عفونت های گوش به خصوص در کودکان شایع هستند. این می تواند بر گوش بیرونی (otitis externa)، گوش میانی (otitis media) یا گوش داخلی (otitis interna) باشد. علائم و نشانه های عفونت گوش می تواند بسته به اینکه کدام بخشی از گوش آلوده باشد متفاوت باشد.
گاهی اوقات ممکن است عوارضی ایجاد شود که ممکن است بیشتر به علائم کلی کمک کند.
چگونه گوشها آلودگی می شوند؟
اکثر عفونت گوش توسط باکتری ها و ویروس ها ایجاد می شود اما گاهی قارچ ها نیز ممکن است مسئول باشند. عفونت گوش خارجی و عفونت گوش میانی شایع ترین هستند. گاهی اوقات این عفونت ها می توانند جدی شوند. Otitis interna غیر شایع است و معمولاً جدی است و اغلب با شرایط تهدید کننده زندگی مانند مننژیت همراه است.
عفونت های گوش خارجی
اکثر عفونت گوش خارجی ناشی از اختلال در کانال گوش است. این اغلب با تجمع آب در گوش دیده می شود که اجازه می دهد باکتری ها در گوش بیرونی رشد کنند. به همین دلیل است که گوش شناگر نیز نامیده می شود. یکی دیگر از عامل های رایج، تمیز کردن بیش از حد گوش است. جرم کم گوش، آسیب به گوش بیرونی و واکنش های آلرژیک خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد.
بیشتر بدانید: 15 درمان خانگی برای جوش در گوش
عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی معمولاً به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی (ویروسی) مرتبط است. لوله استاش که گوش میانی را به پشت بینی متصل می کند می تواند ویروس ها و باکتری ها را به گوش میانی وارد کند. در صورتی که لوله Eustachian مسدود و مایع داخل آن تخلیه نشود عفونت های باکتریایی می توانند ادامه یابند. به غیر از لوله های استاش غیر نرمال، آلرژی می تواند نقش مهمی نیز ایفا کنند.
بیشتر بدانید: پارگی پرده گوش: علائم، علل و درمان
عفونت گوش داخلی
عفونت گوش داخلی ممکن است به علت ویروس یا باکتری باشد. عفونت های ویروسی ممکن است از عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی یا آنفلوانزا گسترش یابد. عفونت های باکتریایی گوش داخلی هنگامی بوجود می آید که باکتری از محل های همسایه پخش شود. این معمولاً از عفونت گوش میانی (otitis media)، مننژیت یا ماستوئیدیت بوجود می آید.
یک عفونت گوش چه علائمی دارد؟
اگر چه علائم و نشانه های عفونت های گوش ممکن است مشابه باشد اما تفاوت های در علائم بین عفونت گوش خارجی، میانی و داخلی وجود دارد. علائم ممکن است بین کودکان و بزرگسالان متفاوت باشد. نوزادان و کودکان نوپا ممکن است نشانه هایی را نشان دهند. که در کودکان و بزرگسالان غیر از آن است
درد گوش
درد گوش یا گوش آسیب دیده یکی از شایع ترین عفونت های گوش خارجی، میانی و داخلی است. با این حال، این همیشه وجود ندارد. گاهی اوقات در موارد خفیف احساس نمی شود یا احساسات دیگری مانند فشار یا خارش وجود دارد.
وقتی درد وجود دارد طبیعت و شدت درد می تواند متفاوت باشد. موارد ملایم ممکن است با یک درد مبهم همراه باشد اما شدت درد همیشه نشانه مشخصی از شدت عفونت نیست. درد ممکن است به عنوان درد سیخ زنی یا منفجر کننده توصیف شود.
خارش گوش
خارش گوش یکی دیگر از نشانه های عفونت گوش است به ویژه یک عفونت گوش خارجی، اما همچنین می تواند با عفونت گوش میانی اتفاق بیافتد. خارش در کانال گوش می تواند گاهی اوقات تنها نشانه عفونت اوتیت گوش خارجی باشد و ممکن است برای مدت طولانی با کمترین و یا بدون نشانه های دیگر همچنان ادامه یابد. این احتمال بیشتر با عفونت قارچی گوش خارجی رخ می دهد. در موارد دیگر، عفونت اوتیت خارجی ممکن است با یک خارش شدید باشد و راش هایی در گوش خارجی نیز قابل مشاهده باشد.
