بیماری پارکینسون ( PD ) سومین بیماری شایع سیستم عصبی مرکزی است این بیماری یک بیماری تخریبی بوده و به آرامی پیشرفت می کند و یک نفر از هر 100 نفر بالای 75 سال را گرفتار می کند. متوسط سن شروع بیماری 58 سال می باشد ولی در افراد جوانتر هم دیده می شود.
اولین بار جیمز پارکینسون در سال 1917 این بیماری را توصیف کرد دراین بیماری به علت تخریب قسمتی از مغز به نام جسم سیاه میزان ماده میانجی ( دوپامین ) کاهش می یابد جسم سیاه یک بخش مهم مغز برای کنترل حرکت است. هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص بیماری پارکینسون وجود ندارد. پزشک شما در شرایط عصبی آموزش دیده (متخصص مغز و اعصاب) بیماری پارکینسون را براساس تاریخ پزشکی، بررسی علائم و علائم شما و معاینه عصبی و جسمی تشخیص می دهد. پزشک شما ممکن است یک اسکن اسپکت، یک توموگرافی کامپیوتری اختصاصی تک فوتون را به نام اسکن دوپامین (DAT) پیشنهاد کند. اگرچه این می تواند به حمایت از سوء ظن شما در بیماری پارکینسون کمک کند اما علائم و معاینات عصبی شما در نهایت تشخیص صحیح را تعیین می کند. اکثر مردم به اسکن DAT نیاز ندارند.
پزشک شما ممکن است آزمایش های آزمایشگاهی مانند آزمایش خون را انجام دهد تا دیگر شرایطی که ممکن است نشانه های شما را باعث شود رد کند.
تست های تصویربرداری مانند MRI، CT، سونوگرافی مغز و اسکن PET نیز ممکن است برای کمک به جلوگیری از اختلالات دیگر استفاده شود. آزمایشات تصویربرداری برای تشخیص بیماری پارکینسون مفید نیستند.
علاوه بر معاینه شما، پزشک ممکن است دارو کربی دوپا لوودوپا (Rytary، Sinemet و دیگران) را به شما بدهد. باید دوز کافی برای نشان دادن سود به شما داده شود زیرا دوزهای کم برای یک یا دو روز قابل اعتماد نیستند. پیشرفت قابل توجهی با این دارو اغلب تشخیص بیماری پارکینسون را تایید می کند.
گاهی اوقات زمان برای تشخیص بیماری پارکینسون طول می کشد. پزشکان ممکن است به طور منظم متخصصین مغز و اعصاب آموزش دیده را در اختلالات حرکتی معرفی کنند تا بتوانند وضعیت و علائم شما را در طول زمان بررسی کنند و بیماری پارکینسون را تشخیص دهند.
بیماری پارکینسون
علائم و نشانهای بیماری پارکینسون
تشخیص بیماری پارکینسون چیست؟
شرایط دیگری که شبیه بیماری پارکینسون می باشد؟
عوارض بیماری پارکینسون
درمان بیماری پارکینسون
تغییر شیوه زندگی و درمان های خانگی در کمک به بیمار موثر است.
