بلفاریت یک بیماری شایع است که باعث التهاب و سوزش پلک ها می شود. مژه ها از فولیکول های مو که غده های روغنی کمی در زیر آنها وجود دارد رشد می کنند و به غدد میبومین معروف هستند.
بلفاریت زمانی اتفاق می افتد که این غده های زیر جلدی پلک مسدود یا تحریک شوند معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی یا یک بیماری پوستی است. بلفاریت اغلب بقایای پوسته پوسته در پایه مژگان ایجاد می کند و باعث ملتهب شدن و خارش پلک ها می شود. بعضی از افراد از این احساس که چیزی در چشمانشان است و بیرون نمی آیند و یا احساس سوزش در قسمت داخلی پلک ها شکایت می کنند. معمولاً با تجزیه و تحلیل علائم و شکایات بیمار و انجام معاینه دقیق چشم، تشخیص بلفاریت قابل انجام است. پزشک چشم شما علائم باقی مانده یا قرمزی پلک ها را بررسی می کند. گاهی اوقات، آزمایش های تشخیصی اضافی انجام می شود.
علل بلفاریت
چندین عامل می تواند منجر به التهاب پلک می شود.
نقص عملکرد غدد میبومین: غدد میبومین موجود در زیر ریشه مژه ها ماده روغنی به نام میبوم تولید می کند.
این لایه غیر قابل نفوذ بر روی فیلم اشکی چشم است. این ترشح روغنی با جلوگیری از تبخیر اشک، رطوبت موجود در چشمان شما را قفل می کند.
بلفاریت زمانی رخ می دهد که غدد میبومین دچار گرفتگی یا ملتهب شدن شده و از تولید روغن کافی برای نگه داشتن چربی کافی چشمان خودداری کنند.
تجمع باقی مانده، گرد و غبار، شوره سر و لکه های پوستی روی پلک ها می تواند منجر به این نوع اختلال عملکرد غده میبومین شود.
رشد بیش از حد باکتریایی: پوست صورت و پلک ها به طور طبیعی توسط گونه های بی ضرر باکتری جمع شده است. پوست شما روزانه دوده، گرد و غبار، سلولهای مرده و سایر ناخالصی ها را جمع می کند. از این رو روال سلامت مناسب پوست ضروری است.
پوست غیر تمیز محیط مناسبی را برای رشد سریع باکتریها و تجمع در حاشیه پلک ها فراهم می کند. این باکتری می تواند پوست لطیف را بر روی پلک ها تحریک کند و راه را برای عفونت هموار کند.
پلک آلوده تمایل به قرمزی، خارش، تورم و پوسته پوسته شدن دارد - وضعیتی به نام بلفاریت.
آلودگی کنه: رشد بیش از حد باکتری ها در چین و شکاف پلک ها منجر به تشکیل بیوفیلم پلاک مانند می شود. این بیوفیلم به عنوان غذا برای کنه مژه Demodex عمل می کند.
این انگل ها به سمت پوست آلوده جاذبه می کنند و از پلاک تغذیه می کنند. آنها به سرعت تکثیر می شوند تا به یک آلودگی کنه کامل بپردازند.
اگرچه آلودگی به دمودکس معمولاً بدون علامت است اما افزایش بیش از حد انگل می تواند باعث التهاب پلک ها شود خصوصاً در افرادی که در سیستم ایمنی بدن مشکل دارند.
داروها: برخی از داروهای خاص می توانند التهاب پلک را به عنوان یک اثر جانبی ایجاد کنند.
آلرژی: به ندرت، یک واکنش آلرژیک به محصولات استفاده شده روی پلک، که شامل آرایش چشم، داروهای چشم و مایع لنزهای تماسی است می تواند منجر به التهاب پلک شود.
سایر شرایط پوستی: بلفاریت در افرادی که پیش بینی کننده شرایط پوستی مانند درماتیت سبورئیک (شوره سر و ابروها)، روزاسه چشمی، اگزما و پسوریازیس است بیشتر شیوع دارد.
