کولیت یک اصطلاح است که برای توصیف التهاب روده بزرگ استفاده می شود. علل بسیاری از کولیت، به عنوان مثال، عفونت (مسمومیت غذایی از E. coli، سالمونلا)، گردش ضعیف خون و واکنش های خود ایمنی وجود دارد.
افراد مبتلا به کولیت ممکن است کولیت ملایم، متوسط یا شدید داشته باشند. انواع كولیت شامل كولیت میكروسكوپی، كولیت دیابتی، كولیت عفونی، كولیت ایسكمیك، بیماری كرون و كولیت اولسراتیو (یك نوع بیماری التهابی روده) و كولیت شیمیایی است. تشخیص کولیت توسط تاریخچه بیمار، معاینه فیزیکی، آزمایش های آزمایشگاهی، کولونوسکوپی و آزمایش های تصویربرداری انجام می شود.
درمان کولیت بستگی به نوع خاصی از کولیت دارد.
علائم کولیت بستگی به علت دارد و ممکن است شامل:
اسهال، با یا بدون خون در مدفوع (یکی از علائم مشخص کولیت).
درد شکمی،
کرامپ،
یبوست،
علائم به علت کولیت بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد
تب،
لرز،
خستگی،
کم آبی
التهاب چشم،
تورم مفصل،
زخم برفکی،
التهاب پوست.
خون در مدفوع هرگز عادی نیست و مراقبت های پزشکی مطلوب برای ارزیابی علت مورد نیاز می باشد.
بسته به تاریخچه و معاینه فیزیکی، ممکن است برای تشخیص علت کولیت، آزمایش بیشتری لازم باشد و ممکن است شامل آزمایش خون (شمارش کامل خون، الکترولیت ها، عملکرد کلیه و آزمایشات نشانگر التهابی)، نمونه های ادرار و مدفوع، کولونوسکوپی و باریم انما باشد.
درمان کولیت بستگی به علت دارد و اغلب بر تسکین علائم، مراقبت حمایتی و حفظ هیدراتاسیون کافی و کنترل درد تمرکز دارد. آنتی بیوتیک ها ممکن است برای درمان عفونت های کولیت تجویز شوند. برخی از عفونت های باکتریایی که باعث ایجاد کولیت می شوند بدون هیچ گونه درمان آنتی بیوتیکی حل می شوند.
کولیت چیست؟
کولیت و آناتومی کولون
علل (انواع) کولیت چیست؟
علائم و نشانه های کولیت چیست؟
چه دکترهایی کولیت را درمان می کند و چگونه تشخیص داده می شود؟
چه سوالاتی پزشک در مورد کولیت می کند؟
درمان کولیت چیست؟
پیش آگهی برای یک فرد مبتلا به کولیت چیست؟
کولیت چیست؟
کولیت التهاب پوشش داخل کولون را توصیف می کند و می تواند با اسهال، درد شکم، نفخ و خون در مدفوع همراه باشد. این التهاب ممکن است به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر باشد:
عفونت،
از دست رفتن جریان خون به روده بزرگ (ایسکمی)،
بیماری التهابی روده (بیماری کرون، کولیت اولسراتیو)،
واکنش های آلرژیک،
تهاجم از دیوار روده بزرگ با سلول های سفید خون لنفوسیتی یا کلاژن،
کولیت و آناتومی کولون
کولون یا روده بزرگ، یک لوله توخالی و ماهیچه ای است که ضایعات هضم از روده کوچک، دفع آب و در نهایت، باقی مانده ها را به عنوان مدفوع از مقعد دفع می کند روده بزرگ در داخل صفاق قرار دارد کیسه حاوی روده، که در حفره شکمی واقع است.
روده بزرگ توسط بسیاری لایه ها از بافت احاطه شده است. لایه ی درونی روده بزرگ مخاطی است که در تماس با مواد زائد هضم قرار دارد. مخاط آب و الکترولیت ها را جذب و به رگ های خونی که در زیر سطح مخاط قرار دارند برمی گرداند. این توسط یک لایه دایره ای از عضلات و سپس یک لایه بیرونی دیگر از عضلات طولی است که در طول روده بزرگ اجرا می شود. عضلات با هم به صورت ریتمیک ضایعات مایع را از سکوم در طول روده بزرگ فشار می دهند. آب به تدریج حذف می شود ضایعات را به مدفوع تبدیل می کند به طوری که در خارج از مقعد به فرم جامد دفع می شود.