تغذیه در بیماری پارکینسون
علل از دست دادن وزن در بیماری پارکینسون
یک رژیم غذایی متعادل و مناسب در بیماری پارکینسون
مشکل بلع در بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده ( نورولوژیک ) است که روی حرکت اثر می گذارد و باعث لرزش ( ترمور )، سفتی عضلانی، کاهش حرکت ( برادی کینزیا )، اختلال تعادل، و نشانه های دیگر می شود. پارکینسون یک اختلال حرکتی مشترک است این بیماری را نمی توان درمان کرد ولی می توان به بیماران کمک کرد هیچ تست تشخیصی برای این بیماری وجود ندارد فقط پزشک بر اساس مطالعات بالینی و علائم و نشانه ها بیماری را تشخیص می دهد. گاهی پزشک برای تشخیص موثرترین داروی پارکینسون ( Carbidopa-levodopa ) را می دهد بهبود قابل توجه با این دارو نشانه بیماری پارکینسون است. در این بیماری غلظت دوپامین مغز کم می شود. این بیماری معمولا در میان سالی و آخر زندگی شروع می شود. و در کسانیکه این بیماری را در فامیل دارند احتمال آن بیشتر است. مردان بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می شود و با قرار گرفتن در معرض مداوم مواد سمی، علف کش ها و آفت کش ها ممکن است ریسک بیماری بیشتر شود. از آنجایکه علت بیماری مشخص نیست راه قطعی برای جلوگیری از این بیماری نیز به یک راز تبدیل شده است با این وجود برخی تحقیقات نشان داده است که کافئین موجود در چای، ویتامین B6، قهوه و نوشابه ممکن است ابتلا به این بیماری را کاهش دهد چای سبز نیز ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد.
علائم و نشانهای بیماری پارکینسون
نشانه های اولیه بیماری خفیف است و معمولاً کمتر به آن توجه می شود حتی بعد از اینکه دو طرف بدن گرفتار شد علائم اغلب از یک طرف بدن شروع می شود و در همان سمت بدتر باقی می ماند.
شامل لرزش( ترمور )، لرزش خود و یا تکان دادن که معمولا در دست و انگشتان آغاز می شود.
بیمار اغلب ممکن است متوجه جلو وعقب رفتن یا مالش انگشت شصت و سبابه روی هم بشود یکی از مشخصه های پارکینسون لرزش دست وقتی که دست آرام و در حال استراحت است می باشد. با گذشت زمان بیماری باعث کاهش حرکت می شود و توانایی حرکت کردن از دست می رود. به مرور هنگامی که راه می رود گام هایش کوتاهتر و ممکن است پیدا کردن و گرفتن یک صندلی برایش مشکل شود و پای بیمار شبیه عصا سفت می شود به حالتی که پاها روی زمین کشیده می شود و قدم برداشتن مشکل و ماهیچه های بیمار سفت می شود.
به مرور بدن به حالت خمیده در می آید.
توانایی انجام حرکات ناخود آگاه مانند ( پلک زدن، لبخندزدن ) کاهش می یابد.
نوشتن فرد کوچک و دشوار می شود.
حرکات دستها موقع راه رفتن کاهش می یابد.
مشکلات گفتاری پیدا می شود و به نرمی، سریع و با تردید صحبت می کند.
صورت فرد حالت ماسکه پیدا می کند.
تشخیص بیماری پارکینسون چیست؟
تشخیص زودهنگام و دقیق بیماری پارکینسون در ایجاد استراتژی های مناسب درمان برای حفظ کیفیت زندگی تا زمانی که ممکن است مهم است. با این وجود، هیچ تستی برای تشخیص بیماری پارکینسون با اطمینان وجود ندارد. تشخیص بیماری پارکینسون، به خصوص در فاز اولیه، به دلیل شباهت با اختلالات حرکتی و سایر شرایط با علائم پارکینسون، می تواند چالش برانگیز باشد. بعضی افراد ممکن است گاهی اوقات به علت اختلال دیگری تشخیص داده شوند و گاهی اوقات افراد مبتلا به علائم پارکینسون ممکن است به اشتباه تشخیص داده شوند که بیماری پارکینسون دارند. بنابراین مهم است که به طور منظم افراد را در فاز اولیه بررسی کنیم تا دیگر شرایطی را که ممکن است در معرض علائم قرار بگیرد را رد کنیم.
