برای 70٪ بیماران صرعی، داروها می توانند تشنج را کنترل کنند. با این حال، آنها نمی توانند صرع را درمان کنند و بیشتر مردم نیاز به ادامه درمان با داروهای خود دارند.
تشخیص دقیق نوع صرع (نه فقط نوع تشنج، زیرا بیشتر انواع تشنج در انواع مختلف صرع اتفاق می افتد) برای فرد در انتخاب بهترین روش درمانی بسیار مهم است. نوع داروی تجویز شده نیز به چندین عامل خاص برای هر بیمار بستگی دارد از جمله اینکه می تواند عوارض جانبی را تحمل کند سایر بیماریهایی که ممکن است داشته باشد و کدام روش در بارداری قابل قبول است.
در زیر لیستی از رایج ترین داروهای با نام تجاری که در حال حاضر برای درمان صرع استفاده می شود آورده شده است. پزشک ممکن است ترجیح دهد که شما از یک نوع مارک ضد تشنج استفاده کنید و نه جایگزین ژنریک. با پزشک خود در مورد این مسئله مهم صحبت کنید.
بیواراستام (Brivaracetam (Briviact
تأیید شده برای استفاده به عنوان یک درمان اضافی در مورد سایر داروهای موجود در درمان تشنج ناشی از شروع جزئی در بیماران سن 16 سال و بالاتر.
عوارض جانبی احتمالی شامل خواب آلودگی، سرگیجه، خستگی، حالت تهوع و استفراغ است.
کانابیدول (Cannabidiol (Epidiolex
در سال 2018 برای معالجه تشنج شدید یا سخت برای درمان از جمله بیماران مبتلا به سندرم لنوکس-گاستاوت و سندرم دراوت تأیید شد.
عوارض جانبی رایج شامل بی حالی، خواب آلودگی، خستگی، افزایش اشتها، اسهال و اختلالات خواب است.
کاربامازپین (Carbatrol یا Tegretol)
انتخاب اول برای تشنج جزئی، تونیک - کلونیک عمومی و میکس
عوارض جانبی شایع شامل خستگی، تغییر دید، تهوع، سرگیجه، بثورات است
دیازپام (والیوم)، لورازپام (آتیوان) و آرامبخشهای مشابه مانند کلونازپام (کلونوپین)
در درمان كوتاه مدت تمام تشنج ها مؤثر است. اغلب در اتاق اورژانس برای متوقف کردن تشنج به ویژه صرع مورد استفاده قرار می گیرد
تحمل اغلب در طی چند هفته توسعه پیدا می کند بنابراین همین دوز با گذشت زمان تأثیر کمتری دارد.
Valium همچنین می تواند به عنوان شیاف رکتوم تجویز شود.
عوارض جانبی شامل خستگی، پیاده روی ناپایدار، حالت تهوع، افسردگی و کاهش اشتها است. در کودکان، می توانند باعث ریزش آب از دهان و بیش فعالی شوند.
(Eslicarbazepine (Aptiom
این دارو یک داروی یکبار در روز است که به تنهایی یا همراه با سایر داروهای ضد تشنج برای درمان تشنج جزئی از آن استفاده می شود.
شایع ترین عوارض جانبی آن شامل سرگیجه، حالت تهوع، سردرد، استفراغ، خستگی، دوران سر، آتاکسی، تاری دید و لرزش است.
اتوسوکسیمید (زارونتین)
برای درمان تشنج غایب استفاده می شود
عوارض جانبی شامل تهوع، استفراغ، کاهش اشتها و کاهش وزن است.
فلبامات (فلباتول)
تشنج جزئی به تنهایی و برخی از تشنج های جزئی و عمومی در سندرم لنوکس-گاستوت را درمان می کند. به ندرت و فقط در مواردی كه هیچ داروی دیگری مؤثر نباشد استفاده می شود.
عوارض جانبی شامل کاهش اشتها، کاهش وزن، عدم توانایی در به خواب رفتن، سردرد و افسردگی است. اگرچه نادر است این دارو ممکن است باعث نارسایی مغز استخوان یا کبد شود. بنابراین، استفاده از دارو محدود است و بیمارانی که از آن استفاده می کنند باید در طول درمان تعداد گلبول های خون و آزمایش کبد را به طور مرتب انجام دهند.
لاکوسامید (VIMPAT)
این دارو برای درمان تشنج ناشی از partial-onset شروع جزئی در بزرگسالان مبتلا به صرع تأیید شده است.
VIMPAT به تنهایی یا با داروهای دیگر قابل استفاده است.
این دارو به صورت قرص، محلول خوراکی یا تزریق وجود دارد.
عوارض جانبی آن شامل سرگیجه، سردرد و حالت تهوع است.
لاموتریژین (Lamictal)
برخی از تشنج های عمومی و تشنج مختلط را درمان می کند.
عوارض جانبی کمی دارد اما بندرت افراد سرگیجه، بی خوابی یا بثورات را گزارش می دهند
Levetiracetam) Keppra)
این دارو با سایر داروهای صرع برای درمان تشنج جزئی، تشنج عمومی و تشنج میوکلونیک (لرزهای عضلانی مانند شوک) ترکیب شده است.