همه گیرشناسی
هر کسی بدون در نظر گرفتن سن، جنسیت و قومیت خود می تواند به بلفاریت مبتلا شود. با این حال، به نظر می رسد این بیماری در بزرگسالان مسن که بالای 50 سال سن دارند شایع تر است.
هیچ داده ای برای افشای تعداد کل موارد بلفاریت گزارش شده در ایالات متحده در یک زمان، معین نیست. با این وجود، این یکی از شایع ترین شکایات در مطب های چشم پزشکی و بینایی سنجی محسوب می شود.
علائم و نشانه های بلفاریت
در اکثر موارد بلفاریت، ناراحتی علامت دار در هر دو چشم به همان اندازه بروز می کند اما برخی از افراد ممکن است در یک چشم ناراحتی بیشتری را نسبت به چشم دیگر تجربه کنند. علائم ممکن است بیایند و بروند اما معمولاً در صبح بدتر است.
علائم و نشانه های زیر یک مورد معمولی از بلفاریت را توصیف می کند:
پلک های متورم و زخم
خارش در پلک یا چشم
احساس شن در چشم آسیب دیده، باعث می شود احساس کنید ذره ای خارجی در آن گیر کرده است.
پوست لایه برداری شده، پوسته پوسته یا خشن اطراف پایه مژگان
قرمزی در چشم یا بالای پلک ها
افزایش حساسیت به نور (فتوفوبی)، که ممکن است باعث سردرد خفیف یا حالت تهوع شود
مایع با چربی سبز مایع از چشم ها خارج شده و این باعث می شود صبح ها هنگام بیدار شدن، پلک های شما به هم بچسبند.
چشمک زدن افزایش یافته است
سوزش یا گزش چشم ها
بلفاریت شدید می تواند منجر به علائم و نشانه های زیر شود:
چشمهای خشک
تاری دید
افتادن مژگان، معروف به ماداروزیس
رشد غلط مژه ها با زاویه غیر طبیعی روی پلک ها
زخم های کوچک یا کیست (شالازیون) و گل مژه روی پلک ها
ناراحتی در استفاده از لنزهای تماسی به دلیل عدم روانکاری چشم طبیعی
پف دور چشم
چشمان اشک آلود
زخم پلک
تشخیص بیماری بلفاریت
پزشک چشم شما ابتدا علائم و تاریخچه پزشکی شما را بررسی می کند تا بتواند تشخیص خود را در جهت درست هدایت کند. این سؤال اولیه به پزشک کمک خواهد کرد که درمورد شرایط پزشکی مرتبط با آن که ممکن است مسئول التهاب پلک باشد یا خیر عمل کند.
سپس پزشک از طریق یک دستگاه بزرگنمایی خاص به نام اسلیت لامپ، معاینه دقیقی از چشم و پلک شما انجام خواهد داد.
در طول امتحان، پزشک به دنبال ناهنجاری هایی در ساختار پلک چشم، بافت پوست، رشد مژه و باز شدن غده meibomian خواهد بود.
با استفاده از این تجزیه و تحلیل دقیق، پزشک قادر خواهد بود نوع بلفاریت را که از آن رنج می برید تعیین کند و آیا بیماری پوستی دیگری مانند درماتیت سبورئیک یا روزاسه باعث بدتر شدن آن می شود.
اگر پزشک هنوز در مورد تشخیص تردید دارد برای تعیین وجود باکتری ها، قارچ ها یا شواهدی از آلرژی، آزمایش سواب از روغن یا پوسته ای که روی پلک شما شکل می گیرد را سفارش می دهد.
درمان پزشکی بلفاریت
پزشک شما برای مدیریت بلفاریت ممکن است روشهای زیر را پیشنهاد دهد.
آنتی بیوتیک ها
اگر بلفاریت بویژه شدید باشد و به دلیل عدم کنترل باکتری ها ایجاد شود پزشک ممکن است آنتی بیوتیک موضعی را برای مبارزه با عفونت زمینه ای تجویز کند.