یک متخصص مغز و اعصاب متخصص بیماریهای حرکتی قادر به تشخیص دقیق تر خواهد بود. یک ارزیابی اولیه بر اساس تاریخ پزشکی، یک آزمایش عصبی و علائم موجود است. تاریخچه پزشکی مهم است که بدانید که آیا سایر اعضای خانواده مبتلا به بیماری پارکینسون هستند چه نوع داروئی گرفته شده یا در حال مصرف است و اینکه آیا قبل از آن در معرض سموم قرار گرفته و یا ترومای سر تکراری داشته است. امتحان عصبی ممکن است شامل ارزیابی هماهنگی، راه رفتن و وظایف حرکتی خوب در دستان باشد.
چندین رهنمود برای کمک به تشخیص بیماری پارکینسون منتشر شده است. این شامل مقادیر Hoehn و Yahr و مقیاس امتیاز بیماری Unified Parkinson می باشد. تست ها برای اندازه گیری توانایی ذهنی، رفتار، خلق و خوی، فعالیت های زندگی روزمره و عملکرد حرکتی مورد استفاده قرار می گیرند. آنها می توانند در تشخیص اولیه به منظور جلوگیری از اختلالات دیگر و همچنین در نظارت بر پیشرفت بیماری برای تنظیم درمان بسیار مفید می باشند. اسکن مغزی و دیگر آزمایشات آزمایشگاهی نیز گاهی اوقات انجام می شود بیشتر برای تشخیص اختلالات دیگر شبیه به بیماری پارکینسون است.
تشخیص بیماری پارکینسون بیشتر احتمال دارد اگر:
حداقل دو مورد از سه علت اصلی وجود دارد (لرزش در حالت استراحت، سفتی عضله و کندی)
شروع علائم در یک طرف بدن آغاز شده باشد
علائم ناشی از علل ثانویه مانند دارو یا سکته مغزی در ناحیه کنترل حرکت نباشد.
علائم با لوودوپا به طور قابل توجهی بهبود یافته باشد.
شرایط دیگری که شبیه بیماری پارکینسون می باشد؟
در مراحل اولیه بیماری، بیماری پارکینسون می تواند به برخی از شرایط دیگر مانند علائم پارکینسون معروف به پارکینسونیسم شبیه باشد. این شرایط عبارتند از:
آتروفی سیستم چندگانه
فلج فوق هسته ای پیشرفته
دژنراسیون کورتیزوبازال،
دمانس بدن لووی
سکته مغزی
انسفالیت (التهاب مغز)
تروما به سر
بیماری آلزایمر و اسکلروز جانبی اولیه نیز می تواند با بیماری پارکینسون اشتباه گرفته شود. سایر شرایط مشابه عبارت از لرزش اساسی، لرزش دیستونیک، پارکینسونیسم عروقی و پارکینسونیزم ناشی از دارو می باشد
عوارض بیماری پارکینسون
مشکلات شناختی ( زوال عقل ) مشکلات فکرکردن در مراحل بعدی بیماری پیدا می شود و مشکلات شناختی به دارو پاسخگو نیست. بیماری پارکینسون یک اختلال، مربوط به مرگ تدریجی در نوع خاصی از نورون ( سلول مغزی ) که مسئول تولید دوپامین ( ماده شیمیایی ) در مغز است تحقیقات جدید نشان داده است که این بیماران در یادگیری مهارت ها و عادت های جدید مشکل دارند و این به علت آسیب در نرون های تولید کننده دوپامین و همچنین مناطقی از مغز ( مانند جسم مختلط striatum موثر در یادگیری عادات و مهارت های جدید ) است.
بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است افسردگی را پیدا کنند که قابل درمان است ممکن است تغییرات عاطفی مانند ( ترس، اضطراب، و یا از دست دادن انگیزه ) پیدا شود.
مشکلات خواب مانند بیدار شدن از خواب در طول شب و یا بیدار شدن در اوایل شب و یا فرد بیمار در طول روز بطور ناگهانی به خواب می رود. داروها ممکن است مشکلات خواب را بر طرف کند.
بتدریج با پیشرفت بیماری ممکن است مشکلات مثانه پیدا شود مشکل در کنترل ادرار و یا مشکل در ادرار کردن پیدا می شود.
