لوپوس یک بیماری خودایمنی است که باعث التهاب در قسمت های مختلف بدن می شود. علائم آن می تواند در بسیاری از روش های مختلف نشان داده شود که بعضی اوقات تشخیص دشوار است. علائم لوپوس می تواند از تهوع خفیف تا تهدید کننده زندگی باشد به همین دلیل تشخیص زود هنگام و درمان توسط روماتولوژیست بسیار مهم است.
لوپوس بیماری طولانی مدت اتوایمون است که در آن سیستم ایمنی بدن بیش از حد فعال می شود و به بافت سالم و نرمال حمله می کند. علائم شامل التهاب، تورم و آسیب به مفاصل، پوست، کلیه ها، خون، قلب و ریه ها می باشد.
به علت پیچیدگی آن، بعضی افراد بعضی اوقات لوپوس را "بیماری 1000 چهره" می نامند.
طبق گفته بنیاد لوپوس آمریكا در ایالات متحده، حدود 16000 مورد جدید لوپوس در هر سال گزارش می شود و تا 1.5 میلیون نفر می توانند با این شرایط زندگی كنند.
بنیاد می گوید که لوپوس به ویژه در زنان تاثیر می گذارد و احتمالاً بین 15 تا 44 سالگی ظاهر می شود.
لوپوس در سال 2015 پس از اینکه سلنا گومز خواننده اعلام کرد او در نوجوانی که دچار این بیماری شد توجه عمومی را به خود جلب کرد و تحت درمان قرار گرفت.
لوپوس یک بیماری مسری نیست. فرد نمی تواند آن را به صورت جنسی یا به هیچ وجه به شخص دیگری انتقال دهد.
با این حال، در موارد نادر، زنان مبتلا به لوپوس ممکن است کودکانی را ایجاد کنند که یک نوع لوپوس را تشکیل دهند. این لوپوس نوزادی است.
انواع
انواع لوپوس وجود دارد. این مقاله به طور عمده بر لوپوس اریتماتو سیستمیک (SLE) تمرکز خواهد کرد اما انواع دیگر شامل دیسکوئید، داروئی و لوپوس نوزادی است.
بیشتر بخوانید: لوپوس- یک بیماری جدی که کمتر در باره آن می دانید
لوپوس اریتماتوی سیستمیک
بثورات گونه ای یکی از علائم لوپوس است. اعتبار بثورات گونه ای یک علامت کلیدی لوپوس است.
SLE نوع آشنا لوپوس است. این شرایط سیستمیک است. این به این معنی است که در سراسر بدن تاثیر می گذارد. علائم می تواند از خفیف تا شدید باشد.
این بیماری شدید تر از انواع دیگر لوپوس است مانند لوپوس دیسکوئید، زیرا می تواند بر تمام اعضای بدن یا سیستم های بدن تأثیر بگذارد. این می تواند باعث التهاب در پوست، مفاصل، ریه ها، کلیه ها، خون، قلب و یا ترکیبی از این ها شود.
این وضعیت معمولا چرخه ای انجام می شود. در زمان بهبودی، فرد علائم ندارد. در طی شعله ور، بیماری فعال است و علائم ظاهر می شود.
لوپوس اریتماتوس دیسکوئید
در لوپوس اریتماتوز دیسکوئید (DLE) - یا لوپوس پوستی - علائم تنها روی پوست تاثیر می گذارد. بثورات روی صورت، گردن و پوست سر ظاهر می شود.
مناطق افزایش یافته ممکن است ضخیم و فلس دار شوند و ممکن است باعث آسیب شود. بثورات ممکن است از چند روز تا چندین سال ادامه داشته باشد و ممکن است دوباره تکرار شود.
