تغذیه خوب برای ترمیم زخم لازم است. در طول فرایند درمان، نیاز است تا مقدار کالری، پروتئین، ویتامین A و C و گاهی اوقات مواد معدنی روی افزایش یابد کربوهیدرات، پروتئین و چربی (درشت مغذی ها)، تعدادی از ریز مغذی ها وجود دارند است که برای بهبود زخم لازم می باشد.
ویتامین ها
ویتامین A (رتینول) یک ویتامین محلول در چربی است که به حفظ کامل بافت و پوست سالم کمک می کند. این ویتامین مهم برای دستورسازی بافت گرانوله، سنتز کلاژن، عملکرد بافت پوششی و ماکروفاژ مورد نیاز است. تحقیقات نشان می دهد که ویتامین A ممکن است سبب بهبود زخمی که توسط دیابت، استرس و اشعه ایجاد شده شود این ویتامین ممکن است به خصوص برای بیمارانی که باید استروئید بخورند مهم باشد که می تواند روی انقباض زخم و سنتز کلاژن اثر بگذارد.
ویتامین E یکی دیگر از ویتامین محلول در چربی است. یک آنتی اکسیدان قوی است ویتامین E کمک می کند تا از آسیب در سطح سلولی ناشی از رادیکال های آزاد جلوگیری شود. ویتامین E همچنین فاز التهابی بهبود زخم را کاهش می دهد و علاوه بر کاهش چسبندگی پلاکت ها، باعث افزایش عملکرد سیستم ایمنی بدن می شود.
ویتامین B کمپلکس یک گروه از 8 ویتامین محلول در آب است. ویتامین B برای سوخت و ساز انرژی و عملکرد طبیعی سیستم ایمنی بدن لازم است. به طور خاص، آنها به عملکرد سلول های سفید خون، مقاومت به عفونت و تشکیل آنتی بادی کمک کند. آنها همچنین به بهبود مقاومت کششی زخم کمک کند.
ویتامین K، یک ویتامین محلول در چربی است و برای لخته شدن طبیعی خون ضروری است. کمبود ویتامین K ممکن است یک فاز التهابی طولانی و منجر به زخم های خونریزی دهنده می شود.
ویتامین C (اسید اسکوربیک) برای ساختن بافت مورد نیاز است و همچنین آنها را حفظ می کند. ویتامین C در بدن برای جذب آهن لازم است. آن برای سنتز کلاژن نیز ضروری است. کمبود این ویتامین مهم ممکن است سبب تاخیر در بهبود زخم، کاهش مقاومت کششی زخم و افزایش خطر باز شدن زخم شود.
مواد معدنی
کلسیم به دلیل نقش آن در سنتز فیبرین برای لخته شدن خون لازم است اگر چه ما اغلب نقش کلسیم را در رابطه با تشکیل استخوان و انقباض عضلات می شناسیم.
منیزیم برای کنترل فشار خون و انقباض رگ های خونی لازم است. کمبود منیزیم با کم شدن آب بدن، دیابت و اعتیاد به الکل ارتباط دارد شرایطی که بطور زیانباری روی بهبود زخم اثر دارد.
روی از آنتی اکسیدان ها است و اعتقاد بر این است با کاهش رادیکال های آزاد سبب افزایش بهبود زخم می شود. آن برای پروتئین و سنتز کلاژن، بافت پوششی، عملکرد سیستم ایمنی و تکثیر سلولی حیاتی است. تحقیقات در رابطه با ضرورت آن برای ترمیم زخم بی نتیجه است اما مطالعات حیوانی نشان می دهد که مصرف مکمل روی، بهبود زخم در حیوانات دارای کمبود روی را افزایش می دهد.
مس به افزایش ارتباط قدرت عرضی کلاژن کمک می کند بنابراین آن در بالا بردن استحکام کششی زخم مهم است. مس برای عملکرد مناسب سیستم ایمنی بدن، سنتز هموگلوبین و جذب آهن و انتقالات نیز ضروری است.
آهن برای حمل و نقل اکسیژن، تولید آنتی بادی و عملکرد طبیعی سیستم ایمنی بدن مورد نیاز است. این کوفاکتور مهم در بسیاری از سیستم های آنزیمی است و برای DNA و سنتز کلاژن ضروری است. کمبود آهن ممکن است سبب کمبود اکسیژن در بافت، کاهش تکثیر سلول ها، کاهش استحکام کششی زخم و کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن شود.
فسفر کوفاکتور مهم در بسیاری از سیستم های آنزیمی است و برای متابولیسم طبیعی لازم است.
همانطور که دیده می شود، عناصر کم مصرف نقش مهمی در بهبود زخم همانند درشت مغذی ها (چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین ها) بازی می کند. نقص در هر یک از آن ها ممکن است اثر منفی بر بهبود زخم داشته باشد.
مطالب مرتبط
نظرات (0)