در بسیاری موارد افراد بیمار مشکل یبوست پیدا می کنند.
در برخی کاهش میل جنسی پیدا می شود.
درمان بیماری پارکینسون
این بیماری را نمی توان درمان کرد اما داروها با افزایش سطح دوپامین مغز در کنترل علائم موثر است گاهی تغییر در شیوه زندگی، ورزش های هوازی در کمک به بیمار موثر است داروها می توانند مشکلات حرکتی و لرزش بدن را مدیریت کنند. درمان های فیزیکی برای کمک در تعادل موثر است هر چند به مرور زمان نقش داروها در کنترل علائم کمتر می شود ولی با شروع دارو بهبود قابل توجهی در علائم بیماری پیدا می شود.
Carbidopa-levodopa اغلب موثرترین داروی پارکینسون است یک ماده شیمیایی است که در مغز به دوپامین تبدیل می شود عوارض جانبی این دارو تهوع یا افت فشار خون در حالت ایستاده است با مصرف دوزهای بالای لوودوپا حرکات دیسکنزی ممکن است پیدا شود که پزشک باید میزان مصرف دارو کاهش دهد.
آگونیست های دوپامین مانند ( pramipexole ( mirapex ), ropinirole ( requip ) ) در مغز بر خلاف لوودوپا به دوپامین تغییر پیدا نمی کند. آگونیست دوپامین تزریقی آپومورفین ( Apokyn ) برای تسکین سریع استفاده می شود. عوارض جانبی آنها شبیه لوودوپا است و علاوه بر آنها توهم، خواب آلودگی، رفتارهای اجباری جنسی و خوردن زیاد نیز از علائم دیگر است که اگر بیماری آنها را پیدا کرد با پزشک خود در میان بگذارد.
مهار کنندهای MAO B شامل ( Eldepryl, Zelapar, Azilect ) که از شکست دوپامین مغز جلوگیری می کنند.
داروهای آنتی کولینرژیک ( Trihexyphenidiyl, Benztropine ) این داروها سالهای زیادی است که برای کنترل لرزش در بیماری پارکینسون استفاده می شود و دارای عوارضی مانند ( اختلال حافظه، گیجی، توهم، یبوست، خشکی دهان و اختلال در دفع ادرار ) دارد.
Amantadine پزشکان ممکن است در مراحل اولیه و خفیف بیماری از این دارو به تنهایی استفاده کنند. و ممکن است به همراه لوودوپا در مراحل بعدی بیماری برای کمک به کنترل علائم دیسکنزی ناشی از لوودوپا استفاده شود و عوارض جانبی مانند توهم، تورم مچ پا و خال های رنگی ارغوانی روی پوست ممکن است پیدا شود.
جراحی در تحریکات عمیق مغزی بکار می رود جراحان الکترودها را در بخش خاصی از مغز می کارند و آنها را به ژنراتوری ( باتری ) که روی سینه کاشته شده ارتباط می دهند. که پالس های الکتریکی را به مغز می فرستد و می تواند به بهبودی بسیاری از علائم بیماری پارکینسون کمک کند جراحی هم ممکن است خطراتی مانند عفونت، سکنه مغزی یا خونریزی مغزی را به همراه داشته باشد.
تغییر شیوه زندگی و درمان های خانگی در کمک به بیمار موثر است.
بیماری پارکینسون احساس تعادل را بر هم می زند سعی کنید با مراقبت قدم بزنید خیلی سریع حرکت نکنید موقع راه رفتن جلوی پایتان را نگاه کنید به پایین نگاه نکنید وقتی متوجه شدید پایتان بر روی زمین کشیده می شود توقف کرده و وضعیت خود را بررسی کنید بهتر است به طور مستقیم بایستید.