طبق گفته بنیاد لوپوس آمریکا DLE بر اندام های داخلی تاثیر نمی گذارد اما حدود 10 درصد از افراد مبتلا به DLE به توسعه SLE ادامه خواهند داد. با این حال مشخص نیست که این افراد قبلا SLE داشته باشند و فقط علائم بالینی را روی پوست نشان داده یا پیشرفتی از DLE یا SLE داشته باشند.
لوپوس اریتماتوس پوستی تحت حاد
ضایعات پوستی است که در قسمت های بدن دیده می شوند که در معرض نور خورشید قرار دارند. ضایعات باعث ایجاد زخم نمی شوند.
لوپوس ناشی از مواد دارویی
در حدود 10 درصد از افراد مبتلا به SLE علائم ناشی از واکنش به برخی از داروهای تجویزی دارند. بر طبق مرجع ژنتیک، حدود 80 دارو ممکن است باعث ایجاد این بیماری شوند.
این شامل برخی از داروهایی است که مردم برای درمان تشنج و فشار خون بالا استفاده می کنند. آنها همچنین شامل برخی از داروهای تیروئید، آنتی بیوتیک ها، ضد قارچ ها و قرص های ضد بارداری خوراکی هستند.
داروهایی که معمولاً با این نوع لوپوس همراه هستند عبارتند از:
هیدرازین، یک داروی فشار خون بالا
پروکایین آمید، یک داروی آریتمی قلبی
ایزونیازید، آنتی بیوتیک مورد استفاده برای درمان سل (TB)
لوپوس ناشی از دارو معمولا پس از متوقف شدن مصرف دارو از بین می رود.
لوپوس نوزادان
بیشتر نوزادان متولد شده در مادران مبتلا به SLE سالم هستند. با این حال، حدود 1 درصد از زنان مبتلا به آنتی بادی های مربوط به لوپوس، نوزادانی با لوپوس نوزادی دارند.
زنان ممکن است سندرم SLE، شوگرن را داشته باشد وعلائم بیماری را نداشته باشد.
سندرم Sjögren یکی دیگر از بیماری های خود ایمنی است که اغلب با لوپوس اتفاق می افتد. علائم کلیدی شامل چشم های خشک و دهان خشک است.
در هنگام تولد، نوزادان با لوپوس نوزادان ممکن است راش پوستی، مشکلات کبدی و شمارش خون کم داشته باشند. حدود 10 درصد از آنها کم خونی خواهند داشت.
ضایعات معمولاً بعد از چند هفته از بین می روند. با این حال، برخی از نوزادان دارای بلوک قلب مادرزادی هستند که در آن قلب نمی تواند عمل پمپاژ طبیعی و ریتمیک را تنظیم کند. نوزاد ممکن است نیاز به یک ضربان ساز داشته باشد. این می تواند یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد.
برای زنان مبتلا به SLE یا سایر اختلالات مربوط به اختلالات خودایمنی مهم است که در دوران بارداری تحت مراقبت پزشک قرار می گیرند.
علل
لوپوس یک بیماری خودایمنی است اما علت دقیق آن مشخص نیست.
چه اتفاقی می افتد؟
سیستم ایمنی بدن را محافظت می کند و علیه آنتی ژن ها مانند ویروس ها، باکتری ها و میکروب ها مبارزه می کند.
این کار با تولید پروتئین به نام آنتی بادی انجام می شود. سلول های سفید خون یا لنفوسیت های B، این آنتی بادی ها را تولید می کنند.
هنگامی که یک فرد مبتلا به بیماری خود ایمنی مانند لوپوس است سیستم ایمنی بدن نمی تواند بین مواد ناخواسته یا آنتی ژن و بافت سالم تفاوت ایجاد کند.
در نتیجه، سیستم ایمنی آنتی بادی ها را در برابر بافت سالم و آنتی ژن هدایت می کند. این باعث تورم، درد و آسیب بافتی می شود.
شایعترین نوع آنتی بادی ضد انعقادی که در افراد مبتلا به لوپوس ایجاد می شود یک آنتی بادی ضد سرطانی (ANA) است. ANA با بخشی از هسته سلول، مرکز فرماندهی سلول واکنش نشان می دهد.
