نگرانی در مورد نیاز به پوزش و عدم به موقع رسیدن به دستشویی می تواند بسیار استرس زا باشد. خوشبختانه، اگر شما بی اختیاری ادرار را تجربه کرده اید امکان گذر از نشتی به عاری از نشتی وجود دارد.
مشکلات کنترل مثانه میلیون ها مرد و زن در هر سنی را تحت تأثیر قرار می دهد زیرا بسیاری از آنها در سکوت رنج می برند زیرا خیلی خجالتی، بی دست و پا یا خجالت می کشند تا در مورد آن با دوستان، خانواده و حتی پزشکان خود صحبت کنند. تعریف بی اختیاری ادرار در زنان از بین رفتن غیر عمدی ادرار است.
بی اختیاری ادرار در زنان بیشتر از مردان رخ می دهد. بارداری، زایمان و یائسگی ممکن است به بی اختیاری ادرار در زنان کمک کند.
عضلات ضعیف مثانه، عضلات بیش از حد فعال مثانه و آسیب عصبی نیز ممکن است باعث بی اختیاری ادرار در زنان شود.
بی اختیاری ادرار در زنان شایع و قابل درمان است.
بی اختیاری ادرار در خانم ها انواع مختلفی دارد از جمله بی اختیاری استرسی، بی اختیاری ادرار، مثانه بیش فعال، بی اختیاری عملکردی، بی اختیاری سرریز، بی اختیاری مخلوط و بی اختیاری گذرا.
تشخیص بی اختیاری ادرار در زنان ممکن است شامل معاینه جسمی، سونوگرافی، آزمایش ادراری و آزمایشاتی از جمله سیستوسکوپی، ادرار و آزمایش استرس مثانه باشد. پزشک همچنین سابقه پزشکی را می خواهد و ممکن است توصیه کند که یک دفتر خاطرات از مثانه نگه دارید.
درمان بی اختیاری ادرار در زنان ممکن است شامل رفتار درمانی یا غیر دارویی باشد مانند تمرین مثانه و تمرینات کگل، دارو، بیو فیدبک، عصب سازی، جراحی، کاتتریزاسیون یا ترکیبی از این روشهای درمانی.
تحقیقات برای یافتن درمانهای جدید و بهتر برای بی اختیاری ادرار در زنان ادامه دارد.
حقیقت این است شما می توانید کارهای زیادی برای کاهش خطر ابتلا به قسمت های بی اختیاری ادرار و جلوگیری از نشت تصادفی انجام دهید.
نشتی مثانه چیست؟
مثانه دارای نشتی اصطلاح رایج برای بی اختیاری ادرار یا شب ادراری است. این اصطلاح برای هرگونه نشتی غیر ارادی از خروج ادرار از مثانه است زیرا فرد قادر به جلوگیری از خروج ادرار از مثانه نیست. اغلب به عنوان كنترل مثانه ضعیف شناخته می شود اما بی اختیاری ادرار اغلب شامل ساختارهای دیگر دستگاه تناسلی نیز می شود.
دارو درمانی برای بی اختیاری ممکن است در هر حالت مؤثر نباشد. بسته به علت و پاسخ فرد به دارو، داروها فقط می توانند تسکین کوتاه مدت داشته باشند. در کنار جراحی، دستگاهها، رفتار درمانی و یا فیزیوتراپی، داروها ممکن است به مدیریت طولانی مدت بی اختیاری در مردان و خانمها کمک کنند.
نشتی مثانه در گروههای سنی مختلف
بی اختیاری در نوزادان و کودکان نوپا و همچنین افراد مسن یک پدیده نسبتاً شایع است و به دلایل زیادی ممکن است رخ دهد. همیشه به دلیل بیماری یا اختلال نیست.
فرزندان
شب ادراری اولیه نوعی بی اختیاری است که در آن کودک هنوز کنترل مثانه نداشته است. شب ادراری نباید در کودک بالای 5 سال وجود داشته باشد زیرا اکثر کودکان هنگام بیدار شدن از این سن دچار کنترل مثانه می شوند. با این حال، توسعه خوداری در شب به طول می انجامد. در کودکان کمتر از 6 سال، شب ادراری ممکن است مشکلی تلقی نشود مگر اینکه در کودکی که قبلاً کنترل مثانه خوبی داشته است (شب ادراری ثانویه) به طور ناگهانی شروع به کار کند.
