برای همه در مقطعی از زندگی داروهای رایج تجویز شده است. آنها ممکن است آنتی بیوتیک برای عفونت، مسکن برای آسیب، قرص های ضد بارداری و غیره باشند.
داروهایی مانند ایبوپروفن و آسپرین معمولاً در سراسر جهان در دسترس هستند. استفاده بیش از حد از آنها باعث شده مردم فراموش کنند که استفاده از این داروها 100٪ ایمن نیست و ممکن است عوارض جانبی داشته باشد.
نگاهی عمیق تر به برخی از داروهای تجویزی رایج و عوارض جانبی احتمالی آنها بیندازید.
داروهای تجویزی با عوارض جانبی جدی
در اینجا داروهایی که معمولاً تجویز می شوند که می توانند عوارض جانبی جدی بر بدن شما داشته باشند، آورده شده است.
1. ایبوپروفن و دیکلوفناک می توانند باعث زخم معده و خونریزی شوند
ایبوپروفن و دیکلوفناک دو مسکن رایج هستند که به دلایل مختلفی تجویز می شوند. آنها ضد التهاب هستند و به کاهش تورم، درد مفاصل و عضلات و غیره کمک می کنند. معمولاً برای افرادی که از بیماری های مزمن مانند آرتریت رنج می برند تجویز می شود.
ایبوپروفن و دیکلوفناک هر دو متعلق به دسته ای از داروهای شناخته شده به عنوان داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) هستند. آنها می توانند پوشش ظریف معده شما را تحت تأثیر قرار دهند و منجر به زخم معده و خونریزی شوند. در موارد نادر، آنها همچنین می توانند منجر به مشکلات قلبی عروقی شوند.
از این رو، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی باید فقط در صورت لزوم مصرف شوند و از مصرف بیش از حد آن باید اجتناب شود.
2. آسپرین می تواند کبودی های تصادفی روی بدن شما باقی بگذارد
آسپرین ها به عنوان داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی طبقه بندی می شوند. این عوامل علائم و نشانه های التهاب را کاهش می دهند و طیف وسیعی از فعالیت های دارویی از جمله خواص ضد درد، تب بر و ضد پلاکتی را نشان می دهند. آنها در حال حاضر حتی در پوست استفاده می شوند.
آسپرین یکی دیگر از NSAID های رایج است که به عنوان مسکن استفاده می شود. این یک سالیسیلات استیله است و به کاهش تورم و درد کمک می کند
آسپرین همچنین دارای خواص ضد پلاکتی است و بنابراین برای برخی از بیماران در معرض خطر لخته شدن خون تجویز می شود. با این حال، افرادی که آسپرین مصرف می کنند به همین دلیل به راحتی خونریزی یا کبودی دارند.
سایر عوارض جانبی آسپرین عبارتند از اسیدیته، اسهال، مشکلات تنفسی و واکنش های آلرژیک به NSAID ها.
3. ناپروکسن، یک داروی پیشرو برای میگرن، می تواند به شما احساس سوزن سوزن شدن بدهد.
ناپروکسن یک مسکن است که گاهی برای درمان میگرن استفاده می شود. با این حال، این دارو در دوزهای پایین (یعنی 500-600 میلی گرم) موثر نیست.
در حالی که ناپروکسن در دوزهای بالای 800 میلی گرم ممکن است به تسکین میگرن کمک کند، اما می تواند عوارض جانبی مانند احساس سوزن سوزن شدن مداوم، ناراحتی معده، حالت تهوع و سرگیجه داشته باشد.
4. استاتین هایی که برای سطوح بالای کلسترول تجویز می شوند، می توانند باعث درد عضلانی شوند.
استاتین ها اساسا رقیق کننده های خون هستند که به کاهش سطح کلسترول یا تری گلیسیرید در خون کمک می کنند. آنها برای افرادی که از کلسترول خون یا فشار خون بالا رنج می برند تجویز می شوند.