این اتوانتی بادی ها در خون گردش می کنند اما برخی از سلول های بدن به اندازه کافی نفوذپذیری دیواره دارند و برخی از اتوانتی بادی ها را از طریق آن آزاد می کنند.
سپس اتوانتی بادی ها می توانند DNA را در هسته این سلول ها مورد حمله قرار دهند. به همین دلیل است که لوپوس روی بعضی از اعضای بدن اثر می گذارد و نه دیگران.
چرا سیستم ایمنی اشتباه عمل است؟
چندین عامل ژنتیکی احتمالاً بر توسعه SLE تأثیر می گذارد.
برخی از ژن ها در بدن به سیستم ایمنی بدن کمک می کنند. در افراد مبتلا به SLE، تغییرات در این ژن ها ممکن است سیستم ایمنی را از کارکرد مناسب جلوگیری کند.
یک نظریه احتمالی مربوط به مرگ سلولی است یک فرایند طبیعی است که وقتی سلول های بدن دوباره باز می گردند بر اساس مرجع خانه ژنتیک است.
بعضی از دانشمندان بر این باورند که با توجه به عوامل ژنتیکی بدن از سلول هایی که فوت کرده اند خلاص نمی شود.
این سلول های مرده که باقی می مانند ممکن است باعث آزاد شدن موادی شوند که سیستم ایمنی بدن را مختل می کند.
عوامل خطر: هورمون ها، ژن ها و محیط زیست
لوپوس ممکن است در پاسخ به تعدادی از عوامل ایجاد شود. این ممکن است هورمونی، ژنتیک، محیط زیست یا ترکیبی از اینها باشد.
1) هورمون ها
هورمون ها مواد شیمیایی هستند که بدن تولید می کند. آنها کنترل و تنظیم فعالیت برخی از سلول ها یا ارگان ها را کنترل می کنند.
فعالیت هورمونی می تواند عوامل خطر زیر را توضیح دهد:
جنسیت: مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده تذکر دادند که زنان بیش از نه برابر احتمال ابتلا به لوپوس نسبت به مردان دارند.
سن: علائم و تشخیص اغلب بین سال های 15 و 45 ساله در طی سال های تولد رخ می دهد. با این حال، 20 درصد موارد پس از سن 50 سالگی مطرح می شود.
9 تا از 10 مورد رخداد لوپوس در خانم ها است محققان در مورد ارتباط احتمالی میان استروژن و لوپوس بررسی کرده اند. هر دو مردان و زنان، استروژن تولید می کنند اما زنان بیشتر تولید می کنند.
در بررسی منتشر شده در سال 2016، دانشمندان معتقدند که استروژن می تواند فعالیت ایمنی را تحت تاثیر قرار دهد و آنتی بادی لوپوس را در موش هایی که حساس به لوپوس هستند ایجاد کند.
این ممکن است توضیح دهد که چرا بیماری های خودایمنی احتمال بیشتری برای زنان در مقایسه با مردان دارند.
در سال 2010، محققانی که مطالعات خود را در مورد عوارض گزارش شده در مجله رماتیسم منتشر کرده اند دریافتند که زنان مبتلا به لوپوس درد و خستگی شدید در طول قاعدگی را گزارش می دهند. این نشان می دهد که در این زمان ممکن است شعله ور شدن بیشتر باشد.
شواهد کافی برای تایید اینکه استروژن باعث لوپوس می شود وجود ندارد. اگر یک لینک وجود دارد درمان مبتنی بر استروژن می تواند شدت لوپوس را تنظیم کند. با این حال، تحقیقات بیشتری لازم است قبل از اینکه پزشکان بتوانند آن را به عنوان یک درمان ارائه دهند.