روده بزرگ اندامهای داخل صفاق را احاطه کرده و بخش های آن براساس موقعیت آنها نامگذاری می شوند.
روده بزرگ معمولاً در ربع پایین سمت راست شکم شروع می شود جایی که ترمینال ایلئوم، آخرین بخش روده کوچک، به سکوم، قسمت اول روده بزرگ متصل می شود. آپاندیس به سکوم متصل است.
کولون صعودی از سکوم شروع می شود و از راست شکم به سمت راست بالای شکم در نزدیکی کبد ظاهر می شود.
سپس روده بزرگ به نوبه خود به سمت چپ بر می گردد که به نام خمش کبدی نامیده می شود و به عنوان کولون عرضی نامیده می شود زیرا مسیر آن از ربع بالا سمت چپ شکم در نزدیکی طحال می گذارد.
به نوبه خود به سمت پایین خم می شود (خم طحالی) و به عنوان روده نزولی از ربع بالا سمت چپ تا ربع پایین چپ شکم می رود.
هنگامی که آن به داخل لگن فرود می آید به عنوان کولون سیگموئید نامیده می شود.
آخرین چند سانتیمتر روده بزرگ به عنوان مقعد شناخته می شود.
مقعد بخش آخر روده بزرگ است.
علل (انواع) کولیت چیست؟
کولیت التهاب کولون را توصیف می کند ( = col = colon + itis التهاب). نمونه هایی از علل کولیت عبارتند از:
عفونت، به عنوان مثال، ایجاد شده توسط باکتری هایی مانند C. difficile، ویروس ها و انگل ها؛
بیماری های التهابی روده مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو،
کولیت ایسکمیک ناشی از کاهش عرضه خون؛
کولیت میکروسکوپی (کولیت لنفوسیتی / کلاژنیک)؛
واکنش های آلرژیک.
علل عفونی کولیت
بسیاری از باکتری ها در روده بزرگ ساکن هستند. آنها در هماهنگی با بدن زندگی می کنند و هیچ نشانه ای ندارند. با این حال، اگر یک ویروس، باکتری یا انگل به روده کوچک و یا روده نفوذ کند ممکن است برخی از عفونت ها ایجاد شود.
باکتری های مشترک که باعث کولیت می شوند شامل:
کمپیلوباکتر
شیگلا
E. Coli
یرسینیا
سالمونلا
این عفونت ها معمولاً به این دلیل رخ می دهد که بیمار غذای آلوده خورده باشد. علائم عبارتند از اسهال با یا بدون خون، کرامپ های شکمی و کم آبی بدن در اثر از دست دادن آب به علت حرکات روده، آبریزش متعدد. ارگان های دیگر نیز می توانند تحت تاثیر عفونت یا سموم قرار بگیرند که باکتری ها می توانند تولید کنند.
Clostridium difficile، معمولاً به عنوان C. diff شناخته می شود علت باکتریایی کولیت است که اغلب بعد از آنکه برای یک فرد آنتی بیوتیک تجویز شده یا در بیمارستان بستری شده است رخ می دهد. C. diff در کولون افراد سالم یافت می شود و با دیگر باکتری های "طبیعی" همسو می شود. اما زمانی که آنتی بیوتیک ها تجویز می شوند باکتری های حساس در روده بزرگ می توانند از بین بروند به طوری که کلستریدیوم بدون کنترل می شود و باعث کولیت می شود. غشاهای پچی بیش از مخاط کولون و برخی از متخصصان مراقبت های سلامت به کولیت C. diff همانند کولیت سودوممبرانوس ریفر می کنند. این باکتری ها ممکن است بر روی بسیاری از سطوح بیمارستان (مثلا بطری ها، توالت ها و استتوسکوپ ها) یافت می شود و این عفونت ممکن است از فرد به فرد گسترش یابد (بسیار مسری است). متأسفانه این عفونت در خارج از محیط بیمارستان بیشتر رایج می شود و مردم می توانند کولیت اکتسابی جامعه را گسترش دهند بدون اینکه در معرض آنتی بیوتیک یا یک امکان پزشکی باشند.
در سراسر جهان، شایعترین عفونت انگلی به علت کولیت، Entamoeba histolytica است. از طریق نوشیدن آب آلوده به دست می آید و همچنین می تواند به دلیل بهداشت و سلامت ضعیف از فرد به فرد منتقل شود.