عوارض جانبی شامل خستگی، ضعف و تغییرات رفتاری است.
اکسکاربازپین (Oxtellar XR ،Trileptal)
این دارو برای درمان تشنج جزئی مورد استفاده قرار می گیرد این دارو یک بار در روز است که به تنهایی یا با داروهای دیگر برای کنترل تشنج استفاده می شود.
عوارض جانبی رایج شامل سرگیجه، خواب آلودگی، سردرد، استفراغ، دوبینی و مشکلات تعادل است.
پرامپانل (Fycompa)
این دارو برای درمان تشنج با شروع جزئی و تشنج عمومی تونیک-کلونیک اولیه در سن 12 سال و بالاتر تأیید شده است.
این برچسب هشدار دهنده وقایع جدی احتمالی از جمله تحریک پذیری، پرخاشگری، عصبانیت، اضطراب، پارانویا، روحیه سرخوشی، آشفتگی و تغییر وضعیت روانی است.
فنوباربیتول
قدیمی ترین داروی صرع هنوز در حال استفاده است. از این دارو برای درمان اکثر انواع تشنج استفاده می شود و به دلیل اثربخشی و ارزان بودن آن شناخته شده است.
عوارض جانبی می تواند خواب آلودگی یا تغییر در رفتار باشد.
فنی توئین (دیلانتین)
کنترل تشنج جزئی و تشنج کلی تونیک - کلونیک؛ همچنین می توان از طریق ورید (داخل وریدی) در بیمارستان برای کنترل سریع تشنج فعال استفاده کرد اگرچه دارو IV تحویل استفاده می شود معمولاً از فوس فنی توئین (Cerebyx) استفاده می شود.
از عوارض جانبی آن می توان به سرگیجه، خستگی، لکنت تکلم، آکنه، راش، ضخیم شدن لثه و افزایش مو (هیرسوتیسم) اشاره کرد. در طولانی مدت، این دارو می تواند باعث نازک شدن استخوان شود.
پرگابالین (Lyrica)
با سایر داروهای صرع برای درمان تشنج جزئی استفاده می شود اما بیشتر در درمان درد نوروپاتی استفاده می شود.
عوارض جانبی شامل سرگیجه، خواب آلودگی (حالت خواب و بیداری)، خشکی دهان، ورم محیطی، تاری دید، افزایش وزن و مشکل در تمرکز یا توجه است.
تیاگابین (گابیتریل)
از سایر داروهای صرع برای درمان تشنج جزئی با یا بدون تشنج عمومی استفاده می شود
عوارض جانبی رایج شامل سرگیجه، خستگی، ضعف، تحریک پذیری، اضطراب و سردرگمی است.
توپیرامات (Topamax)
از داروهای دیگر برای درمان تشنج جزئی یا تونیک-کلونیک کلی استفاده می شود. همچنین در تشنج غایب استفاده می شود.
عوارض جانبی شامل خواب آلودگی، سرگیجه، مشکلات گفتار، عصبی بودن، مشکلات حافظه، مشکلات بینایی، کاهش وزن است.
والپروات، والپروئیک اسید (Depakene ،Depakote)
برای درمان تشنج جزئی، غایت و تونیک-کلونیک کلی استفاده می شود
عوارض جانبی رایج شامل سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، لرزش، ریزش مو، افزایش وزن، افسردگی در بزرگسالان، تحریک پذیری در کودکان، کاهش توجه، کاهش سرعت تفکر است. در طولانی مدت، این دارو می تواند باعث ضعف استخوان، تورم مچ پا، دوره های نامنظم قاعدگی شود. اثرات نادر و خطرناک تر شامل کاهش شنوایی، آسیب کبدی، کاهش پلاکت ها (لخته شدن سلول ها) و مشکلات لوزالمعده است.
زونیسامید (Zonegran)
از داروهای دیگر برای درمان تشنج جزئی، عمومی و میوکلونیک استفاده می شود.
عوارض جانبی شامل خواب آلودگی، سرگیجه، راه رفتن ناپایدار، سنگ کلیه، ناراحتی در شکم، سردرد و بثورات است.
دستورالعملهای مربوط به داروهای صرع
ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بهترین دارو و دوز برای شما تعیین شود. در طی این دوره تنظیم، از طریق آزمایش خون مکرر مورد بررسی قرار می گیرد تا میزان پاسخ شما به دارو اندازه گیری شود.
بسیار مهم است که قرارهای پیگیری خود را با پزشک و آزمایشگاه خود نگه دارید تا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی به حداقل برسد و از بروز عوارض جلوگیری شود.
هنگامی که تشنج با وجود درمان صرع ادامه دارد ممکن است به این دلیل باشد که اپیزودهایی که تشنج تصور می شد غیر صرع هستند. در چنین مواردی، شما باید یک نظر دوم را از یک متخصص دریافت کنید و نظارت بر ویدئو EEG داشته باشید تا تشخیص مجدد بررسی شود.
در مراكز تخصصي ، حدود 15 تا 20 درصد از بيماران مراجعه كننده که به علت تشنج مداوم تحت درمان هستند در نهايت ثابت مي شود كه شرايط غير صرعي دارند.
بیشتر بدانید: چگونه صرع درمان می شود
نظرات (0)