ویتامین B12 یک ویتامین B مهم است که برای بسیاری از عملکردهای بدن ضروری است. اغلب، ماده مغذی اصلی که در رابطه با لخته شدن خون در مورد آن می شنوید، ویتامین K است و در حالی که به عنوان یک عامل انعقاد خون ضروری است، ویتامین B12 نیز ضروری است.
کمبود ویتامین B12 می تواند باعث ایجاد لخته در خون شود که منجر به عوارض بیشتر مانند آمبولی و افزایش خطر حملات قلبی یا سکته می شود. پزشک شما دوز مناسب مکمل ویتامین B-12 را به شما می دهد، به خصوص اگر آن را تزریق کنید. مصرف بیش از حد می تواند عوارض جانبی مانند حالت تهوع، سردرد، سرگیجه و به ندرت لخته شدن خون یا سرطان ایجاد کند.
همه افراد به ویتامین B-12 نیاز دارند و بیشتر افراد از طریق رژیم غذایی خود به اندازه کافی ویتامین B-12 دریافت می کنند. با این حال، مهم است که بدانید با مصرف بیش از حد چه عوارض جانبی رخ می دهد.
ویتامین B-12 محلول در آب است و در روده ها جذب می شود. پس از جذب، برای ساخت DNA و گلبول های قرمز استفاده می شود. ویتامین B-12 که استفاده نمی شود در کبد ذخیره می شود. اما اگر مکمل مصرف کنید، ممکن است بیش از نیاز بدنتان مصرف کنید.
چگونه ویتامین B12 لخته شدن خون را تعدیل می کند؟
بدن انسان برای عملکرد صحیح خود به مواد زیادی متکی است. اینها شامل کربوهیدرات ها به شکل گلوکز، پروتئین ها به شکل اسیدهای آمینه، ویتامین ها، مواد معدنی و چربی ها به عنوان اسیدهای چرب است.
ویتامین B12 به عنوان جزئی که اسید آمینه هموسیستئین را به آمینو اسید دیگری به نام متیونین تبدیل می کند ضروری است. این تبدیل برای جلوگیری از تجمع هموسیستئین در بدن مهم است زیرا سطوح بالای آن می تواند باعث تشکیل لخته خون شود.
کمبود ویتامین B12 از فرآیندی که این تبدیل را تسهیل میکند، جلوگیری میکند و خطر آمبولی ریوی را افزایش میدهد، که لختههای خونی هستند که در رگها تشکیل میشوند و میتوانند جریان خون به ریهها را مسدود کنند.
علاوه بر این، مطالعات نشان داده است که ویتامین B12 و اسید فولیک (ویتامین B9) شانس ترومبوز (لخته شدن خون) را در بیماران با خطر ترومبوز ورید عمقی (DVT، تشکیل لخته در وریدهای عمقی پاها، لگن، ران و غیره) کاهش میدهد. ویتامین B12 با کاهش سطح هموسیستئین در خون که می تواند شانس تشکیل لخته خون را افزایش دهد، قادر به انجام این کار است.
یک لخته خون اغلب ابتدا در پاها (به عنوان DVT) تشکیل می شود و سپس به سایر اندام های حیاتی مانند ریه ها و قلب می رود. اگر کنترل نشود، می تواند باعث ایجاد شرایط تهدید کننده زندگی و حتی منجر به مرگ شود. بنابراین پیشگیری از کمبود ویتامین B12 ضروری است.
چگونه از کمبود ویتامین B12 جلوگیری کنیم؟
مصرف روزانه توصیه شده ویتامین B12 خیلی زیاد نیست - 2.4 میکروگرم برای بزرگسالان، 2.6 میکروگرم برای زنان باردار و 2.8 برای زنان شیرده.
خوردن یک رژیم غذایی غنی از ویتامین های B کمپلکس ساده ترین راه برای مبارزه با کمبود ویتامین B12 است. گوشت، ماهی، تخم مرغ، شیر و پنیر و غلات غنی شده را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
از آنجایی که دوز مکمل از 5 تا 25 میکروگرم متغیر است، پزشک می تواند به شما کمک کند دوز مکمل مناسبی را که می توانید مصرف کنید، شناسایی کنید.
عوارض جانبی ویتامین B-12 چیست؟
مصرف ویتامین B-12 خوراکی در دوزهای توصیه شده برای افراد سالم بی خطر است.
ویتامین B-12 تزریقی که برای درمان کمبودهای قابل توجه استفاده می شود، می تواند عوارض جانبی زیر را ایجاد کند:
اسهال خفیف
خارش
بثورات پوستی
سردرد
سرگیجه
حالت تهوع
استفراغ
ادم ریوی و نارسایی احتقانی قلب در مراحل اولیه درمان
ترومبوز ورید
احساس تورم
پلی سیتمی ورا (سرطان خون نادر با رشد کند)
ویتامین B-12 می تواند باعث واکنش های آلرژیک بسیار نادر اما جدی (آنافیلاکسی) شود. این شامل تورم صورت، زبان و گلو و مشکل در بلع و تنفس است. اگر بعد از مصرف ویتامین B-12 این اتفاق افتاد، فوراً با خدمات اورژانس محلی خود تماس بگیرید.
برخی از عوامل با کاهش جذب یا سطوح سرمی ویتامین B-12 مرتبط هستند. در صورت مصرف هر یک از موارد زیر ممکن است به مکمل های ویتامین B-12 نیاز داشته باشید:
کلشی سین
متفورمین
مهار کننده های پمپ پروتون
ویتامین سی
کلرامفنیکل
مسدود کننده های H2
اسید آمینه سالیسیلیک
مکمل های اسید فولیک ممکن است با ویتامین B-12 تداخل داشته باشند. در صورت مصرف اسید فولیک حتما به پزشک خود اطلاع دهید.
ممکن است لازم باشد ویتامین B-12 را جدا از داروها و مکمل های فوق - مثلاً یکی در صبح و یکی در شب - مصرف کنید تا بتوانید دوز کامل ویتامین B-12 را دریافت کنید.
اگر به ویتامین B-12، کبالت و هر ماده دیگری حساسیت یا آلرژی دارید، از مکمل های ویتامین B-12 استفاده نکنید. مصرف ویتامین B-12 در دوزهای توصیه شده در صورت بارداری یا شیردهی بی خطر است.
کلمه پایانی
ویتامین B12 در بسیاری از عملکردهای بدن از جمله تسهیل تبدیل هموسیستئین به متیونین نقش دارد.
کمبود این ویتامین از این تجزیه جلوگیری می کند و باعث افزایش سطح هموسیستئین در بدن می شود که خطر لخته شدن خون و آمبولی را افزایش می دهد.
نظرات (0)