2) عوامل ژنتیکی
محققان ثابت نکرده اند که عامل ژنتیکی خاص باعث لوپوس می شود گرچه در برخی از خانواده ها شایع تر است.
عوامل ژنتیکی ممکن است دلیل این باشد که چراعوامل خطرساز لوپوس پیگیری می کنیم:
نژاد: افراد در هر زمینه ای می توانند لوپوس را ایجاد کنند اما در افرادی که رنگ دارند در مقایسه با جمعیت سفید دو تا سه برابر بیشتر است. این نیز در زنان اسپانیایی، آسیایی و بومی آمریکا رایج است.
سابقه خانوادگی: فردی که دارای یک فامیل درجه اول یا درجه دوم با لوپوس است خطر ابتلا به آن را افزایش می دهد.
دانشمندان ژنهای خاصی را شناسایی کرده اند که ممکن است در ایجاد لوپوس نقش داشته باشند اما شواهد کافی برای اثبات این که بیماری را ایجاد می کنند وجود ندارد.
در مطالعات دوقلوهای یکسان، یک دوقلو ممکن است لوپوس داشته باشد در حالی که در دیگری وجود ندارد حتی اگر آنها با هم رشد کنند و اثرات محیطی مشابه داشته باشند.
براساس یک مطالعه منتشر شده در سمینارهای آرتروز و روماتیسم در سال 2017، اگر یکی از اعضای یک جفت دوقلو لوپوس داشته باشد دیگر احتمال دارد 25 درصد احتمال بیماری را داشته باشد. دوقلوهای یکسان بیشتر احتمال دارد هر دو شرایط را داشته باشند.
لوپوس می تواند در افراد بدون سابقه خانوادگی بیماری اتفاق بیافتد اما ممکن است بیماری های خود ایمنی در خانواده وجود داشته باشد. نمونه هایی از جمله تیروئیدیت، آنمی همولیتیک و پورپورای ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک هستند.
برخی پیشنهاد کرده اند که تغییرات در کروموزوم های X ممکن است بر روی خطر تاثیر بگذارد.
3) محیط زیست
عوامل محیطی مانند مواد شیمیایی یا ویروس ها ممکن است موجب ایجاد لوپوس در افرادی شوند که قبلاً ژنتیکی داشتند.
عوامل محیطی ممکن، عبارتند از:
سیگار کشیدن: افزایش تعداد موارد در دهه های اخیر ممکن است به علت قرار گرفتن در معرض تنباکو بالاتر باشد.
قرار گرفتن در معرض نور خورشید: بعضی از آنها نشان می دهند که این ممکن است یک ماشه باشد.
دارو: طبق مرجع خانه ژنتیک در حدود 10 درصد از موارد ممکن است مربوط به مواد دارو باشد
عفونت ویروسی: این ممکن است علائمی را در افراد مبتلا به SLE ایجاد کند.
لوپوس مسری نیست و فرد نمی تواند آن را به صورت جنسی انتقال دهد.
میکروبیولوژی روده
به تازگی، دانشمندان به عنوان یک عامل احتمالی در توسعه لوپوس به میکروبیای روده نگاه کرده اند.
دانشمندانی كه در سال 2018 در میكروبیولوژی كاربردی و محیطی منتشر داشته اند خاطر نشان كردند كه تغییرات ویژه در میكروسكوپی روده در افراد و موشهای مبتلا به لوپوس وجود دارد.
آنها خواستار تحقیق بیشتر در این زمینه هستند.
آیا کودکان در معرض خطر هستند؟
لوپوس در کودکان زیر 15 سال نادر است مگر اینکه مادر در هنگام تولدش داشته باشد. در این مورد، یک کودک ممکن است مشکلات قلبی، کبدی یا پوستی مربوط به لوپوس داشته باشد.
نوزادان مبتلا به لوپوس نوزادی ممکن است شانس بیشتری برای پیشرفت بیماری های خود ایمنی بعداً در زندگی داشته باشند.