در مراحل پیشرفته بیماری ممکن است با کوچکترین هل دادن یا دست اندازی به زمین بیفتید از راه رفتن به عقب اجتناب کنید مرکز سقل خود را بالای پاهایتان نگه دارید در حال راه رفتن چیزی را حمل نکنید.
فعالیت روزمره زندگی مانند ( لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام کردن و نوشتن ) می تواند مشکل شود که در این رابطه باید با متخصصین کار درمانی مشورت کرد.
برخی تحقیقات نشان داده است کوانزیم Q 10 که یک ترکیب محلول در چربی است ممکن است در مراحل اولیه بیماری مفید باشد که می توان آن را از داروخانه ها یا فروشگاه های مواد غذایی تهیه کرد ولی همراه داروی دیگر مصرف نکنید.
نقش کاردرمانی و فیزیوتراپی در این بیماری زیاد است با حرکات ورزشی، ضعف ساختاری بدن از بین می رود و عضلات برای فعالیت بیشتر و موثرتر قوی می شوند. ورزش و فیزیوتراپی در تمام مراحل بیماری می تواند به بیمار کمک کند.
ماساژ درمانی تنش عضلات را کاهش می دهد و آرامش ایجاد می کند.
طب سوزنی در طی یک جلسه ممکن است درد شما را کاهش دهد.
تای چی یک ورزش باستانی چینی است که ممکن است به بهبود انعطاف پذیری، تعادل و قدرت عضلانی کمک کند.
حرکات کششی یوگا ممکن است انعطاف پذیری و تعادل شما را افزایش دهد.
مدیتیشن ( تمرکز ذهن بر روی یک ایده یا تصویر ) ممکن است در کاهش استرس و درد موثر باشد.
از آنجایی که زندگی با هر بیماری مزمن می تواند مشکل ساز باشد و احساس خشم، افسردگی و بعضی اوقات دلسردی در بیماری های مزمن طبیعی است در بیماری پارکینسون داشتن احساس اضطراب و افسردگی به دلیل تغییرات شیمیایی در مغز است که بتدریج باعث مشکل در راه رفتن، صحبت کردن و یا حتی غذا خوردن سخت و وقت گیر می شود. در این موارد اگر چه دوستان و خانواده بهترین متحدان شما هستند ولی گروه های حمایتی ( پزشک، مددکار اجتماعی، پرستار، بهداشت محیط، و روانشناس ) می تواند منبع خوبی برای اطلاعات علمی و عملی برای شما باشد شما و خانواده می توانید چگونه رفتار کردن با بیماری های مزمن را از یک مددکار اجتماعی یا روانشناس کمک بگیرید.
تغذیه در بیماری پارکینسون
خوردن مواد غذایی مناسب برای هر فردی مهم است اما برای افراد با بیماری پارکینسون ضروری است. یک رژیم غذایی مغزی و متعادل که حاوی مقدار زیادی میوه ها، سبزیجات و غلات سبوس دار باشد مصرف کنید خوردن غذاهایی با فیبر بالا و نوشیدن مایعات به مقدار کافی می تواند به جلوگیری از یبوست کمک کند مواد غذایی حاوی امگا 3 در این بیماری مفید است اگر از مکمل های فیبری استفاده می کنید باید مقدار زیادی مایعات در طول روز مصرف کنید در غیر این صورت یبوست بیمار دارای پارکینسون، بدتر می شود.
حفظ انرژی برای فردی که بخوبی نمی تواند غذا بخورد مهم است خوردن غذای مناسب شامل انواع مواد غذایی از تمام گروه های غذایی ( غلات، سبزیجات، میوه، شیر و فراوردهای لبنی، گوشت و حبوبات) برای حفظ وزن لازم است.