گزینه های موضعی برای درمان بلفاریت شامل کرم های آنتی بیوتیکی، پماد و قطره چشم است.
بسیاری از پزشکان چشم، پمادهایی مانند پمادهای اریترومایسین و باسیتراسین را برای مهار رشد باکتریایی روی پلک ها توصیه می کنند. آنها همچنین ممکن است یک دوره کوتاه از داروهای کورتیزون را برای تسکین سریع علائم تجویز کنند.
ضروری است که از دستورالعمل پزشک خود پیروی کرده و از دوز تعیین شده دارو برای دستیابی به نتایج مورد نظر و بدون عوارض جانبی استفاده کنید. استفاده بیش از حد از استروئیدها، به ویژه، می تواند به طور جدی سلامت شما را در درازمدت به خطر اندازد.
اگر درمان موضعی برای رفع ناراحتی شما کافی نباشد پزشک ممکن است برای شما آنتی بیوتیکهای خوراکی نسخه ای بنویسد. پس از غلبه بر مرحله حاد، که معمولاً برای چند هفته ادامه دارد دارو به تدریج قطع می شود.
روشهای بالینی
دبریدمان الکترومکانیکی حاشیه پلک، که به BlephEx نیز معروف است یک روش بالینی است که شامل خراشیدن باقی مانده ها، باکتری ها، کنه های Demodex و بیوفیلم است که در حاشیه های پلک ها تشکیل می شود.
این روش به طور گسترده ای برای باز کردن غدد میبومین مسدود شده برای از سرگیری تولید سالم روغن استفاده می شود.
درمان پالس حرارتی یک روش کلینیکی است که با ذوب باقی مانده های جمع شده روی پلک های فوقانی و تحتانی کار می کند. این کار از طریق کاربرد موضعی گرما و فشار تطبیقی در یک محیط کنترل شده انجام می شود.
درمان نور پالس شدید از یک چراغ قوه با بازده بالا استفاده می کند که از نور غیر لیزر با طول موج گسترده ساطع می شود تا ذوب، نرم و ماده انباشته خارج شود. در نتیجه، جریان طبیعی روغنها به غشاء اشک احیا می شود.
همه موارد در نظر گرفته شده، این درمان ها و داروهای استاندارد برای دستیابی به تسکین پایدار باید با روال تمیز کردن روزانه همراه باشند.
سبک زندگی و داروهای خانگی
بیشتر موارد بلفاریت نیازی به درمان گسترده پزشکی ندارد و اقدامات ساده خود مراقبتی معمولاً برای فراهم آوردن تسکین چشمگیر کافی است. از روشهای درمانی خانگی زیر می توان به عنوان یک روش خط اول برای یک مورد معمولی از بلفاریت استفاده کرد.
1. یک روال بهداشت روزانه پلک را دنبال کنید
اولین و مهمترین قدم برای درمان بلفاریت این است که پلک های خود را از خاک، میکروب ها، آوارهای مرده پوست و هر سمومی که می تواند غده های میبومین را مسدود کند و یا باعث تحریک شود پرهیز کنید.
دو تا چهار بار در روز در حین شعله ور شدن بلفاریت و یک یا دو بار در روز بعد از فروکش کردن التهاب انجام دهید:
برای نرم کردن رسوبات پوستی روی پلک های خود از گرما درمانی ملایم استفاده کنید. چشم خود را ببندید و برای چند دقیقه یک کمپرس گرم روی آن قرار دهید.
استفاده از گرما، پوسته روغنی و فلس خارج می کند و به سادگی آنها را با یک دستمال تمیز و مرطوب پاک کنید.
یک دستمال تمیز و نرم را با آب گرم مرطوب کنید.
چند قطره از شامپو بچه ملایم رقیق را روی آن بگذارید.
پلک خود را به آرامی از قرنیه بکشید و از لیف ضد عفونی کننده استفاده کنید تا بقایای گیر کرده در خط مژه را به آرامی تمیز کنید.
هر گونه باقیمانده را روی پلک یا دور چشم اسکراب کنید.