علل ایسکمیک کولیت
روده بزرگ را می توان همانند یک عضله توخالی شناخت. این نیاز به یک منبع خون نرمال برای ارائه اکسیژن و مواد مغذی برای عضله به طور معمول برای عملکرد دارد. هنگامی که کولون خون خود را از دست می دهد و ایسکمیک می شود (isch = limited + emia = تامین خون)، ممکن است دچار التهاب شود. ایسکمی یا کمبود خون باعث التهاب کولون می شود که باعث درد، تب و اسهال می شود (حرکات روده ممکن است حاوی خون باشد).
به عنوان یک فرد مسن، شریانهایی که خون را به کولون عرضه می کنند به تدریج تنگ می شوند و می توانند باعث کولیت ایسکمیک شوند. عوامل خطر برای شریان های تنگ مانند بیماری قلبی آترواسکلروز، سکته مغزی و بیماری شریان محیطی (PAD) هستند. این شامل دیابت، فشار خون بالا، کلسترول بالا و سیگار کشیدن است.
ایسکمی ناشی از فشار خون پایین یا کم خونی (کمبود گلبول قرمز کم) می تواند باعث انتقال اکسیژن به کولون شود.
بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی (AFib) و بدون ضد انعقاد در معرض خطر ابتلا به سرطان روده ای هستند. لخته های خون کوچک می توانند در قلب ایجاد شده و آمبولیزاسیون (سفر) برای جلوگیری از شریان هایی کولون را با خون تامین می کنند. این مکانیزم است که می تواند باعث سکته مغزی در بیماران AFib شود.
خونریزی درون کولون ممکن است در مواقعی که رگهای خونی از نظر مکانیکی مسدود می شوند از طریق چرخش روده (volvulus) و یا فتق دیسک روده از طریق شکاف در دیواره شکم آسیب می بینند.
بیماری روده التهابی و کولیت
کولیت اولسراتیو و بیماری کرون دو نوع بیماری التهابی روده (IBD) هستند که باعث کولیت می شوند. آنها بیماری های خود ایمنی (سیستم ایمنی بدن "حملات" به خود) در نظر گرفته می شوند.
کولیت اولسراتیو همیشه در قسمت رکتوم شروع می شود و ممکن است به بقیه قسمت های روده از رکتوم تا سیگموئید، نزولی، عرضی و در نهایت روده صعودی و سکوم گسترش یابد این بیماری یک بیماری خود ایمنی است و علائم شامل درد شکم، خونریزی و حرکت اسهال است.
بیماری کرون ممکن است در هر نقطه از دستگاه گوارش (GI)، از جمله مری، معده، روده کوچک و کولون رخ دهد. در بیماری کرون، ممکن است "ضایعات پرشی" باشد یعنی بخش های غیر طبیعی دستگاه گوارش، با بخش های طبیعی درهم آمیخته می شوند.
هر دو بیماری کرون و کولیت اولسراتیو ممکن است دارای سیستم های عضو دیگر علاوه بر دستگاه گوارش باشد.
کولیت میکروسکوپی
دو نوع کولیت میکروسکوپی وجود دارد: 1) کولیت کلاژنیک 2) کولیت لنفوسیتی. هر کلاژن یا لنفوسیت (یک نوع از گلبول سفید خون) احتمالاً به علت التهاب در لایه های دیواره روده بزرگ نفوذ می کند. این یک بیماری غیر معمول است و ممکن است بیماری خود ایمنی باشد. اسهال اغلب آبی است و خون در مدفوع وجود ندارد.
کولیت آلرژیک در نوزادان
کولیت در کودکان زیر سن 1 سالگی اغلب به علت آلرژی به شیر گاو یا سویا است. کولیت آلرژیک ممکن است در نوزادان شیرخوار دیده شود در حالی که مادران شیر گاو را مصرف می کنند و این پروتئین را به شیر خود انتقال می دهند.
علائم و نشانه های کولیت چیست؟
درد ناشی از التهاب
التهاب کولون باعث می شود که لایه های عضلانی به اسپاسم متناوب وارد شوند و موجب درد کولیکی و یا گرفتگی مانند شود. درد معمولاً در پایین شکم قرار دارد اما در طول مسیر روده بزرگ احساس می شود. از آنجایی که عضلات در یک الگوی طبیعی در انقباض شکست می خورند و محتویات کولون به سرعت در حال حرکت از طریق کولون است فرصت کمی برای جذب آب وجود دارد. این منجر به اسهال آبدار می شود. اگر پوشش روده بزرگ ملتهب شده و شکسته شود خونریزی ممکن است رخ دهد. در کولیت زخمی، زخم های کوچک تشکیل شده و باعث خونریزی می شوند.
