اگر در خواب مشکل دارید داروها نباید گزینه اول شما باشد. به طور مرتب ورزش کنید بعد از ظهر، قهوه (و سایر نوشیدنی های کافئین دار) را قطع کنید عصرانه کمتر بخورید در تختخواب، مراقبه را انجام دهید و سعی کنید یک اتاق خواب آرام و تاریک را به خود اختصاص دهید.
اما اگر همه چیز را امتحان کرده اید و هنوز در به خواب رفتن مبارزه می کنید چه می کنید؟ بسیاری از افراد می خواهند برای کمک از یک داروی پزشکی استفاده کنند. پیمایش گزینه های مختلف برای اثربخشی، ایمنی و پتانسیل تبدیل شدن به عادت می تواند مشکل باشد.
از استفاده منظم از داروهای طولانی مدت برای تقویت خواب باید اجتناب شود زیرا اثربخشی اولیه به سرعت در طی چند هفته کاهش می یابد و وابستگی و عوارض جانبی آن مشکل ساز می شوند. اما در کوتاه مدت، داروهای خواب جایگاه خود را دارند. متأسفانه آنها اغلب به خصوص در افراد مسن مورد استفاده قرار می گیرند.
انواع مختلفی از اختلالات خواب وجود دارد. بی خوابی یک اصطلاح گسترده برای هر مشکلی است که شامل مشکل در به خواب رفتن یا خوابیدن برای مدت کافی است تا فرد بعد از هنگام بیدار شدن احساس خستگی کند. تعداد ساعاتی که هر فرد به منظور احساس رفع خستگی نیاز به خواب دارد در افراد متفاوت است. بیشتر بزرگسالان روزانه حدود 7 تا 8 ساعت نیاز دارند. بعضی ها می توانند با حداقل 6 ساعت مدیریت داشته باشند در حالی که برخی دیگر 9 ساعت زمان نیاز دارند. با این حال، به طور کلی توافق شده است که خوابیدن کمتر از 6 ساعت ناکافی است در حالی که بیش از 9 ساعت خوابیدن اضافی است.
عجیب است که مشکل در خوابیدن یا توقف خواب برای مدت زمان کافی، بی خوابی به حساب نمی آید. همه ما این مشکلات را با الگوی خواب معمولی خود داریم. بعضی اوقات عمدی است به عنوان مثال وقتی فراتر از زمان خواب خودمان بیدار بمانیم در حالی که در سایر مواقع به دلیل استرس روانی و حالات عاطفی می تواند غیر عمدی باشد و ظهور کند. بی خوابی عموماً یک مشکل خواب طولانی مدت است. که می تواند پایدار باشد و به موجب آن تقریباً هر شب اتفاق می افتد یا در جایی که دوره ای از مشکلات خواب وجود دارد و در دوره هایی خواب کافی وجود دارد.
چرا از قرص های خواب استفاده می شود؟
قرص های خواب آور برای بی خوابی استفاده می شود که با اقدامات غیر دارویی مانند درمان رفتاری شناختی، تکنیک های آرامش بخش و عادت های خوب خواب پاسخ نمی دهد. قرص ها نباید گزینه اول باشند. متأسفانه این روزها قرصهای خواب حتی قبل از سایر اقدامات غیر دارویی تجویز می شود. قرص های خواب آور یک راه حل بلند مدت در نظر گرفته نمی شوند. در کنار سایر روش های درمانی، قرص های خواب برای بازگرداندن یک چرخه خواب طبیعی است تا فرد بتواند بدون کمک قرص خواب، زندگی را ادامه دهد.
قرصهای خواب آور به طور معمول متعلق به طبقه ای از داروها هستند که به عنوان خواب آور شناخته می شوند. بیشتر آنها باعث القای خواب و حفظ خواب می شوند. با این حال، برخی از قرص های خواب در واقع اضطراب را کاهش داده و افسردگی را درمان می کنند زیرا اضطراب و افسردگی می توانند شرایط بی خوابی باشند. انواع مختلف قرص خواب وجود دارد. یک روش ساده برای طبقه بندی قرص های خواب این است که برخی از قرص ها به شما کمک می کنند تا بخوابید (القای خواب)، برخی دیگر به شما کمک می کنند تا بخوابید و قرص هایی وجود دارد که افسردگی را درمان می کنند اما باعث آرامش می شوند (داروهای ضد افسردگی آرام بخش).
بیشتر بخوانید: حقایقی در مورد قرص های خواب آور
انواع قرص های خواب آور
انواع مختلف قرص خواب وجود دارد که به روش های مختلفی کار می کند. برخی از قرص ها به طور خاص برای مشکلات خواب مشخص نشده اند اما بر همین اساس می توانند کمک کنند. برخی دیگر برای درمان اضطراب و افسردگی استفاده می شوند اما ممکن است برای بی خوابی نیز مؤثر باشد. بعضی از مسکن ها همچنین می توانند در مشکلات خواب به شما کمک کنند اگرچه مسکن هرگز نباید به طور خاص برای اختلالات مربوط به خواب تجویز شود.