بعد از اتمام یک چشم، از یک پارچه تمیز متفاوت برای چشم دیگر به همان روش استفاده کنید.
برای شستشوی نهایی مقداری آب روی پلک های خود بمالید و سپس با یک حوله تمیز و خشک آنها را خشک کنید.
اگر پزشک شما مناسب تشخیص داد می توانید با استفاده از یک پماد موضعی آنتی بیوتیک بر روی پلک استفاده کنید.
2. از شامپوهای ضددرد و ضد باکتری استفاده کنید.
بلفاریت اغلب توسط سایر شرایط پوستی مانند درماتیت سبورئیک ایجاد و یا تشدید می شود که به شوره سر و ابرو اشاره دارد.
در چنین مواردی، مدیریت شرایط اساسی برای رفع التهاب چشم شما ضروری است.
افراد مبتلا به شوره سر باید در استفاده از شامپو و سایر محصولات مراقبت از مو که به طور خاص برای رفع این مشکل طراحی شده اند توجه کنند.
اگرچه چندین شامپو کنترل کننده شوره سر در بازار وجود دارد اما باید از پزشک خود بخواهید که کدام یک برای شما مناسب است.
اگر پزشک به احتمال آلودگی کنه Demodex نیز مشکوک باشد ممکن است یک شامپو ضد انعطاف پذیر بر پایه روغن درخت چای توصیه کند. این محصول نه تنها با فلس پوستی مقابله می کند بلکه به عنوان ضد عفونی کننده نیز برای از بین بردن انگل ایجاد کننده بلفاریت، عمل می کند.
3. اسیدهای چرب امگا 3 را مصرف کنید
اسیدهای چرب امگا 3 دارای خواص ضد التهابی قابل توجهی هستند که می تواند به کاهش ناراحتی علامتی ناشی از بلفاریت کمک کند.
اثر درمانی این اسیدهای چرب در مواردی که بلفاریت با سایر بیماری های پوستی مانند روزاسه چشمی ارتباط دارد بیشتر مشخص می شود.
طبق یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی در سال 2013 که در ژورنال بین المللی چشم پزشکی منتشر شده است مکمل رژیم غذایی اسیدهای چرب امگا 3 به تسکین علامتی از سندرم چشم خشک، بلفاریت و بیماری غده میبومین کمک کرده است.
با این حال، نقش دقیق اسیدهای چرب امگا در بهبود یا تثبیت تولید و ترشح اشک باید برای درک واضح تر مورد بررسی قرار گیرد.
برخی منابع غنی رژیم غذایی امگا 3 شامل ماهی، دانه کتان و گردو هستند. اگر نتوانستید میزان مصرف توصیه شده خود را از طریق رژیم غذایی به تنهایی دریافت کنید می توانید در مورد شروع مکمل با پزشک خود مشورت کنید.
برای انجام هرگونه مداخله در رژیم غذایی برای رسیدن به نتایج موفقیت آمیز، ضروری است که آن را به بخشی از یک رژیم کلی سالم و متعادل تبدیل کنید. در مورد مکمل، همیشه از دوز تجویز شده پزشک استفاده کنید تا از عوارض آن جلوگیری شود.
نتیجه:
اقدامات بهداشتی ساده پلک و نکات مربوط به مراقبت از خود ذکر شده در بالا می تواند به کاهش ناراحتی همراه با بلفاریت کمک کند اما بازپرداخت دائمی از مشکل را ارائه نمی دهد. این اقدامات اولیه باید ابتدا توسط پزشک شما تأیید شود که ممکن است مداخلات پزشکی دیگری را برای معالجه وضعیت شما توصیه کند.
انواع بلفاریت
بلفاریت بسته به محل وقوع می تواند به دو نوع طبقه بندی شود:
بلفاریت قدامی: پوست موجود در پایه مژه ها در امتداد لبه جلوی بیرونی پلک ملتهب می شود.
این حالت معمولاً در اثر عدم تمیز بودن مناسب پلک، در اثر ایجاد باکتری یا شوره سر در لبه های پلک ایجاد می شود.
