیبروم در رحم می شود. بسیاری از مطالعات نشان می دهد که ایجاد این فیبروم ها عمدتاً به دلیل عدم تعادل هورمونی است.
هورمون هایی مانند پروژسترون و استروژن باعث رشد آنها می شوند. در دوران بارداری، زمانی که این هورمون ها در حال افزایش هستند، فیبروم ها بزرگ می شوند. به همین دلیل است که پس از یائسگی، رشد فیبروم ها به دلیل کاهش ترشح هورمون متوقف می شود.
در اینجا دلایل احتمالی فیبروم وجود دارد:
1. ژنتیک
فیبروم ممکن است به دلیل ژن های معیوب ایجاد شود که با ژن های طبیعی موجود در سلول های عضلانی رحم متفاوت است.
2. هورمون ها
استروژن و پروژسترون به عنوان بخشی از چرخه قاعدگی باعث ضخیم شدن دیواره رحم می شوند که ممکن است مسئول ایجاد فیبروم باشد.
فیبروم ها حاوی مقدار بیشتری گیرنده های استروژن و پروژسترون نسبت به سلول های عضلانی طبیعی رحم هستند که باعث رشد آنها در هنگام ترشح هورمون ها می شود.
3. عوامل رشد
اینها مواد شیمیایی هستند که به بدن شما کمک می کنند تا بافت ها را حفظ کند و همچنین ممکن است باعث رشد فیبروم شود. این موارد عبارتند از:
عوامل رشد شبه انسولین
فاکتور رشد اپیدرمی
تبدیل فاکتور رشد بتا
عوارض فیبروم
فیبروم ها خیلی خطرناک نیستند. آنها معمولاً شرایط جدی ایجاد نمی کنند. با این حال، آنها می توانند باعث ناراحتی و از دست دادن خون در طول قاعدگی شوند و منجر به کم خونی شوند.
برخلاف تصور رایج، فیبروم ها واقعاً مانعی برای باردار شدن شما نمی کنند. با این حال، آنها می توانند خطر عوارض بارداری مانند زایمان قبل از 9 ماهگی یا محدودیت رشد جنین را افزایش دهند.
بیشترین سوالات در مورد فیبروم
آیا فیبروم ها می توانند سرطانی شوند؟
معمولاً فیبروم ها هیچ علامتی ایجاد نمی کنند و حتی نیازی به درمان ندارند. در صورت مشاهده علائم به پزشک نیاز است.
آنها در سالهای باروری ظاهر می شوند و هرگز با سرطان مرتبط نیستند. آنها نه خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش می دهند و نه خود به سرطان تبدیل می شوند.
فیبروم ها از چه چیزی ساخته شده اند؟
لیومیوم ها به طور کلی چیزی جز توده های عضلانی و بافت همبند نیستند که از دیواره رحم به وجود می آیند.
خانم ها چه زمانی می دانند که فیبروم دارند؟
بسیاری از زنانی که فیبروم دارند تا زمانی که به طور تصادفی به دلیل سونوگرافی در دوران بارداری یا در حین معاینه لگن کشف نشوند، حتی نمی دانند که فیبروم دارند.
فیبروم چگونه درمان می شود؟
هیچ درمانی برای فیبروم وجود ندارد. محل فیبروم ها در رحم یا خارج از آن نقش مهمی در تصمیم گیری برای مقابله با این مشکل دارد. تعداد فیبروم ها نیز برای تعیین بهترین درمان برای فیبروم مهم است.
کلمه پایانی
فیبروم ها تا زمانی که علائم جدی ایجاد نکنند نیازی به درمان ندارند و پیشگیری از آن به دلیل عدم تحقیق دشوار است. اما، با انتخاب های سالم تر زندگی با مداخلات به موقع، می توانید شانس ابتلا به فیبروم را کاهش دهید.
نظرات (0)