از آنجاییکه این افراد مستعد ابتلا به پوکی استخوان ( به علت تراکم مواد معدنی پایین استخوان ) هستند. عوامل خطر برای پوکی استخوان ( سن، وزن پایین بدن، سیگار کشیدن، مصرف بیش از حد الکل، قرار گرفتن محدود در برابر نور آفتاب، مصرف ناکافی ویتامین D و کلسیم و عدم ورزش های تحمل وزن ) می باشد لذا به دلیل خطرافتادن در بیماری پارکینسون، شکستگی استخوان به علت پوکی استخوان در این افراد ایجاد می شود. لذا برای حفظ سلامت استخوان ها مطمئن شوید که رژیم غذایی شما شامل مقدار زیادی کلسیم و ویتامین D باشد افراد بالا ی 50 سال باید 1500 میلی گرم کلسیم و 800 واحد ویتامین D روزانه مصرف کند شیر و محصولات لبنی غنی ترین منبع مواد غذایی کلسیم است سه وعده در روز توصیه می شود در هر وعده یک فنجان شیر یا ماست و یا یک نیم انس پنیر سخت مصرف کنید. کلسیم در منابع دیگری مانند توفو، نوشیدنی های مبتنی بر سویا غنی شده با کلسیم، آب پرتغال و سبزی ها با برگ تیره هم وجود دارد ولی به خوبی محصولات لبنی جذب نمی شود. ویتامین دی را می توانید از نور خورشید و یا مصرف مواد غذایی مانند ( شیر، ماست، غلات صبحانه غنی شده با ویتامین دی و ماهی چرب ) بدست آورید.
یبوست در بیماری پارکینسون رایج است و پیشگیری و درمان یبوست بسیار مهم است یبوست شدید می تواند منجر به انسداد روده شده و تهدید کننده باشد لذا خوردن غذاهای غنی از فیبر ( نان دانه کامل، غلات سبوسدار، میوه و سبزیجات تازه، لوبیا، حبوبات و آلو ) به همراه نوشیدن مقدار زیادی مایع و ورزش که به حفظ تراکم استخوان کمک می کند لازم است. اگر با این غذاها مشکل یبوست بر طرف نشد با دستور پزشک از مسهل ها استفاده کنید.
از آنجایی که داروهای مورد استفاده در پارکینسون می تواند منجر به عوارض جانبی تهوع و کاهش اشتها شود. گاهی این عوارض باقی می ماند و مصرف زنجبیل و یا کراکر همراه دارو ممکن است به کنترول این عوارض کمک کند در صورتی که عوارض بر طرف نشد با پزشک خودتان مشورت کنید
اسیدهای آمینه موجود در پروتئین می تواند در جذب لوودوپا به مغز تداخل ایجاد کند لذا خوردن مواد غذایی با پروتئین بالا به مقدار زیاد مانند ( گوشت قرمز و سفید، ماهی، مرغ، سوسیس، محصولات لبنی ( ماست، بستنی، پنیر و شیر )، سفیده تخم مرغ، حبوبات، لوبیای قرمز، لوبیا، عدس، لوبیای سویا، آجیل از هر نوع از جمله کره بادام زمینی ) اثر لوودوپا را کاهش می دهد. لذا تعیین قدار پروتئین مورد نیاز با پزشک تغذیه است و در صورتی که از رژیم با پروتئین خیلی پایین استفاده کنید با مشکلاتی مانند از دست دادن وزن، ایمنی پایین بدن، کمبود روی، آهن و کلسیم روبرو می شوید. کاهش پروتئین در ابتدای روز از نوسانات موتور غیر قابل پیش بینی جلوگیری می کند و داشتن پودر پروتئین دی در شب نیز ممکن است مفید باشد.
از دست دادن وزن در بیماری پارکینسون شایع است
علل از دست دادن وزن در بیماری پارکینسون
لرزش بدن ممکن است باعث مصرف کالری زیادی شود.
به دلیل کاهش حس بویایی، تهوع، افسردگی و اختلال شناختی در پارکینسون میل به غذا کاهش می یابد.
آسیب به هیپوتالاموس باعث سرکوب مرکز اشتها می شود.