درد قبل، در طول و یا پس از یک دوره اسهال
با كولیت، به ویژه كولیت كه شامل كولون دیستال (ركتوم و كولون سیگموئید) است درد اغلب كمرنگ و پیش از حركت اسهالی روده است. پس از حرکت روده، درد ممکن است فروکش کند اما بعدا با قسمت بعدی اسهال برمی گردد. این فرد همچنین ممکن است نیاز به حرکت روده داشته باشد.
سایر علائم کولیت
بسته به علت کولیت، دیگر سیستم های بدن ممکن است درگیر شوند و نشانه هایی مانند
تب،
لرز،
ناراحتی،
خستگی،
کمبود آب. (علائم کم آبی عبارتند از ضعف، سرگیجه و کاهش تولید ادرار).
هر دو کولیت اولسراتیو و بیماری های کرون ممکن است علائم خارج از کولون را به علت اعمال بدن به دیگر اعضای بدن همراه داشته باشند. این ممکن است شامل
تورم مفصل،
التهاب چشم (ایریتیس)،
زخم ها در دهان (زخم آفت)،
التهاب پوست (پیودرما گانگرنوزوم).
چه کسی باید با دکتر درباره کولیت تماس بگیرد؟
اسهال علامتی معمول از کولیت است. این معمولا خود محدود شونده است و به تنهایی با مراقبت های حمایتی، از جمله استراحت و دوره کوتاهی از رژیم غذایی مایع شفاف، حل می شود. اما اگر اسهال بیش از دو تا سه هفته طول بکشد در صورتی که خون در مدفوع وجود داشته باشد تب و یا فرد دارای علائم کم آبی بدن است باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
خون در مدفوع هرگز طبیعی نیست و همیشه باید ارزیابی شود. علل شایع خون در مدفوع شامل هموروئیدها هستند با این حال، دیگر علل جدی خونریزی باید بررسی شود. کولیت تنها علت خونریزی مجدد رکتوم نیست. سایر علل شامل بیماری دیورتیکولار روده بزرگ (دیورتیکولیت)، پولیپ روده بزرگ، شکاف های مقعد و سرطان نیز عامل هستند.
اسهال مزمن ممکن است منجر به کم آبی و تغییر تعادل الکترولیتی در بدن شود. اگر به اندازه کافی شدید باشد از دست دادن آب بدن ممکن است نیاز به درمان با مایعات IV یا درمان مجدد رهیدراتاسیون خوراکی داشته باشد. علائم کم آبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سبکی سر (سرگیجه)، به ویژه هنگام تغییر از موقعیت نشسته یا درازکشیدن به موقعیت ایستاده (فشار خون اورتواستاتیک)؛
ضعف؛
دهان خشک؛
چشمهای خشک،
کاهش خروجی ادرار.
تب بالا در ارتباط با اسهال ممکن است یک نشانه هشدار دهنده باشد که عفونت قابل توجهی وجود داشته باشد.
درد شکمی طبیعی نیست و در حالی که اسهال ممکن است با گرفتگی های خفیف مرتبط باشد افزایش درد شکم نیاز به مراقبت سریع پزشکی دارد.
چه دکترهایی کولیت را درمان می کند و چگونه تشخیص داده می شود؟
اغلب کولیت توسط یک متخصص مراقبت های اولیه یا متخصص داخلی بررسی می شود به ویژه هنگامی که کولیت تشخیص داده می شود و علت نامشخص است. هنگامی که علت پیدا شود گیرنده مراقبت ممکن است تنها فردی باشد که نیاز به ادامه مراقبت دارد. در صورت نیاز به تحقیق بیشتر و تست تشخیصی، متخصصان ممکن است با متخصیص گوارش مشورت کنند. اگر عفونت علت کولیت باشد ممکن است با یک متخصص بیماری عفونی مشورت شود. در برخی موارد ممکن است متخصصان دیگر در درمان دخالت داشته باشند مانند جراحان و رادیولوژیست های مداخله ای.