بنزودیازپین ها
بنزودیازپین ها داروهایی مانند Valium هستند که برای درمان اضطراب نیز استفاده می شوند. آنها رایج ترین قرص های خواب آور هستند.
اثرات آنها، که شامل برخی از خواص آرامش بخش ماهیچه ها است با افزایش اثر GABA، یک انتقال دهنده عصبی مهاری که در سراسر مغز فعالیت می کند حاصل می شود. به ندرت، برخی افراد برعکس آن را تجربه می کنند و بیش از حد هیجان زده و مضطرب می شوند.
همانطور که بنزودیازپین ها عملکرد مغز را کاهش می دهند (آنها سیستم عصبی مرکزی را فرو می ریزند) اثرات آنها به سایر افسردگی های سیستم عصبی مرکزی از جمله الکل، آرام بخش آنتی هیستامین ها و مسکن های افیونی مانند اکسی کودون (Endone) اضافه می شود. این می تواند بسیار خطرناک باشد و هنگام ترکیب می تواند منجر به نارسایی تنفسی، اغما و حتی مرگ شود.
وابستگی فیزیولوژیکی و روانشناختی به دارو می تواند بعد از تنها چند روز در بعضی از افراد یا بیشتر هفته ها ایجاد شود. متأسفانه، افراد زیادی وابسته هستند.
مهمتر اینکه، اثر بخشی برای القاء خواب پس از چند هفته از بین می رود. متوقف کردن مصرف بنزودیازپین ها سبب بی خوابی و اغلب بازگشت اضطراب می شود مدت زمان "ترک" مربوط به مدت زمانی است که این داروها مصرف می شوند.
قطع ناگهانی پس از استفاده طولانی مدت می تواند خطرناک باشد با واکنشهای ترک شدید، از جمله تشنج صرع همراه می شود. قطع این داروها باید توسط پزشک مدیریت شود. در اصل، کاهش تدریجی دوز با پشتیبانی و مشاوره برای کمک به افزایش موقت بی خوابی و شاید اضطراب لازم است.
عوارض جانبی شامل "کسل کننده" اختلال در عملکردهای شناختی، اختلال در حافظه و افزایش خطر حوادث، به خصوص ناآرام بودن و سقوط افراد مسن است.
بنزودیازپین ها فقط باید به مدت دو تا چهار هفته یا به طور متناوب استفاده شوند و بهداشت خوب خواب را اضافه نمایید.
Temazepam (نام های تجاری Normison ، Temaze ، Temtabs) و lorazepam (نام تجاری Ativan) گزینه های معقول بسیاری از بنزودیازپین های موجود هستند. دلیل این امر شروع سریعتر و مدت زمان کوتاه تأثیرگذاری است تا روز بعد از "خماری" جلوگیری شود.
داروهای z (هیپنوتیک ها)
Zopiclone (نام های تجاری Imovane و Imrest) و zolpidem (نام تجاری Stilnox) در داروسازی و اثرات آنها با بنزودیازپین ها مشابه هستند. این داروها فقط با تجویز، اقدامات گابا را برای کاهش فعالیت مغز تقویت می کنند و خطرات یکسانی را نیز در رابطه با آرام بخش و وابستگی بیش از حد دارند.
رفتارها و علائم عجیب و غریب، به عنوان مثال توهم و راه رفتن در خواب که می تواند خطرناک باشد بیشتر از بنزودیازپین ها است.
آنتی هیستامین ها
داروهای قدیمی تر آنتی هیستامین، که اکنون به عنوان آنتی هیستامین های آرام بخش شناخته می شوند از طریق خواص فشار آورنده سیستم عصبی مرکزی باعث خواب آلودگی می شوند. این داروها از طریق داروخانه ها در دسترس هستند. مثالهای متداول شامل دیفن هیدرامین (نام تجاری ژل خواب Unisom)، داکسی لامین (نام تجاری Restavit) و پرومتازین (برند فنرگان) است.
به خصوص در افرادی که آلرژی دارند مانند تب یونجه که خواب آنها را مختل می کند این ممکن است گزینه کوتاه مدت معقول باشد. وابستگی به این داروها به خواب خطرناک است.
این داروها دارای عوارض جانبی از جمله خشکی دهان، تاری دید، یبوست، سردرگمی، سرگیجه و احتباس ادرار در مردان با مشکلات پروستات هستند. تمام عوارض جانبی در افراد مسن بدتر است.
در مقابل، آنتی هیستامین های بدون نسخه که معمولاً برای درمان تب یونجه استفاده می شوند (مانند نام های تجاری Telfast ، Zyrtec و Claratyne) آرام بخش نیستند و بنابراین به احتمال زیاد شما را خواب آلود نمی کنند.
مسکن ها
هر داروی حاوی مواد مخدر، همه در حال حاضر با تجویز پزشک باعث خواب آلودگی می شوند (بسته به دوز) زیرا سیستم عصبی مرکزی ما را نیز تحت فشار قرار می دهد. کدئین (در Panadeine ، Panadeine Forte یا Nurofen Plus)، ترامادول، تاپنتادول، مورفین یا اکسی کدون باعث خواب آلودگی ما می شود اما برای درمان بی خوابی توصیه نمی شود.