مشکل در جویدن و بلع غذا خسته کننده است مخصوصاً وقتی دندان مصنوعی داشته باشید.
یک رژیم غذایی متعادل و مناسب در بیماری پارکینسون
تنها زمانی که گرسنه هستید غذا بخورید.
حفظ کالری در 25 – 30 کالری به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و اگر دیسکنزیا وجود دارد کالری اضافه تر مصرف کنید
نسبت کربوهیدرات به پروتئین باید 4-5 به 1 باشد
حد مجاز توصیه شده روزانه پروتئین 0/8 گرم در کیلوگرم وزن بدن است
مصرف 6 -8 لیوان از مایعات به همراه فیبرهای موجود در ( نان، غلات، حبوبات، میوه ها با پوست و سبزیجات ) برای کنترل یبوست مهم است.
کالری مورد نیاز بهتر است از کربوهیدرات پیچیده و جربی های غیر اشباع باشد مصرف کلسترول مورد نیاز در روز باید کمتر از 300 میلی گرم باشد.
مزایای استفاده از مولتی ویتامین نامشخص است ولی اگر شخصی لوودوپا مصرف می کند مصرف پیریدوکسین B6 خوب است
اگر اشتهای شما خوب نیست وعده های غذایی را بیشتر ( هر 2 -3 ساعت ) ولی در حجم های کمتر مصرف کنید.
باقلی حاوی دوپامین است و در به حداکثر رساندن اثر دارو موثر است.
افسردگی و اختلال شناختی ممکن است اشتها را کاهش دهد و حس بویایی نیز ممکن است کم شود لذا غذاهای معطرمصرف کنید.
از خوردن غذای چرب اجتناب کنید. غذاهای با چربی بالا عبارت از ( روغن، کره، مارگارین، خامه، خامه ترش، بستنی، سس مایونز، پنیر، کره بادام زمینی، شکلات، کاکائو، گوشت مانند ژامبون، سوسیس، کیک و شیرینی ) می باشد.
از خوردن غذاهای تند و یا نوشیدنی های گازدار اجتناب کنید.
از مصرف کافئین و نیکوتین بیش از حد اجتناب کنید.
مشکل بلع در بیماری پارکینسون
مواد غذایی نرم و مرطوب با عطر و طعم و بوی خوب، ژله، میوه های پوره، سس، ادویه جات، ترشیجات و غذاهایی که بلع راحت دارند مصرف کنید.
از خوردن غذاهای خشک و سخت اجتناب کنید.
در خوردن غذاهایی که به سقف دهان می چسبد و یا اطراف دهان را گرفتار می کند مانند ( پوره سیب زمینی خشک، گوجه فرنگی با پوست، بیسکویت، دانه های سبوس، تخم مرغ سفت ) مراقب باشید.
برای افزایش اشتها مراقب عطر، طعم، بو و ظاهر مواد غذایی باشید.
غذا را در مقدار کمتر و دفعات بیشتر مصرف کنید.
از غذاهایی که بلع راحتی دارند مانند ( شیر پخته، ماست، بستنی، سوفله، املت، گوشت، سوپ، آب میوه، پوره میوه، برنج، سبزیجات پخته شده، موز و Pancakes با شربت ) استفاده کنید.
کتامین: جدیدترین درمان در بیماری پارکینسون
داروهایی که برای مدیریت برخی از علائم برجسته بیماری پارکینسون استفاده می شود سبب برخی از عوارض جانبی مسائل موتور در فرد می شود. محققان معتقدند که کتامین می تواند برای خنثی کردن این عوارض جانبی استفاده شود.
فرمول شیمیایی کتامین
محققان در حال برنامه ریزی یک کارآزمایی بالینی فاز I برای آزمایش اثرات تخفیف دیسکینزی کتامین هستند.
بیماری پارکینسون، یک اختلال سیستم حرکتی، با لرزش، شدت اندام، اختلال در عملکرد و کندی حرکت و نیز اختلال در هماهنگی حرکت شناخته می شود.