علائم
علائم لوپوس در زمان شعله ور شدن رخ می دهد.
لوپوس طیف وسیعی از علائم را شامل می شود:
خستگی
از دست دادن اشتها و از دست دادن وزن
درد یا تورم در مفاصل و عضلات
تورم در پاها یا اطراف چشم
غدد یا غدد لنفاوی متورم
بثورات پوستی، به دلیل خونریزی زیر پوست
زخمهای دهان
حساسیت به خورشید
تب
سردرد
درد قفسه سینه در اثر تنفس عمیق
ریزش موی غیر معمول
انگشتان دست و پای رنگ پریده یا ارغوانی رنگ در اثر سرما یا استرس (پدیده رینود)
آرتروز
تاثیر بر سیستم های دیگر بدن
لوپوس همچنین می تواند بر سیستم های زیر تأثیر بگذارد:
کلیه ها: التهاب کلیه ها (نفریت) می تواند بدن را به طور موثر برای حذف مواد زائد و سایر سموم بدن دچار کند. حدود 1 در 3 نفر مبتلا به لوپوس دچار مشکلات کلیوی خواهند شد.
بیشتر بخوانید: نفریت لوپوس: مدیریت و درمان
ریه ها: بعضی افراد مبتلا به پلوریت، التهاب پوشش حفره قفسه سینه می شوند که موجب درد قفسه سینه به خصوص با تنفس می شود. پنومونی ممکن است پیشرفت کند.
سیستم عصبی مرکزی: لوپوس بعضی اوقات بر مغز یا سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد. علائم شامل سردرد، سرگیجه، افسردگی، اختلالات حافظه، مشکلات بینایی، تشنج، سکته مغزی یا تغییر رفتار است.
عروق خون: واسکولیت یا التهاب رگهای خونی می تواند رخ دهد. این می تواند گردش خون را تحت تاثیر قرار دهد.
خون: لوپوس می تواند باعث کم خونی، لکوپنی (کاهش تعداد گلبول های سفید خون) و یا ترومبوسیتوپنی (کاهش تعداد پلاکت ها در خون که به لخته شدن کمک می کند) شود.
قلب: اگر التهاب روی قلب تاثیر بگذارد می تواند منجر به میوكاردیت و اندوكاردیت شود. همچنین می تواند بر غشای اطراف قلب تاثیر گذارد و باعث ایجاد پریکاردیت می شود. و ممکن است به درد قفسه سینه یا سایر علائم منجر شود. اندوکاردیت می تواند به دریچه های قلب آسیب برساند باعث می شود سطح دریچه ضخیم شود و رشد کند. این امر می تواند منجر به رشدی شود که می تواند باعث ناراحتی قلبی شود.
بیشتر بدانید: بیماری لوپوس و علائم آن را بشناسیم
عوارض دیگر
داشتن لوپوس خطر تعدادی از مشکلات سلامتی را افزایش می دهد:
عفونت: عفونت احتمالاً بیشتر می شود زیرا لوپوس و درمان آن سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کنند. عفونت های رایج شامل عفونت های دستگاه ادراری، عفونت های تنفسی، عفونت های مخمر، سالمونلا، تبخال و زونا هستند.
مرگ بافت استخوانی: این اتفاق زمانی رخ می دهد که خون کم برای استخوان وجود دارد. شکاف های کوچک می توانند در استخوان ایجاد شوند. در نهایت استخوان ممکن است سقوط کند. این اغلب بر مفصل ران تاثیر می گذارد.
عوارض بارداری: زنان مبتلاً به لوپوس خطر ابتلا به از دست دادن حاملگی، زایمان زودرس و پره اکلامپسی دارند که شامل فشار خون بالا می باشد. به منظور کاهش خطر این عوارض، پزشکان اغلب توصیه می کنند که بارداری را تاخیر بیاورند تا اینکه لوپوس به مدت حداقل 6 ماه تحت کنترل باشد.