با توجه به خطرات شدید وابستگی و مصرف بیش از حد، این داروهای قدرتمند برای استفاده قاطعانه در تسکین درد، مناسب هستند. افراد مسن نسبت به اثرات فشار بر سیستم عصبی مرکزی و همچنین به یبوست حساس هستند.
ملاتونین
چرخه خواب و بیداری ما وابسته به هورمون ملاتونین است که بصورت چرخشی از غده مغز ما آزاد می شود. ملاتونین که به صورت خوراکی تجویز می شود به برخی از افراد در ایجاد خواب کمک می کند اما به اندازه سایر آرامبخشها مؤثر نیست.
با این حال، یک مطالعه اخیر در استرالیا، ملاتونین را در افرادی که مشکلات خواب ناشی از تاخیر در انتشار ملاتونین در مغز خود دارند آزمایش کرد. این افراد در بعضی مواقع مناسب برای عملکرد صحیح، خوابیدن و بیدار شدن از خواب مشکل دارشتند.
در مدت زمان یک ساعت قبل از زمان خواب، ملاتونین (0/5 میلی گرم) همراه با مداخله رفتاری (مانند یادگیری نحوه مدیتیشن) به شرکت کنندگان کمک کرد تا به خواب بروند و اختلالات همراه معمول مانند خلق و خو پایین، اضطراب و مشکل در تمرکز را بهبود بخشند.
اگر شما نیاز به یک نسخه برای ملاتونین دارید. بهتر است از الکل جلوگیری کنید زیرا در خواب اختلال ایجاد می کند و از این طریق اثر ملاتونین کاهش می یابد. ارزش آن را دارد که به طور کلی تحمل شود اگرچه برخی از افراد کمردرد را تجربه می کنند. آن ممکن است در انواع دیگر اختلالات خواب موثر باشد نه به دلیل تاخیر در انتشار ملاتونین. دوز 2 میلی گرم، ترشح کنترل شده یک یا دو ساعت قبل از خواب معمولاً استفاده می شود.
ضد سایکوز
داروهای ضد سایکوز (مانند کوتیاپین) به طور فزاینده ای برای درمان بی خوابی استفاده می شوند.
به طور معمول با دوز کمتر استفاده می شود quetiapine می تواند خواب را القا کند اما بار قابل توجهی از اثرات مضر احتمالی را تحمل می کند. این موارد شامل ضربان قلب سریع، آشفتگی، فشار خون پایین و بی نظمی است. این باعث می شود quetiapine برای درمان مشکلات معمول خواب مناسب نمی باشد.
داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی به طور معمول برای بی خوابی با دوز کم تجویز می شوند اما شواهد پشتیبان اثربخشی (با وجود استفاده گسترده) از کیفیت پایین برخوردار است و خطر عوارض جانبی مانند گیجی، خشکی دهان و تاری دید وجود دارد.
داروهای گیاهی و مکمل
داروهای گیاهی مانند والرین، اسطوخودوس، پسیفی فلورا، بابونه، رازک و علف گربه به طور گسترده ای برای ترویج "سلامت خواب" استفاده می شوند. تحقیقات برای حمایت از اثربخشی آنها محدود است.
بسیاری از داروهای جدید و در حال آزمایش برای بی خوابی هستند بنابراین در آینده گزینه های بیشتری باید وجود داشته باشد.
در حال حاضر مهم است که به یاد داشته باشید که هیچ یک از گزینه های ذکر شده در بالا بدون عوارض جانبی نیستند و بیشتر در صورت استفاده طولانی مدت باعث وابستگی خواهد شد به این معنی که خوابیدن بدون آنها حتی سخت تر از گذشته خواهد بود.
بهداشت خواب خود را بهبود بخشید و با پزشک خود در مورد آنچه شما را در شب بیدار می کند صحبت کنید. او قادر خواهد بود در کوتاه مدت بهترین نوع دارو را برای شما استفاده کند.
نکته:
قرص های خواب آور به طور گسترده ای برای درمان اختلالات مرتبط با خواب استفاده می شوند. با این حال، این اولین روش پیشنهادی برای درمان مشکلات خواب توسط بسیاری از مراجع پزشکی نیست. مداخله غیر دارویی از جمله درمان شناختی رفتاری، آموزش بیمار درباره بهداشت خواب و تکنیک های ریلکسیشن اولین اقداماتی است که قبل از تجویز دارو باید در نظر گرفته شود. قرصهای خواب آور دارای مزایای مشخصی هستند اما باید همیشه با احتیاط مصرف شود. در حالی که این داروها موثر هستند اما می تواند عوارض جانبی نیز داشته باشد و خطر اعتیاد نیز وجود دارد.
در ادامه بخوانید: چرا خواب کافی و خوب مهم است؟
نظرات (0)