قرمزی و تورم
قرمزی و تورم علائم التهاب هستند. در گوش خارجی، از جمله قسمت خارجی (pinna) و کانال گوش بیشتر دیده می شود. همچنین ممکن است قرمزی و تورم گوش و حلق و بینی در عفونت گوش خارجی و عفونت گوش میانی وجود داشته باشد. به طور خاص با اوتیت میانی همچنین ممکن است تورم پرده گوش ایجاد شود. با این حال، بسیاری از این علائم گوش و حلق و بینی ممکن است تنها با اتوسکوپ قابل مشاهده باشد.
ترشح گوش
ترشح از گوش یکی دیگر از نشانه هایی است که ممکن است در عفونت های گوش مشاهده شود. بیشتر احتمال دارد که با عفونت های بیرونی و گوش میانی اتفاق بیفتد. ترشح ممکن است از مایع سروزی روشن تا چرک و خون متفاوت باشد. گاهی اوقات ترشح ممکن است ضخیم، چسبنده و بوی تند و تلخ داشته باشد و با واکس گوش اشتباه شود. یکی دیگر از ترشح سیال از گوش ممکن است مایع مغزی نخاعی (CSF) باشد و زمانی که یک شکستگی در استخوان جداکننده حفره جمجمه و گوش ایجاد شود رخ می دهد.
تب
تب معمولاً علامتی از عفونت است و ممکن است با عفونت های گوش داخلی یا میانی و موارد پیشرفته عفونت گوش خارجی رخ دهد. تب به علت عفونت های گوش در کودکان احتمال وقوع بیشتری دارد. گاهی اوقات تب ممکن است به علت شرایط اساسی مانند آنفولانزا یا مننژیت با یک عفونت ثانویه گوش باشد.
کاهش شنوایی
ممکن است شنوایی در سطوح مختلف در عفونت گوش خارجی، میانی و داخلی دیده شود. ممکن است به نظر صدای گنگ باشد و یا شنوایی ممکن است در یک گوش نسبت به دیگری بهتر باشد. اطفال ممکن است کمتر به صداها پاسخ دهند حتی ممکن است از دست دادن شنوایی، معمولاً در یک گوش، در عفونت های شدید یا طولانی مدت گوش، به خصوص هنگامی که درمان به تعویق افتد وجود داشته باشد.
تعادل ضعیف و سرگیجه
اختلال در تعادل بیشتر احتمال دارد که با عفونت های گوش داخلی و یا میانی اتفاق بیفتد. کودکان نوپا ممکن است ناخوشایند به نظر می رسند زیرا هنگام راه رفتن، مکرر می افتند و یا به دیوار می خورند. سرگیجه یک علامت معمول عفونت گوش داخلی است اما ممکن است با عفونت گوش میانی رخ دهد. ممکن است گزارش هایی از سرگیجه وجود داشته باشد. با این حال، علل دیگر این علائم نباید نادیده گرفته شود زیرا برخی از این علل می توانند بسیار جدی باشند.
نشانه ها و علائم دیگر عفونت گوش
یک دسته علامت و علائم دیگر ممکن است وجود داشته باشد که معمولاً برای یک عفونت گوش غیر اختصاصی هستند. لذا این علائم باید همراه با یکی یا بیشتر از علائم ذکر شده در بالا بیان شود.
سردرد
حالت تهوع
استفراغ
از دست دادن اشتها
مشکل در خواب
تحریک پذیری و بی حوصلگی (کودکان)
کشیدن یا ناخنک زدن به گوش (کودکان)
مهم است که توجه داشته باشیم که شرایطی جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی مانند مننژیت ممکن است با علائم خیلی مشابه باشد. برای علائم جزئی عفونت گوش همیشه به دنبال کمک پزشکی باشید. تشخیص زود هنگام و درمان سریع می تواند از عوارض پیشگیری کند.
بیشتر بخوانید: عفونت گوش، علل، تشخیص و درمان
نظرات (0)