طبقه بندی: 11 نشانه
کالج آمریکایی روماتولوژی از یک طرح طبقه بندی استاندارد برای تأیید تشخیص استفاده می کند.
اگر یک نفر چهار مورد از 11 معیار را برآورده کند پزشک در نظر دارد که ممکن است لوپوس داشته باشد.
11 معیار عبارتند از:
بثورات گونه ها: بثورات پروانه ای شکل در سراسر گونه ها و بینی دیده می شود.
راش دیسکوئید: پچ های قرمز را افزایش می دهد.
حساسیت به نور: پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید یک خارش پوست ظاهر می شود.
زخم های دهان و بینی: اینها معمولاً بدون درد هستند.
آرتریت غیر فرسایشی: این استخوان ها اطراف مفاصل را نابود نمی کند اما در 2 یا بیشتر مفاصل محیطی، حساسیت، تورم یا افیوژن وجود دارد.
پریکاردیت یا پلوریت: التهاب روی پوشش قلب (پریکاردیت) یا ریه ها (پلوریت) تاثیر می گذارد.
اختلال کلیه: آزمایشات میزان پروتئین یا کست های سلولی در ادرار در صورت داشتن یک مشکل کلیه، نشان می دهد.
اختلال عصبی: فرد دارای تشنج، روان درمانی یا مشکلات تفکر و استدلال است.
اختلال خون: آنمی همولیتیک وجود دارد با تعداد گلبولهای سفید خون کم یا تعداد پلاکتهای کم است.
اختلال ایمونولوژیک: آزمایشات نشان می دهد که آنتی بادی های DNA دو رشته ای (dsDNA)، آنتی بادی های Sm و یا آنتی بادی های کاردیولیپین وجود دارد.
ANA مثبت: آزمون ANA مثبت است و فرد از هر گونه داروئی که ممکن است آن را تحریک کند استفاده نکرده است.
با این حال، حتی این سیستم بعضی اوقات و موارد خفیف تازه شروع شده را از دست می دهد.
تشخیص زیر ممکن است رخ دهد زیرا علائم و نشانه های لوپوس خاص نیستند.
از سوی دیگر، برخی از آزمایش های خون می تواند منجر به تشخیص بیش از حد شود چرا که افراد بدون لوپوس می توانند آنتی بادی های مشابه با کسانی که با این وضعیت دارند داشته باشند.
تشخیص
تشخیص ممکن است دشوار باشد به دلیل علائم متنوعی که ممکن است به علائم بیماری های دیگر شبیه باشد.
پزشک درباره علائم، معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی می پرسد. آنها همچنین 11 معیار ذکر شده در بالا را در نظر خواهند گرفت.
پزشک ممکن است برخی از آزمایش های خون و سایر آزمایش های آزمایشگاهی را درخواست کند.
بیومارکرها
بیومارکرها آنتی بادی ها، پروتئین ها، ژنتیک و سایر عوامل هستند که می توانند پزشک را به آنچه که در بدن اتفاق می افتد یا چگونه بدن به درمان پاسخ می دهد را نشان می دهد.
آنها مفید هستند زیرا آنها اگر شخصی یک بیماری داشته باشد می توانند نشان دهند. حتی زمانی که علائم وجود نداشته باشد.
لوپوس افراد را به روش های مختلفی تحت تاثیر قرار می دهد. این باعث می شود که بیومارکرهای قابل اعتماد پیدا شوند.
با این حال، ترکیبی از آزمایشات خون و سایر تحقیقات می تواند به یک پزشک برای تایید یک تشخیص کمک کند.
آزمایش خون
آزمایش خون می تواند نشان دهد که آیا مشخص کننده های زیستی وجود دارد یا خیر و زیست شناسان می توانند اطلاعاتی را درباره ی بیماری های خودایمنی، در صورت وجود، در اختیار فرد قرار دهند.