بلفاریت خلفی: التهاب محدود به گوشه های داخلی چشم ها است جایی که پلک با کره چشم ملاقات می کند.
این حالت معمولاً در شرایطی اتفاق می افتد که غدد میبومین به درستی کار نکنند و از روغن کافی برای هیدراتاسیون خوب چشم ها تولید نکنند.
این نوع التهاب پلک بعید است که آسیب جدی یا دائمی در بینایی شما ایجاد کند. اما به عنوان یکی از مهمترین دلایل خشکی چشم شناخته می شود.
بلفاریت خلفی می تواند ناراحتی قابل توجهی ایجاد کند. می تواند چشمان شما را قرمز، پوسته پوسته، تحریک و دچار خارش کند. فقدان بهداشت مناسب پلک باعث تشدید علائم می شود.
آیا بلفاریت مسری است؟
بلفاریت مسری نیست. با این حال، این یک وضعیت طولانی مدت است که توسط شعله ور شدن های مکرر مشخص می شود و پس از آن دوره های بهبودی دنبال می شوند.
هنوز درمان دائمی برای این بیماری وجود ندارد اما یک مورد معمولی از بلفاریت با مرتب تمیز نگه داشتن پلک ها می تواند به طور مؤثر مدیریت شود.
اگر التهاب ناشی از رشد بیش از حد باکتری ها باشد متخصص چشم شما ممکن است یک دوره آنتی بیوتیکی را به همراه روال بهداشت پلک تجویز کند.
آیا می توان به دلیل داشتن گسترش مژه، بلفاریت گرفت؟
توسعه زیبایی مژه می توانند کثیفی اضافی، باکتریها و کنه های دمودکس را به پلک ها وارد کنند و ممکن است در محافظت از سطح آکولار چشم کمترموثر باشند.
علاوه بر این، این مژگان اغلب با چسب به پلک وصل می شوند که می توانند آلودگی ها را به دام بیندازند. روند وارد کردن موها می تواند به پوست حساس پلک آسیب زده و تحریک شود و متعاقباً التهاب ایجاد کند.
بنابراین ، بیش از یک دلیل برای این باور وجود دارد که دریافت مژه اضافی می تواند شما را در معرض خطر ابتلا به بلفاریت قرار دهد.
آیا علائم بلفاریت در صبح بدتر می شود؟
هنگامی که صبح از خواب بیدار می شوید علائم بلفاریت بدترین حالت خود را نشان می دهد. این امر به این دلیل است که پلکهای شما مبتلا به بلفاریت در تمام طول شب هنگام خواب در تماس با سطح چشم هستند و در نتیجه باعث ناراحتی بیشتر در بیدار شدن می شود.
بنابراین، بسته نگه داشتن چشمان برای مدت طولانی باعث ناراحتی در چشم شما می شود.
آیا بلفاریت می تواند باعث ترشیازیس شود؟
بلفاریت طولانی مدت می تواند باعث رشد نادرست مژه ها شود گاهی در جهت داخلی به سمت کره چشم قرار می گیرد. این رشد معکوس غیرقابل برگشت مژه ها به عنوان ترشیازیس گفته می شود.
هنگامی که مژه ها به جای دور شدن از چشم در مقابل کره چشم قرار می گیرند به کره چشم مالیده می شوند و باعث ناراحتی و حتی زخم شود.
عوامل خطر بلفاریت
افراد با هر یک از شرایط پوستی زیر، مستعد افزایش ابتلا به بلفاریت هستند:
درماتیت سبورئیک که یک نام پزشکی برای شوره سر و ابرو است.
روزاسه، که باعث می شود پوست شما قرمز و لکه دار شود.
آکنه در نوجوانان و بزرگسالان جوان، که می تواند غدد میبومین را در مرکز صورت تحریک یا مسدود کند.
عوارض بلفاریت
اگر به طور صحیح اداره شود بلفاریت ایجاد عوارض جدی نخواهد کرد. با این وجود، التهاب چشم تا زمانی که علائم فروکش کند پوشیدن لنزهای تماسی را برای شما غیرممکن می کند.