در حال حاضر هیچ درمان شناخته شده ای برای این اختلال وجود ندارد بنابراین درمان ها عمدتا بر مدیریت علائم تمرکز دارند.
این به مردم کمک می کند که تا حد ممکن کیفیت زندگی خود را حفظ کنند.
یکی از داروهای اصلی برای درمان بیماری پارکینسون، لوودوپا است که می تواند به سختی اندام و کندی حرکت کمک کند. اما یک هشدار وجود دارد: بیماران که لودوپا استفاده می کنند پس از چند سال در معرض این دارو، عوارض جانبی بالقوه مضر را تجربه می کنند.
دکتر اسکات شرمن، متخصص مغز و اعصاب دانشگاه کالج پزشکی دانشگاه آریزونا در توسان، گفت: "مشکل این است که لودوپا برای چند سال خوب کار می کند ما آن را دوره" ماه عسل "می نامیم اما پس از آن شما شروع به گرفتن این عوارض جانبی می کنید.
پس چه اتفاقی برای بسیاری از بیماران مبتلا به لوودوپا می افتد؟ آنها اختلالات خلقی یا حرکات غیر داوطلبانه و غیرقابل کنترل را ایجاد می کنند که می توانند اندام ها، سر و یا حتی کل بدن را تحت تاثيرات مختلف قرار دهند.
هنگامی که یک فرد مبتلا به دیسکینزی مرتبط با لوودوپا می شود درمان آن ادامه نمی یابد مگر اینکه درمان با این دارو به طور کامل قطع شود گرچه ممکن است این بدان معنی باشد که علائم آنها دیگر مدیریت نخواهد شد.
اما آیا چیزی وجود دارد که بتواند اثرات جانبی لوودوپا را کنار بگذارد؟ دکتر شرمن و همکارش تورستن فالک معتقدند که این پاسخ ممکن است با کتامین باشد.
دکتر شرمن و فالک نخستین سرنخ هایی را درباره قدرت کتامین در خنثی کردن اختلال دیسکینزی در اثر داروها برای تسکین درد در بیماران مبتلا به پارکینسون آزمایش کرد.
یکی از مهمترین عوارض جانبداری کتامین، این است که فرد احساس می کند که جهان را از یک مکان خارج از بدن خود درک می کند. به دلیل همین این اثر بی نظیر نیز است که کتامین به عنوان "داروی پارتی" مورد استفاده قرار گرفته است.
"ناوابستگی نوعی تجربه" خارج از بدن "است. وقتی مردم آن را توصیف می کنند می گویند که احساس می کنند که در کاسه ماهی هستند.
یکی دیگر از خطرات مصرف کتامین، افزایش فشار خون است. با این حال، دانشمندان در حال تلاش برای بررسی دوز دقیق دارو هستند.
به گفته دکتر شرمن، "ما قصد داریم فشار خون را به دقت بررسی کنیم تا اطمینان حاصل شود که این میزان بالا نرود." وی ادامه داد: "ما می دانیم که چه مقدار کتامین این اختلال را ایجاد می کند ما انتظار داریم که دوز مورد نیاز در بیماری پارکینسون بسیار پایین تر از این سطح است.
آزمایشات بالینی آینده برای تایید اثرات
دانشمندان قصد دارند تحقیقات بالینی فاز I را که در آن 10 بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون وجود دارد در اواخر امسال در دانشکده پزشکی دانشگاه آریزونا امتحان کنند.
این پروژه با کمک مالی 3 ساله 750،000 دلار تأمین خواهد شد که توسط کمیته تحقیقاتی بیولوژیک آریزونا اهدا خواهد شد.
دکتر شرمن می گوید: "ما می خواهیم دقیقاً مقدار کتامین را برای انجام این اثر بر روی بیماری پارکینسون پیدا کنیم."
نظرات (9)