1) آنتی بادی ضد هسته ANA
حدود 95 درصد افراد مبتلا به لوپوس نتیجه مثبتی در آزمون ANA خواهند داشت. با این حال، برخی از افراد برای ANA مثبت تست می شوند اما لوپوس ندارند. سایر آزمایش ها باید تشخیص را تایید کنند.
2) آنتی بادیهای ضد فسفولیپید
آنتی بادی های ضد فسفولیپید (APL) یک نوع از آنتی بادی هایی هستند که علیه فسفولیپید ها عمل می کنند. APL ها در بیش از 50 درصد افراد مبتلا به لوپوس حضور دارند. افراد بدون لوپوس همچنین می توانند APL داشته باشند.
یک فرد مبتلا به APL ممکن است خطر بالاتری از لخته شدن خون، سکته مغزی و فشار خون ریوی داشته باشد. همچنین خطر ابتلا به عوارض حاملگی، از جمله از دست دادن حاملگی، وجود دارد.
3) آزمون آنتی بادی ضد DNA
حدود 70 درصد افراد مبتلا به لوپوس دارای آنتی بادی هستند که به عنوان آنتی بادی ضد DNA شناخته می شوند. نتیجه آن بیشتر در معرض انعطاف پذیری بیشتر است.
4) آنتی بادی anti dsDNA
آنتی بادی ضد دوتایی DNA (anti-dsDNA) یک نوع خاص از آنتی بادی ANA است که حدود 30 درصد از افراد مبتلا به لوپوس را تشکیل می دهد. کمتر از 1 درصد افراد بدون لوپوس این نوع آنتی بادی دارند.
اگر آزمایش مثبت باشد ممکن است به این معنا باشد که یک فرد به شکل جدی تر لوپوس، مانند نفریت لوپوس یا لوپوس کلیوی مبتلا است.
5) آنتی بادی Anti-Smith
حدود 20 درصد از افراد مبتلا به لوپوس دارای آنتی بادیSm هستند که ریبونوکلئوپروتئین موجود در هسته سلول است.
این در کمتر از 1 درصد افراد بدون لوپوس وجود دارد و در افراد مبتلا به بیماری های روماتیسمی کمیاب است. به همین علت، فرد مبتلا به آنتی بادی anti-sm احتمالا لوپوس دارد. معمولاً با لوپوس کلیوی وجود ندارد.
6) آنتی بادی Anti-U1RNP
حدود 25 درصد افراد مبتلا به لوپوس دارای آنتی بادی ضد U1RNP هستند و کمتر از 1 درصد افراد بدون لوپوس دارند.
این آنتی بادی ممکن است در افرادی که پدیده رینود و آرتروپاتی ژاکود، تغییر شکل دست به علت آرتریت دارند وجود دارد.
7) آنتی بادی Anti-Ro / SSA و Anti-La / SSB
بین 30 تا 40 درصد افراد مبتلا به لوپوس دارای Anti-Ro / SSA و Anti-La / SSB هستند. این نیز با سندرم Sjögren اولیه و افراد مبتلا به لوپوس که ANA منفی هستند رخ می دهد.
آنها در حدود 15 درصد از مردم بدون لوپوس وجود دارند و می توانند با سایر شرایط روحی مانند آرتریت روماتویید رخ دهند.
اگر مادر دارای آنتی بادی های anti-Ro و anti-La است احتمال بیشتری وجود دارد که نوزاد متولد شده او لوپوس نوزادی را داشته باشد.
یک فرد مبتلا به لوپوس که مایل به باردار شدن است آزمایش هایی برای این آنتی بادی ها دارد.
8) آنتی بادی ضد هیستون Anti-histone
آنتی بادی ها به هیستون ها پروتئین هایی هستند که در ساختار DNA نقش دارند. افراد مبتلا به لوپوس ناشی از مواد دارو، معمولاً آنها را دارند و افراد مبتلا به SLE ممکن است آنها را داشته باشند. با این حال، آنها لزوماً تشخیص لوپوس را تایید نمی کنند.