تاریخچه بیماری
در بیماران مبتلا به درد شکمی و اسهال، مهم است که وقتی علائم شروع می شود چه مدت طول می کشند چه اتفاقی می افتد و چه می گذرد و چه چیزی بهتر یا بدتر می شود.
تاریخ مسافرت مهم است به ویژه اگر بیمار به تازگی از ناحیه ای با منبع آب آلوده یا بهداشت مواد غذایی ضعیف دیدار کرده است. بیماران اغلب در مورد اینکه آیا علائم انها ناشی از مسمومیت غذایی هستند می پرسند اما این یک سوال دشوار برای پاسخ سریع است. معمولا این امر با مصرف مواد غذایی ضعیف یا ذخیره شده در یک خانه اتفاق می افتد و علائم در عرض چند ساعت پس از خوردن غذا رخ می دهد. علاوه بر این، دیگران در این مجموعه ممکن است علائم مشابهی را تجربه کنند.
خون در مدفوع، هر چند که با حرکت روده مخلوط شده و یا فقط چند قطره در کاسه توالت باشد طبیعی نیست. در حالی که ممکن است به علت هموروئید باشد ممکن است علل احتمالی دیگر که بیشتر نگران کننده هستند مورد بررسی قرار گیرد. در مورد عادات روده، کاهش وزن، ضعف یا سابقه خانوادگی اختلالات روده، از جمله سرطان یا پولیپ های روده بزرگ، ممکن است سوالاتی مطرح شود. با توجه به نگرانی های حرفه ای سلامت، ممکن است نیاز به اطلاعات در مورد سایر سیستم های بدن، تاریخچه پزشکی گذشته، عادات اجتماعی (از جمله سیگار کشیدن، نوشیدن و خطرات شغلی یا خطرات) مورد نیاز باشد.
چگونه کولیت تشخیص داده می شود (معاینه فیزیکی)؟
پس از گرفتن تاریخچه، معاینه فیزیکی در تعیین علل احتمالی علائم مفید خواهد بود.
علائم بیماری شدید با کم آبی بدن ممکن است شامل تغییرات ارتواستاتیک در فشار خون و میزان ضربان قلب باشد در بیماران دچار کمبود آب، خونریزی رکتوم یا آنمی، فشار خون و ضربان قلب ممکن است در زمانیکه بیمار دراز می کشد طبیعی باشد اما ممکن است هنگام ایستادن تغییر کند فشار خون کاهش می یابد و میزان ضربان قلب افزایش می یابد. داروهای تجویزی، به خصوص بتا بلوکرهای تجویز شده برای فشار خون بالا، ممکن است به اشتباه میزان پالس را پایین بیاورند و اجازه ندهند افزایش یابد.
دما برای تب چک می شود.
بررسی شکم شامل لمس کردن یا حساسیت به لمس و توده در شکم است. صدای شکم را با استتوسکوپ گوش می دهند.
معاینه همچنین ممکن است معاینه رکتوم باشد که آزمون خون در مدفوع را انجام می دهند و یک توده احتمالی رکتال ممکن است احساس شود.
اگر نگرانی برای روده ایسکمی به عنوان علت کولیت وجود داشته باشد ممکن است در معاینه همچنین قلب و عروق خونی را بررسی کنند به دنبال علائم آترواسکلروز یا محدود شدن شریان ها باشند. این ممکن است شامل گوش دادن به قلب و تشخیص پالس در گردن، بازوها و پاها و گوش دادن به ستون فقرات برای رگ های خونی بزرگ بدن از جمله آرتروسکوپی کاروتید و فمورال و آئورت باشد.
در بیمارانی که تشخیص بالینی کولیت به علت عفونت ویروسی ثانویه است آزمایش های بیشتری لازم نیست. با این حال، این امر در مورد یک بیمار واقعاً مریض، دهیدره یا دارای درد مداوم، تب و یا خون در مدفوع اعمال نمی شود.
چه ازمایش خون و یا نمونه مدفوع برای تشخیص کولیت انجام می شود؟
شمارش کامل خون (CBC) اندازه گیری هموگلوبین و هماتوکریت، برای تشخیص کم خونی انجام می شود. اگر تعداد گلبولهای قرمز بالا باشد ممکن است به علت کمبود آب بدن باشد جایی که مقدار اب کل بدن کاهش می یابد و خون غلیظ می شود.
