برخی از مادران باردار، بدون هیچ سابقه دیابت قبل از بارداری، با افزایش غیرمنتظره سطح قند خود در دوران بارداری مواجه می شوند زیرا بدن آنها شروع به مقاومت در برابر انسولین می کند. در بیشتر موارد، سطح قند بالا به محض تولد نوزاد برطرف می شود.
این شکل از دیابت موقت به عنوان دیابت بارداری (GDM) شناخته می شود و معمولاً بین هفته های 24 و 28 بارداری ایجاد می شود.
در کنار سایر انواع دیابت، دیابت بارداری نیز بر نحوه پردازش قند یا گلوکز بدن توسط سلول‌ها تأثیر می‌گذارد. بر اساس تجزیه و تحلیل سال 2014 توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، تا 9.2٪ از زنان باردار در سال 2010 از این مشکل رنج می بردند.
با توجه به شیوع گسترده آن، توصیه می شود همه زنان باردار در ابتدای سه ماهه سوم یا تقریباً در هفته بیست و هشتم بارداری آزمایش دیابت بارداری را انجام دهند.
علل دیابت بارداری
علت دقیق دیابت بارداری ناشناخته است، اما تغییرات هورمونی در دوران بارداری نقش کلیدی دارد. در طول بارداری، بدن مقادیر بیشتری از برخی هورمون‌ها مانند لاکتوژن جفتی و استروژن تولید می‌کند که می‌تواند مقاومت بدن را در برابر انسولین، هورمونی که مسئول تنظیم قند خون است، افزایش دهد. از آنجایی که انسولین وظیفه انتقال گلوکز از خون به سلول‌ها را دارد تا بعداً برای انرژی مورد استفاده قرار گیرد، افزایش مقاومت در برابر انسولین باعث تجمع گلوکز در جریان خون می‌شود. این سطح بالای گلوکز خون می تواند اثرات مخربی بر سلامت نوزاد نیز داشته باشد.
دیابت بارداری معمولاً در اواخر بارداری و پس از تشکیل بدن نوزاد رخ می دهد. این معمولاً باعث ایجاد انواع نقایص مادرزادی نمی شود که می تواند در نوزادان مادرانی که قبل از بارداری دیابت داشتند، رخ دهد.
عوامل خطر برای ابتلا به دیابت بارداری شامل سن بالای 25 سال، فشار خون بالا، سابقه خانوادگی دیابت یا سابقه شخصی پیش دیابت و اضافه وزن یا چاقی قبل از بارداری است.
دیابت بارداری با سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) مرتبط است که اثرات مشابهی بر هورمون‌های بدن و مقاومت به انسولین دارد.
زنانی که قبلاً نوزادی با وزن بیش از 9 پوند به دنیا آورده‌اند یا سقط جنین یا مرده‌زایی بدون دلیل داشته‌اند نیز در معرض خطر ابتلا به دیابت بارداری هستند.
علائم نشان دهنده دیابت بارداری
دیابت بارداری معمولاً هیچ علامتی نشان نمی دهد و معمولاً در طول آزمایشات معمول قند خون که به عنوان بخشی از مراقبت های دوران بارداری توصیه شده توسط متخصص زنان انجام می شود، تشخیص داده می شود. گاهی اوقات علائم خفیفی ظاهر می شود مانند:
خستگی
تاری دید
تشنگی بیش از حد
نیاز بیش از حد به ادرار کردن
پیشگیری از دیابت بارداری
به جای خوردن سه وعده غذایی بزرگ، الگوی خود را با خوردن وعده های کوچکتر غذا در فواصل منظم در طول روز بشکنید.
یک برنامه غذایی شامل انواع غذاها تنظیم کنید، به گونه ای که بتوانید بدون به خطر انداختن تغذیه یا طعم، به اهداف سلامتی خود برسید.
سبزیجات برگ سبز زیاد بخورید.
میوه هایی با شاخص گلیسمی پایین مانند سیب، گواوا، پرتقال و هندوانه بخورید.
مقدار چربی مصرفی خود را محدود کنید، به خصوص چربی اشباع شده. از چربی های سالم برای پخت و پز استفاده کنید، مانند روغن زیتون و روغن های چند غیر اشباع، و غذاهای بیشتری مانند آووکادو و آجیل های بدون نمک که حاوی مقدار زیادی از این نوع چربی ها هستند، مصرف کنید.
حداقل دو وعده کوچک پروتئین در روز برای حمایت از رشد کودک خود بخورید.
روزانه دو تا سه وعده از غذاهای کم چرب و سرشار از کلسیم را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
بهترین نوشیدنی برای بدن شما آب است. آب معدنی ساده با لیموی تازه یک راه سریع و آسان برای هیدراته نگه داشتن بدن است.
حرکت کودک خود را به دقت زیر نظر داشته باشید. اگر برای چند ساعت هیچ حرکتی احساس نکردید یا متوجه تغییر قابل توجهی در حرکت کودک خود شدید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
از آنجایی که اضافه وزن قبل از باردار شدن خطر ابتلا به دیابت بارداری را افزایش می دهد، توصیه می شود قبل از برنامه ریزی بارداری، وزن اضافی خود را کاهش دهید.
عوارض دیابت بارداری
ابتلا به دیابت بارداری در دوران بارداری نشان دهنده این نیست که این بیماری حتی پس از زایمان نیز ادامه خواهد داشت. در بیشتر موارد، سطح قند خون طی چند روز پس از زایمان به حالت عادی باز می گردد. با این حال، شما را مستعد ابتلا به دیابت نوع 2 در آینده می کند. به همین دلیل، مهم است که غربالگری دیابت دیرتر از 12 هفته پس از تولد و سپس مجدداً هر 3 سال پس از آن انجام شود.
مهم است که به یاد داشته باشید که دیابت بارداری درمان نشده یا ضعیف کنترل شده می تواند منجر به ماکروزومی یا یک نوزاد بزرگ با چربی بدن بالا شود. در حالی که قند خون از جفت عبور می کند تا به جنین برسد، مادر انسولین را جبران نمی کند. هنگامی که مادر سطح گلوکز خون بالایی دارد، لوزالمعده نوزاد انسولین اضافی تولید می کند تا سطح قند بدن او را تنظیم کند. سپس بدن نوزاد این قند اضافی را به عنوان چربی ذخیره می کند و به 9 پوند یا بیشتر می رسد.
به نوبه خود، نوزادان بزرگتر به سختی به دنیا می آیند، زیرا خطر فرورفتن در کانال زایمان را به همراه دارند و در نتیجه نیاز به سزارین یا زایمان القایی را ضروری می کنند. نوزادانی که از مادران مبتلا به دیابت بارداری متولد می شوند نیز در معرض خطر بیشتری برای چاقی و دیابت نوع 2 هستند.
علاوه بر این، آنها مستعد ابتلا به هیپوگلیسمی یا سطوح بسیار پایین گلوکز خون در بدو تولد و همچنین مشکلات تنفسی هستند.
دیابت بارداری با تغییر سبک زندگی و رژیم غذایی قابل کنترل و درمان است. در مواقعی، لازم است با داروها تحت درمان قرار گیرند تا سطح گلوکز خون بدن به خوبی کنترل شود و از سلامت مادر، نوزاد و زایمان اطمینان حاصل شود.
کلمه پایانی
پس از تشخیص دیابت بارداری، باید از نزدیک با پزشک خود همکاری کنید تا سطح قند و افزایش وزن شما را کنترل کند و درمان لازم را تجویز کند. این موضوع برای مادرانی که در بارداری قبلی خود این مشکل را تجربه کرده اند نیز صادق است.
نظرات (0)