آزمون مکمل (خون) سرم
یک آزمایش مکمل سرم، سطح پروتئین هایی را که بدن هنگام مصرف التهاب می گیرد اندازه گیری می کند.
اگر فرد سطح کم مکمل را داشته باشد این نشان می دهد که التهاب در بدن وجود دارد و SLE فعال است.
آزمایش ادرار
آزمایشات ادرار می تواند به تشخیص و کنترل اثرات لوپوس بر روی کلیه ها کمک کند.
حضور پروتئین، گلبول های قرمز، سلول های سفید خون و کیست های سلولی می تواند به نشان دادن چگونگی عملکرد کلیه کمک کند.
برای برخی از آزمایشات فقط یک نمونه ضروری است. برای دیگران ممکن است فرد برای جمع آوری نمونه ها بیش از 24 ساعت نیاز داشته باشد.
بیوپسی بافت
پزشک همچنین ممکن است بیوپسی ها، معمولاً از پوست یا کلیه ها را برای بررسی هر گونه آسیب یا التهاب، درخواست کند.
آزمایشات تصویربرداری
اشعه X و دیگر آزمایشات تصویربرداری می تواند به پزشکان کمک کند که اندام های تحت تاثیر لوپوس را ببینند.
تست های نظارت
آزمایش های انجام شده می تواند نشان دهد که چگونه لوپوس بر فرد تاثیر می گذارد یا اینکه چگونه بدن آنها به درمان خوب پاسخ می دهد.
درمان و درمان خانگی
در حال حاضر هیچ درمان برای لوپوس وجود ندارد اما مردم می توانند علائم و عوارض خود را با تغییر سبک زندگی و دارو کنترل کنند.
اهداف درمان عبارتند از:
جلوگیری یا مدیریت شلعه ور شدن
کاهش خطر آسیب اندام
دارو می تواند کمک کند:
کاهش درد و تورم
تنظیم فعالیت سیستم ایمنی
تعادل هورمون ها
کاهش یا جلوگیری از آسیب مفصلی و اندام
کنترل فشار خون
کاهش خطر عفونت
کنترل کلسترول
درمان دقیق آن بستگی به این دارد که چگونه لوپوس فرد را تحت تاثیر قرار دهد. بدون درمان، لوپوس شعله ور ممکن است پیامد تهدید کننده زندگی باشد.
درمان های جایگزین و خانگی
ورزش می تواند به کاهش درد و کاهش استرس کمک کند.
به غیر از دارو، پیگیری ممکن است به کاهش درد و یا کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند:
اعمال حرارت و سرما.
شرکت در فعالیت های آرامش بخش یا مراقبه، از جمله یوگا و تای چی.
انجام ورزش منظم در صورت امکان.
اجتناب از قرار گرفتن در معرض آفتاب.
اجتناب از استرس، تا حد ممکن.
بعضی از مردم از مکمل ها استفاده می کنند. با این حال، مرکز ملی سلامت مکمل (NCCIH) هشدار می دهد که این می تواند سمی باشد. مهم است قبل از استفاده از آن با یک پزشک صحبت کنید.
چشم انداز
در گذشته، افرادی که تشخیص لوپوس داشتند معمولاً بیش از 5 سال زنده نمی ماندند.
به گفته موسسه ملی سلامت در حال حاضر، درمان می تواند به طور قابل توجهی سبب افزایش طول عمر فرد شود.
درمان موثر همچنین امکان کنترل لوپوس را می دهد به طوری که یک فرد بتواند زندگی فعال و سالم داشته باشد.
بیشتر بخوانید: چشم انداز لوپوس: چگونه لوپوس بر طول عمر تاثیر می گذارد
نظرات (0)