CBC همچنین میزان شمارش گلبول های سفید را اندازه گیری می کند که ممکن است بدن پاسخ به عفونت را افزایش دهد. با این حال، افزایش تعداد گلبولهای سفید خون لزوماً برابر عفونت نیست زیرا ممکن است افزایش به دلیل واکنش بدن به هر گونه استرس یا التهاب باشد.
الکترولیت ها ممکن است اندازه گیری شوند و به دنبال تغییرات در میزان سدیم، پتاسیم، کلرید و بی کربنات در خون باشند که به تعیین شدت کم آبی و از دست دادن مایع کمک می کند.
عملکرد کلیه را می توان با اندازه گیری BUN ( نیتروژن اوره خون) و کراتینین بررسی کرد. این ممکن است یک نشانه مهم و همچنین به علت شدت کم آبی بدن باشد.
تست ادرار ممکن است کمبود آب را در صورت بالا بودن وزن مخصوص (غلظت ادرار) و حضور کتون نشان دهند.
آزمایش خون برای نشانگرهای التهاب از جمله میزان رسوب اریتروسیت (ESR) و پروتئین واکنشی سی (CRP) نیز ممکن است اندازه گیری شود این آزمایشات غیر اختصاصی است که ممکن است به تصمیم گیری کمک کند.
نمونه های مدفوع ممکن است برای کشت جمع آوری شوند برای عفونت های باکتریایی و انگلی به عنوان علت کولیت شناخته می شوند. مدفوع نیز ممکن است برای خون آزمایش شود.
تست های تصویری برای تشخیص کولیت چیست؟
کولونوسکوپی: طول کولون می تواند به طور مستقیم توسط کولونوسکوپی مشاهده شود. یک متخصص گوارش از یک لوله نازک و انعطاف پذیر مجهز به یک دوربین فیبر نوری برای مشاهده پوشش داخلی کولون استفاده می کند. ظاهر غضروفی کولون اغلب به پزشک اجازه می دهد تشخیص دهد و همچنین فرصتی برای جستجوی تومورها و پولیپ ها را فراهم می کند. بیوپسی ها (بافت های کوچکی از بافت) می توانند از تخلیه مخاطی در طول کولونوسکوپی به دست آیند و توسط پاتولوژیست تحت یک میکروسکوپ برای تعیین علت کولیت بررسی می شوند. بیوپسی تنها روش تشخیص کولیت میکروسکوپی است.
توموگرافی کامپیوتری و باریم انما آزمایشاتی هستند که بعضی اوقات دستورالعمل برای تشخیص علت بالقوه کولیت وجود دارد. سی تی اسکن شکم یک آزمون معمول برای ارزیابی بیماران مبتلا به درد شکمی است. با این حال، برای متخصص مراقبت های سلامت بالانس خطر تابش با اطلاعاتی که می تواند به دست آید مهم است این آزمایشها توسط رادیولوژیست انجام می شود.
چه سوالاتی پزشک در مورد کولیت می کند؟
متخصص مراقبت های سلامت با توجه به علائم حیاتی و تمرکز بر شکم در احساس نواحی دارای تندرنس، توده ها و یا اندام های غیر طبیعی می باشد.
متخصص مراقبت های سلامت نیز یک سابقه پزشکی گذشته را برای ارزیابی عوامل خطر برای بیماری عروق محیطی (محدود شدن شریان ها)، به عنوان مثال، سیگار کشیدن، فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت، در نظر می گیرد. این عوامل خطر در بررسی روده ایسکمی به عنوان علت کولیت مهم است.
متخصص مراقبت های سلامت می تواند از بیمار سؤال های زیر را بپرسد:
وقتی و چه زمانی علائم شروع شد؟
چقدر طول می کشد؟
اسهال چقدر مکرر است؟
آیا با علائم دیگر مرتبط است؟
آیا بیمار به تازگی مسافرت کرده است رژیم غذایی غیر معمول یا از آب غیرتجاری استفاده کرده است (به عنوان مثال، نوشیدن از یک آب یا آب رودخانه در یک کمپینگ سفر). این ممکن است به تشخیص عفونت های باکتریایی مانند شیگلا، کمپیلوباکتر یا یرسینیا؛ یا عفونت انگلی مانند ژیاردیا کمک کند.
آیا بیمار به تازگی آنتی بیوتیک مصرف کرده است؟ استفاده اخیر از آنتی بیوتیک ها ممکن است متخصص مراقبت های سلامت را به عنوان دلیل اصلی Clostridium difficile) C Diff) بررسی کند.