علاوه بر ناراحتی عمومی، بلفاریت می تواند منجر به مشکلات زیر در چشم شود:
سندرم خشکی چشم: بلفاریت اغلب به دلیل اختلال در عملکرد غده meibomian ایجاد می شود بدین معنی که چشمان شما روغن کافی برای حفظ غشاء اشکی ایجاد نمی کند.
بنابراین، اشکهای شما با سرعت بیشتری تبخیر می شوند و چشمان شما خشک، قرمز و ملتهب می شوند - شرایطی که به عنوان سندرم چشم خشک شناخته می شود.
کنژکتیویت (چشم صورتی): بلفاریت مشابه با بیماری التهابی دیگری چشم به نام کنژکتیویت است.
قسمت سفیدی چشم یا اسکلرا توسط یک غشای مخاطی نازک و شفاف به نام ملتحمه درگیر می شود که تا سطح داخلی پلک ها امتداد دارد.
ملتحمه با چندین رگ های خونی خوب تأمین می شود. هنگامی که ملتحمه تحریک یا ملتهب شود رگ های خونی گسترش می یابند و بیشتر نمایان می شوند. این باعث می شود چشم شما به طور غیرمعمول قرمز یا خونین به نظر برسد به همین دلیل است که اغلب به این حالت چشم صورتی گفته می شود.
افراد مبتلا به بلفاریت بیشتر مستعد التهاب ملتحمه هستند به خصوص اگر علائم آنها بخصوص شدید یا مزمن باشد.
کیست میبومین: بلفاریت التهاب غدد میبومین است که در امتداد لبه پلک ها، زیر پوست قرار دارند.
تورم در هر یک از این غدد می تواند به شکل کیست باشد. چنین کیستهایی به کیست میبومین گفته می شوند زیرا التهاب از غدد میبومین منشا می گیرد. این کیست ها معمولاً بدون درد هستند مگر اینکه آلوده شوند.
گل مژه: بلفاریت باکتریایی می تواند منجر به ایجاد جوش دردناک و پر از چرک یا تورم در لبه خارجی پلک شود. این توده کوچک گل مژه نامیده می شود و در اثر ایجاد باکتری های عفونی در نزدیکی پایه مژگان شما ایجاد می شود.
چگونه می توان از بلفاریت جلوگیری کرد؟
برای جلوگیری از ابتلا به بلفاریت می توان اقدامات روزمره متعددی انجام داد. در اینجا برخی از آنها ذکر شده است:
اگر تازه شروع به درمان بلفارییت کرده اید معمولاً توصیه می شود از آرایش خودداری کنید. این امر به این دلیل است که محصولی که روی صورت خود قرار داده اید می تواند به چشم شما بیفتد و باعث تحریک بیشتر شود.
بعد از اینکه شدت علائم کمتر شد ممکن است مجدداً از آرایش استفاده کنید اما هنوز هم از قرار دادن بیش از حد محصولات زیادی روی چشم خودداری کنید.
شما باید تمام محصولات چشمی را که قبلاً در پلکهای آسیب دیده یا در نزدیکی آنها استفاده کرده اید جایگزین کنید زیرا ممکن است بقایای آلوده، باکتری یا کنه را برداشته باشید.
هرگز با آرایش نخوابید. حتماً هر اثری از آرایش را از روی صورت خود، به خصوص از روی چشمانتان جدا کنید تا در هنگام خواب، پوست تنفس شود.
از آنجا که بلفاریت معمولاً با مسدود کردن غدد میبومین، ترشح اشک طبیعی را مختل می کند می توانید از روغن های مصنوعی بدون نسخه برای روانکاری چشم خود استفاده کنید.
بهتر است خط چشم را خیلی نزدیک به خط پلک ندهید.
هر از گاهی اشک اضافی یا قطره چشمی که ممکن است روی مژگان شما ایجاد شود را به آرامی تمیز کنید.