استاتین ها می توانند در برخی افراد باعث دردهای عضلانی شوند. به ندرت، آنها می توانند شرایطی به نام رابدومیولیز ایجاد کنند، که تجزیه بافت های عضلانی است که در نهایت می تواند منجر به آسیب کبد، آسیب کلیه یا حتی مرگ شود.
5. متفورمین، داروهای تجویز شده برای افراد مبتلا به دیابت، می تواند باعث اسهال شود.
متفورمین خط اول درمان مورد استفاده در مدیریت دیابت است. این یک داروی تجویزی است که به روش های مختلفی به کنترل قند خون کمک می کند.
متفورمین به کاهش جذب کربوهیدرات از روده برای کاهش میزان گلوکز آزاد در خون کمک می کند. بنابراین، می تواند باعث ایجاد تغییراتی در باکتری های روده شما شود. این عدم تعادل می تواند در برخی افراد باعث اسهال شود.
6. پردنیزون می تواند شما را کوتاهتر کند
پردنیزون یک داروی استروئیدی است که برای تعدادی از مشکلات از جمله آسم و نقرس استفاده می شود.
با این حال، اخیراً نگرانی هایی در مورد استفاده از پردنیزون در کودکان و نوجوانان وجود دارد. برخی از مطالعات نشان داده اند که پردنیزون تراکم استخوان را هم در بزرگسالان و هم در کودکان کاهش می دهد و باعث کندی رشد در کودکان می شود.
7. آنتی هیستامین ها می توانند باعث مشکل در ادرار کردن، خشکی دهان و آسیب بافت شوند
آنتی هیستامین های بدون نسخه مانند ستیریزین معمولاً در سراسر جهان استفاده می شوند. آنها به کاهش واکنش های آلرژیک کمک می کنند.
آنتی هیستامین ها با مسدود کردن گیرنده های هیستامین در سلول ها عمل می کنند تا واکنش آلرژیک را مسدود کنند. با این حال، شناخته شده است که آنها باعث خواب آلودگی، خستگی و غیره می شوند.
داروهای آنتی هیستامین تجویزی مانند پرومتازین بسیار قوی تر هستند و می توانند باعث مشکلات ادراری، آسیب بافتی و غیره شوند.
8. افلوکساسین، رایج ترین دارو برای عفونت باکتریایی، می تواند اثرات منفی عصبی، خارش، تورم لب پایین و زخم ایجاد کند.
افلوکساسین یک داروی آنتی بیوتیکی با طیف وسیع است. برای درمان عفونت کلیه، عفونت ریه و غیره استفاده می شود و دارویی قوی است. برخی از عوارض جانبی افلوکساسین عبارتند از احتباس مایعات، تورم، خارش و زخم و سایر موارد.
9. دکسترومتورفان، شربت سرفه، می تواند باعث توهم شود
دکسترومتورفان، یک داروی رایج سرفه، در صورت استفاده بیش از حد می تواند عوارض جانبی روانی ایجاد کند. ممکن است باعث توهم، سرگیجه، خواب آلودگی و غیره شود
10. قرص های خواب آور ممکن است باعث راه رفتن در خواب شوند
قرص های خواب آور مانند زولپیدم بر گیرنده های GABA در مغز تأثیر می گذارد و به شما کمک می کند که به خواب بروید. با این حال، شناخته شده است که آنها باعث راه رفتن غیرارادی در خواب در برخی افراد می شوند.
کلمه پایانی
داروها می توانند نجات دهنده باشند و کیفیت زندگی شما را در بسیاری از شرایط بهبود بخشند. با این حال، امروزه بیش از حد مورد استفاده و سوء استفاده قرار می گیرند.
همیشه قبل از مصرف هر داروی قوی، نتایج احتمالی را بسنجید. نگرانی های خود را با پزشک خود در میان بگذارید و به او اجازه دهید بهترین درمان ممکن را برای شما انتخاب کند. در پایان روز، پزشک فقط در صورتی برای شما دارو تجویز می کند که فواید آن بیشتر از خطرات باشد.
علاوه بر این، هرگز هیچ دارویی را بدون اجازه پزشک قطع نکنید
نظرات (0)