آیا خون در مدفوع وجود دارد؟
درمان کولیت چیست؟
درمان کولیت بستگی به علت دارد.
برای درمان کولیت ناشناخته یا کنترل نشده، درمان اولیه (صرفنظر از علت) برای تثبیت علائم حیاتی بیمار و کمک به کنترل درد در صورت نیاز است. رهیدراتاسیون ممکن است به صورت خوراکی انجام شود. با این حال، برای کسانی که به طور قابل توجهی علامت دار هستند و قادر به تحمل مایعات در دهان و یا اختلالات الکترولیتی هستند ممکن است نیاز به مایعات داخل وریدی باشد.
داروها اغلب برای کنترل بیماری التهابی روده مورد استفاده قرار می گیرند و انتخاب دارو برای فرد بیمار مناسب است.
آنتی بیوتیک ها معمولاً مورد استفاده قرار نمی گیرند مگر اینکه یک باکتری خاص جدا شود و درمان برای کاهش طول عفونت باشد.
داروهای بدون نسخه برای درمان اسهال باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرد به ویژه اگر درد شکمی و تب وجود داشته باشد. همیشه قبل از مصرف داروهای ضد دردی، باید با یک ارائه کننده مراقبت یا داروساز مشورت کنید.
جراحی معمولاً برای بسیاری از علل کولیت، گزینه درمان نیست. کولیت اغلب با اسهال همراه است و بدن می تواند مقدار قابل توجهی از مایع را با هر قسمت از اسهال از دست بدهد. علاوه بر این، کولون ملتهب است و مهم است که سعی کنید آنرا "استراحت" دهید. از آنجایی که مایعات شفاف اغلب در معده و روده کوچک جذب می شوند در ابتدا از غذاهای جامد جلوگیری می شود و رژیم غذایی مایع شفاف می تواند در بهبود آب بدن و استراحت کولون کمک کند.
رژیم غذایی خود را تغییر دهید تا علائم یا عود را کاهش دهید ممکن است علائم بیماری را تسکین دهید اما برخی از انواع کولیت درمان نمی شود.
اگر من کولیت داشته باشم چه غذاهایی باید مصرف کنم؟
بسته به علت، برخی از افراد مبتلا به کولیت ممکن است دریابند که غذاهای خاص سبب بروز علائم و نشانه های آنها می شوند. نگه داشتن یک دفتر خاطرات غذا ممکن است مفید باشد و سپس از غذاهایی که ممکن است علائم را بدتر کند اجتناب کنید.
اگر کولیت دارید بنیاد کرون و کولیت آمریکا توصیه می کند از غذاهای زیر اجتناب کنید:
روغن های چرب یا سرخ شده
شیر یا محصولات حاوی شیر
برخی غذاهای دارای فیبر بالا مانند پاپ کورن، دانه، آجیل و ذرت
افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز باید از محصولات لبنی حاوی لاکتوز جلوگیری کنند. شرکت های گوناگونی (مثلا Lactaid و Green Valley Organics ) وجود دارند که محصولاتی مانند لاکتوز، شیر، ماست، بستنی و پنیر را ارائه می دهند.
پیش آگهی برای یک فرد مبتلا به کولیت چیست؟
بیماران مبتلا به اسهال عفونی تمایلی به بهبود نسبتاً سریع با مراقبت حمایتی دارند. اکثر عفونت ها با یا بدون درمان خاصی حل می شوند و اغلب آنتی بیوتیک ها لازم ندارند. این تصمیمات به تشخیص بیمار بستگی دارد.
بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده احتمالاً به درمان طولانی مدت برای کنترل علائم خود نیاز دارند. هدف، همانند هر بیماری طولانی مدت، این است که بیمار بتواند زندگی معمولی را با حداقل نشانه های بیماری ادامه دهد.
بیماران مبتلا به کولیت های ایسکمیک نیاز به کم کردن عوامل خطر برای محدود کردن پیشرفت شریان ها دارند. اینها همان خطرات برای بیماری قلبی را دارند و نیاز به رویکرد درمان مشابهی از جمله کنترل فشار خون بالا، دیابت، کلسترول بالا و ترک سیگار دارند. بیماران مبتلا به ایسکمی شدید که منجر به کولون مرده (gangrenous ) می شوند نیاز به عمل جراحی برای حذف بخش گانگرنی دارند.
نظرات (1)