مسن
در افراد مسن، تغییرات مربوط به سن در سیستم ادراری می تواند مانع از کنترل مثانه شود و ممکن است هنگام خواب یا بیداری بدون اینکه فرد متوجه شود خود را خیس کند. بی اختیاری در سالمندان (شب ادراری ثانویه) در زنان شایع تر است و ممکن است مربوط به ضعف کف لگن ناشی از زایمان باشد.
بی اختیاری در مردان مسن اغلب مربوط به هایپرپلازی خوش خیم پروستات (پروستات بزرگ شده) است. بی اختیاری مرتبط با سن عادی نیست و اگر بعداً در زندگی ایجاد شود علت باید مورد بررسی و درمان مناسب قرار گیرد. بی اختیاری در سالمندان ممکن است حاد و زودگذر باشد و با گذشت زمان و معالجه از آن عبور کند.
نوجوانان و بزرگسالان
بی اختیاری در نوجوانان، نوجوانان و بزرگسالان همیشه باید مورد بررسی قرار گیرد زیرا این ممکن است نشانه برخی آسیب شناسی زمینه ای باشد. مثانه بیش فعال (مثانه ضعیف) ممکن است در برخی موارد در این گروه های سنی منجر به شب ادراری شود. داروهایی مانند ادرارآورهایی که باعث افزایش ادرار می شوند ممکن است یک مورد بی اختیاری را تشدید کنند اما معمولاً دلیل ضعف کنترل مثانه نیستند.
کنترل مثانه برای عبور ادرار
ادرار در مثانه ذخیره می شود مثانه یک عضو عضلانی توخالی است که ادرار را از طریق کلیه ها از طریق دو مجرای ادرار (یکی در هر دو طرف) دریافت می کند. ماهیچه های دیواره مثانه آرام می شوند تا ادرار بتواند درون آن جمع شود و ماهیچه های اسفنکتر داخلی و خارجی اطمینان حاصل می کنند که ادرار از مثانه در مجرای ادرار خالی نمی شود.
این عضلات اسفنکتر منقبض می شوند. هنگامی که شخصی می خواهد به طور داوطلبانه ادرار را خارج کند (بیرون راندن)، سیگنال های عصبی باعث انقباض عضلات مثانه می شوند و از این طریق فشار را افزایش داده و ادرار را از مثانه بیرون می برند. ماهیچه های اسفنکتر همچنین ریلاکس می شوند تا ادرار داخل یورتر جریان پیدا کند.
دو مرحله در چرخه ادرار کردن وجود دارد:
ذخیره ادرار در مثانه. در این مرحله عضله دفع کننده (عضله دیواره مثانه) آرام می شود و اسفنکترها برای جلوگیری از عبور ادرار منقبض می شوند.
بیرون راندن ادرار. رد کردن ادرار به طور داوطلبانه از مثانه، از مجرای ادراری و محیط خارج می شود. در این مرحله ماهیچه های دترسور منقبض می شوند و فشار داخل مثانه را افزایش می دهند در حالی که عضلات اسفنکتر شل می شوند و اجازه می دهند ادرار بیرون برود.
تامین اعصاب مثانه به شرح زیر است:
تحریک سمپاتیک (T10 تا T12) باعث آرامش عضله دترسور و انقباض اسفنکتر (بسته شدن) می شود.
تحریک پاراسمپاتیک (S2 تا S4) باعث انقباض عضله دترسور و شل شدن اسفنکتر (باز شدن) می شود.
داروهای بی اختیاری
داروهای آنتی کولینرژیک
اندیکاسیون: در درجه اول برای بی اختیاری اضطراری و سندرم مثانه بیش فعال (مثانه ناپایدار) مورد استفاده قرار می گیرد.
عمل: انقباض عضله دترسور (دیواره مثانه) را کاهش می دهد. گیرنده های موسکارینی توسط استیل کولین (تحریک پاراسمپاتیک) آزاد شده توسط اعصاب درون آن فعال می شوند. فعال شدن گیرنده منجر به انقباض عضلات می شود. داروهای آنتی کولینرژیک این گیرنده های موسکارینین را مسدود می کنند و از این طریق مانع از اتصال استیل کولین به آن و فعال شدن عضله می شوند.