پوشیدن لنزهای تماسی به طور منظم به معنای قرار دادن یک شی خارجی برای مدت طولانی است.
بنابراین با توجه به تمیز بودن چشم، باید احتیاط زیادی انجام دهید. دست زدن به لنزهای شما با دستهای نجس می تواند میکروب ها، گرد و غبار و سایر ناخالصی های موجود در چشم شما را ایجاد کرده و باعث ایجاد بفاریت شود.
بنابراین، قبل و بعد از استفاده از لنزهای خود، ضد عفونی کننده مناسب را استفاده کنید. همانقدر مهم است که لنزهای خود را به طور صحیح و مرتباً تمیز کنید و لنز مورد نظر خود را تمیز کنید.
بیشتر بدانید: نکات سلامتی چشم برای افراد بالای 60 سال
چه موقع باید یک دکتر را ببینید
بلفاریت یک بیماری مزمن است که می تواند به طور مکرر اتفاق بیفتد و بعد از آن دوباره فروکش شود.
در حال حاضر هیچ درمانی دائمی برای بلفاریت وجود ندارد اما می توانید با تمرین صحیح و مناسب روزانه علائم آن را مدیریت کنید. برخی نکات و روشهای مراقبت از خود نیز می تواند به تسکین التهاب چشم کمک کند.
با این حال، اگر این اقدامات اولیه در بهبود وضعیت شما مؤثر نباشد یا اگر علائمی بخصوص شدید و بی امان دارید برای کمک پزشکی با پزشک بینایی سنج (optometrist) مشورت کنید. همین کار را انجام دهید اگر علائم شما در هر نقطه از زمان بدتر شود.
پزشک چشم شما را معاینه می کند تا تشخیص دهد که آیا بیماری زمینه ای وجود دارد که باعث ایجاد التهاب می شود یا ممکن است در صورت لزوم شما را به یک متخصص ارجاع دهد.
درمان سریع مهم برای جلوگیری از عوارض مرتبط با بلفاریت است. با این حال، در نظر داشته باشید که حتی موفق ترین استراتژی درمانی تضمین نمی کند که شرایط به خوبی حل شود.
آنچه ممکن است از پزشک خود بپرسید:
دلایل احتمالی شعله ور شدن علائم بلفاریت من چیست؟
آیا وضعیت من با یک اختلال پزشکی مرتبط است؟
آیا این شرایط معمولاً موقتی است یا طولانی مدت؟
چه مدت بلفاریت من شعله ور خواهد شد؟
آیا نیاز به انجام هرگونه آزمایش دارم؟
آیا قرار گرفتن در معرض نور خورشید مشکل را بیشتر می کند؟
آنچه پزشک ممکن است از شما بپرسد:
آیا با شخصی که به تازگی دچار عفونت چشمی شده است در تماس بودید؟
علائم شما چیست و چه زمانی برای اولین بار متوجه آنها شده اید؟
آیا علائم شما آمده و می رود یا بطور مداوم وجود دارد؟
آیا علائم در هر ساعت خاص از روز مشهود است؟
آیا اخیراً برندهای آرایشی را تغییر داده اید؟
آیا از لنزهای تماسی استفاده می کنید؟
کلمه نهایی
بلفاریت یک مبارزه طولانی مدت است زیرا حتی پس از برطرف شدن علائم برمی گردد. بیشترین چیزی که می توان انتظار داشت مدیریت موفقیت آمیز ناراحتی علامتی و کاهش دفعات بروز شعله ور شدن است.
تمیز کردن منظم پلک های شما یک قاعده مهم برای جلوگیری از تشدید بلفاریت است. این موضوع را با مداخلات رژیم غذایی و اقدامات خود مراقبتی توصیه شده توسط متخصصین همراه کنید.
اگر شما وخیم تر از شرایط خود را تجربه کرده اید یا با وجود درمان اولیه موفق درمان نشدید بدون تأخیر به پزشک چشم خود مراجعه کنید.
در ادامه بخوانید: درد چشم – علل و درمان
نظرات (0)