اثرات جانبی :
خشکی پوشش های غشای مخاطی (دهان، بینی، گلو)
حالت تهوع
یبوست
سرگیجه
سردرد
بثورات پوستی
کاهش تعریق
تپش قلب
نامهای شیمیایی داروها:
اکسی بوتینین Oxybutynin
تولترودین Tolterodine
سولفناسین Solifenacin
داریفناسین Darifenacin
فسوترودین Fesoterodine
تروسیم Trospium
داروهای آگونیست آلفا - آدرنرژیک
اندیکاسیون: بی اختیاری استرس
عمل: باعث تقویت تونیسیته ماهیچه های اسفنکتر می شود. عضلات اسفنکتر به دلیل تحریک سمپاتیک که از خروج ادرار جلوگیری می کند منقبض می شوند. عضلات مثانه، به ویژه گردن مثانه، حاوی مقادیر زیادی گیرنده های حساس به آگونیست های آلفا است. این باعث انقباض عضلات می شود و به احتباس ادرار کمک می کند.
اثرات جانبی :
بیخوابی
اضطراب
سردرد
تنفس دشوار
تعریق
نامهای شیمیایی:
پسودوافدرین Pseudoephedrine
فنیل پروپانولامین (فراخوان شده در ایالات متحده)
ضد افسردگی های سه حلقه ای
اندیکاسیون: اضطرار ادرار، استرس، بی اختیاری مختلط.
عمل: به آرامش عضله دفع کننده (دیواره مثانه) و تحریک انقباض عضله اسفنکتر مجرای ادرار کمک می کند. ممکن است بی اختیاری سرریز را بدتر کند.
اثرات جانبی:
دهان خشک
حالت تهوع
خستگی
بیخوابی
تاری دید
سرگیجه
نامهای شیمیایی:
ایمی پرامین
دوکسپین Doxazosin
درمان جایگزینی استروژن (استروژن موضعی)
اندیکاسیون: بی اختیاری پس از یائسگی. اورتریت آتروفیک.
عمل: جریان خون را بهبود می بخشد و ضخیم شدن دیواره مجرای ادرار را ترمیم می کند. سطح پایین استروژن منجر به نازک شدن و کاهش جریان خون به دیواره مجرای ادراری می شود. این باعث کاهش محدودیت در جریان ادرار می شود. تغییرات مشابهی در واژن، مثانه و لبیا وجود دارد.
اثرات جانبی:
حالت تهوع
تندرنس پستان
سردرد
نوسانات خلقی
ادم
نامهای شیمیایی:
استرادیول
Dienestrol
آلفا بلوکرها (آنتاگونیست های آلفا آدرنرژیک)
اندیکاسیون: بی اختیاری سرریز ناشی از بزرگ شدن پروستات و سایر علل انسداد خروجی.
عمل: عضله صاف پروستات و گردن مثانه را آرام می کند. این آرامش ماهیچه امکان عبور ادرار از مثانه را فراهم می کند. این مانع از کشش بیش از حد مثانه می شود که منجر به انقباض عضلات مثانه می شود.
اثرات جانبی:
گرفتگی بینی
سردرد
افت فشار خون (فشار خون پایین)
افزایش ضربان قلب (تاکی کاردی)
نامهای شیمیایی:
ترازوسین Terazosin
Doxazosin
تامسولوسین Tamsulosin
آلفزوسین Alfzosin
سایر مواد مخدر
دسموپرساسیون (آنتی دیورتیک) تولید ادرار را کاهش می دهد و عمدتاً برای مرطوب کردن بستر (شب ادراری) در کودکان استفاده می شود.
دولوکستین (مهارکننده بازجذب سروتونین - نوراپی نفرین) باعث افزایش تونیسته اسفنکتر مجرای ادرار می شود. برای بی اختیاری مختلط (اضطرار ادرار، استرس).
در ادامه بخوانید: بی اختیاری ادرار و کاهش ادرار
نظرات (0)